Ο Αράκυνθος ή Ζυγός είναι ένα μικρό βουνό που κόβει στα δύο, από την Ανατολή στη Δύση την Αιτωλία και το ύψος του φθάνει τα 984 μ. Είναι μικρό βουνό αλλά δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις ομορφιές και το φυσικό περιβάλλον των μεγάλων. Το βουνό με τ’ απότομα βράχια, τα καταφύγια και τις σπηλιές του, ήταν το στέκι των Αρματωλών και των Κλεφτών, αλλά και η κρυψώνα των Ελεύθερων Πολιορκημένων, όσων σώθηκαν, μετά το χαλασμό του Μεσολογγίου.
Μετά από ήπια ανηφορική πορεία, φτάσαμε στην κορυφή όπου η θέα πραγματικά μας αποζημίωσε. Από κει μπορούσαμε να δούμε την πόλη του Μεσολογγίου καθώς και όλη τη λιμνοθάλασσα Μεσολογγίου και Αιτωλικού. Ένα τοπίο πραγματικά εκπληκτικό! Επιστρέψαμε από τον ίδιο δρόμο στο χωριό, όπου και φάγαμε για μεσημέρι.
Επόμενη στάση στα στενά της Κλεισούρας. Εδώ πριν από εκατομμύρια χρόνια μεταξύ των Αιτωλικών και Ακαρνάνικων βουνών, στην Αιτωλική πεδιάδα, σχηματίζονταν μια μεγάλη λίμνη μέσα στην οποία χυνόταν ο ποταμός Αχελώος για να ξαναβγεί νότια, από τα Στενά της Κλεισούρας – τα "Κύκνεια Τέμπη" των αρχαίων – κι ύστερα να χυθεί με ορμή στον κόλπο του Αιτωλικού.
Μέσα στο φαράγγι η βλάστηση αλλά και η χλωρίδα είναι πλούσια και αποτελείται από γέρικα πλατάνια, κυπαρίσσια, κουτσουπιές, χαρουπιές, αγριοτσικουδιές, σχίνα, παλιούρια, ασφάκες, ρείκια, αγριλιές, βελανιδιές, πουρνάρια και Σπάρτα. Η περιοχή καλύπτεται επίσης από μεσογειακή μακία, φρύγανα, βελανιδιές και πουρνάρια. Στα ριζά των βράχων, στις υγρές σχισμάδες και στα σκιερά σημεία κάτω από τη χαμηλή βλάστηση, ανάλογα με τις εποχές φυτρώνουν τα κυκλάμινα, οι ορχιδέες, οι ανεμώνες, οι παπαρούνες, οι ίριδες, οι αγριοτριανταφυλλιές και σκορπίζουν τα χρώματά τους και τις γλυκές μυρωδιές τους μέσα στο φαράγγι. Την άνοιξη στο φαράγγι υπάρχει μεγάλη συμφωνία χρωμάτων, αλλά αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο είναι οι αποχρώσεις του ρόζ, απ’ τους ανθούς της κουτσουπιάς. Το ρόζ διακόπτεται απ’ τις κίτρινες πινελιές των σπάρτων.
Για τη μεγάλη τους οικολογική σημασία ο Αράκυνθος και τα Στενά της Κλεισούρας, ανήκουν στις περιοχές Natura 2000. Επίσης η περιοχή του φαραγγιού για την μεγάλη αισθητική, φυσική και πολιτιστική του αξία έχει κηρυχθεί σε φυσικό και πολιτιστικό μνημείο.
Το απόγευμα μας βρήκε να πίνουμε τον καφέ μας στη λιμνοθάλασσα και στο νησί της Τουρλίδας όπου μπορεί κανείς να απολαύσει το ηλιοβασίλεμα και το περιβάλλον, να κάνει ποδηλατάδα στον ποδηλατόδρομο και κατά εποχές να θαυμάσει τα περαστικά – αποδημητικά πουλιά στον μεγάλης σημασίας υγροβιότοπο της περιοχής.
O υγροβιότοπος του Mεσολογγίου – Aιτωλικού, μαζί με το Δέλτα του Aχελώου και του Eύηνου (Φίδαρη), είναι ένας απ’ τους μεγαλύτερους της Mεσογείου Έχει έκταση 250.000 στρέμματα και έχει δημιουργηθεί, με την πάροδο του χρόνου, απ’ τις φερτές ύλες των δύο ποταμών.
Oι λιμνοθάλασσες εναλλάσσονται με τα εκτεταμένα λασποτόπια, τους αλμυρόβαλτους, τα σάλτσινα, τους καλαμιώνες, τα ψαθοτόπια, τις λουρονησίδες, τη μεσογειακή μακία, και τα φυλλοβόλα δάση από Iτιές, Λεύκες και Φράξους. Στα νερά της λιμνοθάλασσας καθρεφτίζονται τα βουνά και οι λόφοι που βρίσκονται διάσπαρτοι στη γύρω περιοχή. H ποικιλία των βιοτόπων και η σπανιότητα των πουλιών που ζουν σ’ αυτά τα μέρη, κάνουν το Mεσολόγγι μια απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες περιοχές της χώρας, από ζωολογικής και βοτανικής πλευράς.
Μια ακόμη όμορφη και αναζωογονητική εκδρομή τελείωσε το βράδυ της Κυριακής, αφήνοντας σε όλους τις καλύτερες, όπως πάντα, εντυπώσεις και από την επαφή μας με την ανοιξιάτικη φύση, αλλά και από την ζεστή κοινωνική επαφή μεταξύ των μελών της οικοπαρέας μας. Μ.Κ.