Η όλη υπόθεση είναι δυσχερέστατη.
Η χρήση του χώρου ως εστίας φυσικών επιστημών προσέκρουσε στην αντίδραση προσώπων που μόνιμα βρίσκονται στο Δ.Σ. του Σκαγιοπουλείου Ιδρύματος και ζουν απ’ αυτό αλλά και στην (ανεπιτυχή τελικά) προσπάθεια να ενοικιασθεί στο Περιφερειακό Συμβούλιο Υγείας Πρόνοιας (ΠΕΣΥΠ) που παραδόξως και με αρνητικό αποτέλεσμα, είχε στηριχθεί και από τον πρώην πρόεδρο του Δ.Σ. του Σκαγιοπουλείου Ιδρύματος καθηγητή Σιαμπλή.
Έτσι έχουμε σήμερα μια εικόνα στην οποία τα αρνητικά υπερτερούν:
Η μείωση του εμβαδού του κήπου (το μόνο σημείο στο οποίο αντέδρασε η ΟΙΚΙΠΑ) με την οικοδόμηση του νέου κτιρίου για τους οικότροφους είναι γεγονός.
Το υπόλοιπο του ανοικτού χώρου, πάσχει από εμφανή έλλειψη φροντίδας είναι δε κλειστό τις Κυριακές και απογεύματα!
Το βοηθητικό κτίριο (πίσω από το κυρίως κτίριο) είναι υπό κατάρρευση και εστία ρύπανσης.
Τέλος το κυρίως κτίριο, σώθηκε μεν από το αργό σάπισμα, πραγματικά λάμπει έστω και κλειστό, αλλ’ ως πότε; Είναι γνωστό ότι ένα κτίριο που δεν χρησιμοποιείται φθείρεται.
Η (εξαιρετική από  κάθε άποψη) προοπτική της λειτουργίας στο χώρο της Εστίας Φυσικών Επιστημών δεν φαίνεται ζωντανή πλέον αλλά ούτε κάποια άλλη χρήση φαίνεται στον ορίζοντα.
Είναι πιθανόν, κατά πληροφορίες μας, με χρηματοδότηση και πάλι του Κ. Δημητριάδη να γίνει στο χώρο του Αρσακείου στα Συχαινά.
Όμως άλλη θα ήταν η αίγλη και η αποτελεσματικότητά του σ’ ένα επιβλητικό κτίριο στον κεντρικό ιστό της Πάτρας.
Είναι σαφές ότι η επόμενη δημοτική αρχή οφείλει όσο δύσκολο και περίπλοκο κι αν είναι το θέμα, να τολμήσει να κοντραριστεί με τα κοντόφθαλμα μικροσυμφέροντα και να δώσει ουσιαστική δημόσιου οφέλους χρήση στο ανακαινισμένο Σκαγιοπούλειο, προτού οδηγηθεί, αργά αλλά σταθερά στην σαπίλα και τη λεηλασία.
Το λιγότερο δε – και άμεσο – είναι το άνοιγμα του κήπου στο κοινό τις Κυριακές και τα απογεύματα.
Γιώργος Κανέλλης