Στις 27 Δεκεμβρίου,  ανάμεσα στις πρώτες ειδήσεις του Yahoo, ήταν η απόφαση της αρμόδιας υπηρεσίας της κυβέρνησης Μπους να προτείνει την ένταξη της πολικής αρκούδας στα απειλούμενα είδη, με κύριο αιτιολογικό ότι ο βιότοπός της, οι  παγωμένες εκτάσεις της Αλάσκας απλά λιώνει!
   Αν και η απόφαση θα πάρει ίσως ένα χρόνο, η επίσημη αυτή πρόταση συνιστά μια και επίσημη παραδοχή ότι η κλιματική αλλαγή, παρά την ως τώρα αντίθετη προπαγάνδα της κυβέρνησης Μπους, όχι μόνο είναι υπαρκτή αλλά και κινείται με δραματικούς ρυθμούς: οι επιστήμονες μετρώντας τη μέχρι τώρα απώλεια πάγων στην αρκτική ζώνη, υπολογίζουν ότι αυτή θα κυμανθεί μεταξύ 50 και 100% τα προσεχή 50-100 χρόνια!
   Το ερώτημα αν θα κάνουμε όλοι (κι όχι μόνο οι κακές μεγάλες χώρες) όσα απαιτούνται στον τομέα της χρήσης ενέργειας, συνεπώς και στο καταναλωτικό μας πρότυπο, συνεπώς και στις αξίες και στάσεις ζωής μας ή θα πέσουμε σε …μόνιμη καταναλωτική νάρκη, είναι το σημαντικότερο που μπορεί να τεθεί.
    Ας μη νομισθεί ότι, για μια ακόμη φορά, κραυγάζουμε μεγαλόστομες κινδυνολογίες.
  Αντιθέτως. Μήνυμα ελπίδας θέλουμε να δώσουμε.
    Εκτός από τις δραματική, πέρα από κάθε αμφιβολία  ανθρωπογενή υπερθέρμανση της γης, υπάρχουν, εδώ και τώρα, οι οικονομικές και τεχνικές δυνατότητες αντιμετώπισής της. Διεθνείς οργανισμοί υπολογίζουν το κόστος των σχετικών επενδύσεων για την δραστική μεταβολή της παραγωγικής μας βάσης σε βιώσιμη κατεύθυνση σε μικρό κλάσμα των σημερινών διεθνών στρατιωτικών δαπανών, με πολλαπλάσιες, αναμενόμενες οικονομικές ωφέλειες, όπως έδειξε η έκθεση Στερν.
  Βεβαίως χρειάζεται κοινωνική αφύπνιση, πολιτική βούληση μέτρων όχι απλά συμβολικού χαρακτήρα, αλλά δραστικών, σαν εκείνα που έλαβε η κυβέρνηση Ρούσβελτ και πέτυχε την μετατροπή της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας σε πολεμική, μέσα σε δύο χρόνια, σχηματίζοντας έτσι τη βιομηχανική βάση της νίκης των συμμάχων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
   Ο «εχθρός» είναι σήμερα εξίσου ισχυρός, αλλά ξέρουμε πως (και πόσο κοστίζει!) να τον νικήσουμε.
   Και βεβαίως τα παραπάνω ισχύουν και για το μακάριο ελληνικό πολιτικό σύστημα –ιδιαίτερα την όλο και πιο άβουλη κυβέρνησή μας- που, για παράδειγμα, αντί να κάνει την Ελλάδα Σαουδαραβία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (όπως μας χαρακτήρισε ο Τζέρεμυ Ρίφκιντ) συνεχίζει να προγραμματίζει λιγνιτικές μονάδες και να προβλέπει στον προϋπολογισμό της ΔΕΗ τα σχετικά πρόστιμα Κυότο! 
   Αντί να προστατεύσει κατά προτεραιότητα τον σπάνιο πλούτο οικοτόπων κα βιοποικιλότητας που διαθέτουμε, αναβάλλει συνεχώς τα προεδρικά διατάγματα για την διαχείριση των προστατευομένων περιοχών.
   Εμείς δεν θα πάψουμε να το φωνάζουμε: μια πολύπλευρη, όχι μόνο ενεργειακή, στρατηγική βιωσιμότητας, συνεπώς εφαρμοζόμενη, δεν είναι μόνο αναγκαία, αλλά και απολύτως ρεαλιστική!
   Η απαίσια αντίστροφη μέτρηση για τη δραματική υποβάθμιση της βιόσφαιρας μπορεί και εδώ και παντού να ανακοπεί.
   Αρκεί να μπεί πραγματικά σε προτεραιότητα!
    Καλή χρονιά σε όλους!