Σημαντικές μεταβολές επιφέρει το Μεσοπρόθεσμο πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής (το τρίτο μνημόνιο πιο απλά) σε ένα θέμα και σε μια ελληνική ιδιαιτερότητα: τα περίπτερα. 

Το νομοσχέδιο προβλέπει πως οι υφιστάμενες άδειες περιπτέρων διατηρούνται σε ισχύ και δεν μεταβιβάζονται, ούτε κληρονομούνται, ενώ από την 1η Ιανουαρίου του 2014 οι δικαιούχοι τους θα υπόκεινται σε υποχρέωση καταβολής τέλους για τον κοινόχρηστο χώρο που καταλαμβάνει η κατασκευή του περιπτέρου. Θα απαγορεύεται ακόμη  η αναμίσθωση, η υπεκμίσθωση και η εν γένει περαιτέρω παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης σε τρίτους.

Οι αλλαγές διέπονται κυρίως από την λογική της απελευθέρωσης του συγκεκριμένου επαγγέλματος και από τη σκοπιά του δημοσίου συμφέροντος είναι θετικές. Όμως υπάρχει και μια άλλη διάσταση: ο υπερβολικός αριθμός περιπτέρων ακόμη και σε στενούς δρόμους (δοκιμάστε πχ να περπατήσετε στο πεζοδρόμιο της Αγ. Ανδρέου στο ύψος της αγροτικής Τράπεζας), αποτέλεσμα πολιτικής ευνοιών εκ μέρους των δήμων, προκαλεί προβλήματα στην κίνηση των πεζών, συνιστά δυσανάλογη θυσία κοινόχρηστου χώρου.

Επομένως χρειάζεται μια πολιτική όχι απλά εξορθολογισμού των όρων λειτουργίας των περιπτέρων αλλά σταδιακής τους απομάκρυνσης από πεζοδρόμια και πλατείες , όπου μάλιστα,  αυθαίρετα συνήθως, καταλαμβάνουν πολλαπλάσιο από τον προβλεπόμενο χώρο με ψυγεία και ραφιέρες.  

Τα ενοίκια έχουν πέσει, μεγάλος αριθμός στεγασμένων χώρων  προσφέρεται και δεν υπάρχει κανένας λόγος πλέον τις λιγότερες από ότι έχουμε ανάγκη πλατείες μας και τα όχι πάντα πλατιά πεζοδρόμιά μας να τα επιβαρύνουμε με την παρουσία περιπτέρων που στην πράξη έχουν γίνει μικρά σούπερ μάρκετ. 

Μπορούμε επιτέλους και καταστήματα ειδών περιπτέρου να έχουμε και οι πεζοί να μην στερούνται τόσο δυσανάλογα το ζωτικό τους χώρο.