Χελμός
Εκτείνεται σε μια περιοχή 2.188 τ.χμ., η οποία περιλαμβάνει το όρος του Χελμού με τα Ύδατα Στυγός, τη λίμνη Τσιβλού, το Δάσος των Καλαβρύτων, το Σπήλαιο Καστριών και το Φαράγγι του Βουραϊκού. Οι ψηλές κορφές του βουνού που ξεπερνούν τα 2300μ σχηματίζουν ένα πέταλο γύρω από την κοιλάδα της Στύγας, στην άκρη του οποίου δεσπόζει η μεγάλη ορθοπλαγιά της Νεραϊδοράχης. Από εκεί γκρεμίζονται τα νερά του καταρράχτη, ύψους 150μ τα οποία καταλήγουν σε μικρή σπηλιά, μια από τις πύλες του Άδη σύμφωνα με τους αρχαίους. Διαμορφωμένα από τους παγετώνες τα ανάγλυφα στην περιοχή των κορυφών έχουν αφήσει τα σημάδια τους στις παρυφές των λεκανών με πιο χαρακτηριστικό τη μικρή αλπική λίμνη στα 2050μ. μοναδική του είδους της στην Πελοπόννησο. Η κοιλάδα της Στύγας δεν είναι μόνο το πιο επιβλητικό τοπίο της ορεινής Πελοποννήσου, είναι και η περιοχή με τα σπανιότερα είδη φυτών  της πλούσιας χλωρίδας του Χελμού, όπως δυο είδη της ασιατικής χλωρίδας.
Μεγάλα ελατόδαση καλύπτουν το βουνό, χαρακτηριστικό  το δάσος της Ζαρούχλας με εναλλασσόμενα έλατα, μαυρόπευκα και φυλλοβόλες βελανιδιές. Μια από τις λίγες ορεινές λίμνες της Πελοποννήσου είναι η λίμνη της Τσιβλού. Σε υψόμετρο περίπου 800μ δημιουργήθηκε ύστερα από κατολίσθηση που έγινε το 1912, όταν ο ποταμός Κράθης φράχτηκε. Ένα άλλο πάλι μοναδικό δημιούργημα της φύσης, το μυθικό Σπήλαιο των Λιμνών βρίσκεται στο χωριό Καστριά 16,5 χλμ από τα Καλάβρυτα. Οι 13 κλιμακωτές του λίμνες εντυπωσιάζουν, καθώς και οι σταλακτίτες και οι σταλαγμίτες που έχουν αναπτυχθεί στους τοίχους και τις οροφές του σπηλαίου.
Τέλος, το φαράγγι του Βουραϊκού , σκαμμένο από τον ομώνυμο ποταμό πλαισιώνεται από μεγάλη ποικιλία πανίδας και χλωρίδας. Το φαράγγι διασχίζεται από τον μοναδικό οδοντωτό σιδηρόδρομο που ξεκινάει από το Διακοφτό και φτάνει στα Καλάβρυτα.

Ερύμανθος
Ο Ερύμανθος βρίσκεται στα σύνορα με το Νομό Ηλείας. Ανήκει στη γεωλογική ζώνη Ωλενού – Πίνδου και έχει πολλές πηγές στα αλπικά λιβάδια που βρίσκονται πάνω από τα 1.500 μ. . Ψηλότερη κορυφή του είναι ο Ωλενός (υψόμετρο 2.224 μ.), του οποίου το όνομα σημαίνει ύψωμα στο σχήμα του οστού της ωλένης. Στον Ερύμανθο ζούσε  ο τρομερός κάπρος που τον εξολόθρευσε ο ημίθεος Ηρακλής, γιος του Δία και της Αλκμήνης. Ο Ερύμανθος διακρίνεται για το άγριο φυσικό του περιβάλλον, τα δάση κωνοφόρων, την πυκνή βλάστηση, την πλούσια πανίδα, την εξαιρετική θέα, τις πηγές, τα ρυάκια και τους κοκκινοπράσινους σχιστόλιθους. Στα δάση του βουνού που σκεπάζουν κυρίως την βόρεια πλευρά κυριαρχεί η Κεφαλληνιακή ελάτη, ενώ κοντά σε νερά θα συναντήσουμε τον σπάνιο για την Πελοπόννησο αγριοπλάτανο Acer heldreichii. Στις ορθιοπλαγιές των μεγάλων φαραγγιών του βουνού φωλιάζει ο χρυσαετός. Χαρακτηριστικό του Ερύμανθου τα πλούσια και γάργαρα νερά του με τους αμέτρητους καταρράχτες : καταρράχτης Αγ. Ταξιάρχη κοντά στην Βλασία, καταρράχτες του Τερθέα καθώς και πολλοί ανώνυμοι. Από εδώ πηγάζουν τα ποτάμια Ερύμανθος, Σελινούντας, Πείρος και Παραπείρος.
Παναχαϊκό
Πάνω από την πρωτεύουσα του νομού δεσπόζει το Παναχαϊκό με υψόμετρο 1.926 μ. Ομαλό βουνό με απαλές γραμμές χωρίς κάποια σπάνια οικολογική αξία είναι ωστόσο προικισμένο με την ωραιότερη θέα στον Πατραϊκό, τη Βαράσοβα, τα βουνά της Αιτωλίας, τη περιοχή Στροφιλιάς και το Ιόνιο πέλαγος.
Οι ποταμοί Γλαύκος και Σελινούντας αποτελούν τα φυσικά σύνορα του όρους καθώς βρέχουν τους πρόποδες των δύο πλευρών του.
Παλιά το βουνό το έλεγαν και Βοϊδιάς. Τότε είχε και πλούσια βλάστηση και δάση, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων φρόντισε να καταστρέψει η ανεξέλεγκτη υλοτομία και η υπερβόσκηση. Επόμενο ήταν λοιπόν να επέλθει διάβρωση και να ακολουθήσουν κατολισθήσεις στα ασταθή εδάφη του. Τη μοίρα της χλωρίδας είχε και η πανίδα που δέχτηκε μεγάλο πλήγμα από τη καταστροφή των διάφορων βιοτόπων και το ανεξέλεγκτο κυνήγι.
Ευτυχώς όμως διασώθηκαν περιοχές με όμορφα δάση αλλά και σημαντικά στοιχεία της χλωρίδας και πανίδας του βουνού. Το ορεινό ελατόδασος καλύπτει κυρίως την ανατολική του πλευρά. Η Ρακίτα, οι Λαπαναγοί, το Πρασούδι είναι μερικές απ’ τις τοποθεσίες που μαρτυρούν το «ένδοξο» παρελθόν του βουνού αλλά και καθιστούν ελκυστικό το παρόν του.
Στην ανατολική πλευρά του Παναχαϊκού, ανάμεσα στο Μπαρμπάς και τον Κλώκο σχηματίζεται το φαράγγι του Σελινούντα. Ένα ζωντανό θαμνοτόπι πλαισιώνει το φαράγγι στο οποίο βρίσκει καταφύγιο η μοναδική αποικία όρνιων της Πελοποννήσου.

Οικοσύστημα Στροφυλιάς 
Μια θαυμαστή λωρίδα γης με αμέτρητα στρέμματα από αμμώδεις παραλίες και αμμοθίνες στο Ιόνιο πέλαγος ακολουθούμενες από διάφορους τύπους υγροτόπων (αλμυρού και γλυκού νερού), θαμνώδεις εκτάσεις και εκπληκτικής αισθητικής αξίας δάση.
Το βόρειο τμήμα της περιοχής περιβάλλεται από ασβεστολιθικούς λόφους, τα Μαύρα Βουνά, ένα σύνολο από απότομους ασβεστολιθικούς λόφους, που φθάνουν τα 240μ σε ύψος ,στους οποίους βρίσκουν καταφύγιο πολλά από τα αρπακτικά πουλιά της περιοχής. Κατά μήκος της παραλίας, το δάσος της Στροφυλιάς αποτελεί το μεγαλύτερο δάσος κουκουναριάς στην Ελλάδα με σχηματισμούς κουκουναριάς, χαλεπίου πεύκης και ήμερης βελανιδιάς. Ένα μωσαϊκό βιοτόπων με κυρίαρχο το υγρό στοιχείο συνθέτουν η λιμνοθάλασσα Αράξου και Προκόπου και τα υγρά λιβάδια της περιοχής.