ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι γενέθλιες εκδηλώσεις της ΟΙΚΙΠΑ
Με ιδιαίτερα μεγάλη συμμετοχή κοινού πραγματοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα οι γενέθλιες εκδηλώσεις της ΟΙΚΙΠΑ, με αφορμή τη συμπλήρωση 26 χρόνων δράσης της Κίνησης.
Την Τετάρτη 23 Μαΐου πραγματοποιήθηκε ημερίδα στην αίθουσα του ΤΕΕ με θέμα: «Αλλάζοντας τρόπο ζωής-Εναλλακτικές ενασχολήσεις στην εποχή της κρίσης». Η ημερίδα είχε σαν αντικείμενο τη διερεύνηση των δυνατοτήτων που υπάρχουν σήμερα για εναλλακτικές ενασχολήσεις-κύρια στον πρωτογενή τομέα- προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση και να βρουν επαγγελματική διέξοδο όσοι αναζητούν εργασία αλλά και όσοι επιθυμούν να αλλάξουν τρόπο ζωής. Συμμετείχαν ως εισηγητές νέοι άνθρωποι που εγκατέλειψαν τα αστικά κέντρα και εγκαταστάθηκαν στην ελληνική περιφέρεια καταθέτοντας τις εμπειρίες τους για το καινούριο ξεκίνημα της ζωή τους,
Η νομικός κ. Ράνια Αλεξίου, εκπρόσωπος του κτήματος «Φούγκα» από το ν. Ηλείας, στην εισήγησή της αναφέρθηκε στο χρονικό και τη φιλοσοφία ίδρυσης του κτήματος που δραστηριοποιείται κυρίως στην παραγωγή μελιού και ελαιολάδου βιολογικής καλλιέργειας. Οι ιδιοκτήτες του, έξι νέοι επιστήμονες, εγκατέλειψαν την Αθήνα και τις καριέρες τους και ακολούθησαν το όνειρό τους.
Στο κτήμα των 20 στρεμμάτων χρησιμοποιούν στις καθημερινές τους ασχολίες τα λιγότερα δυνατά «αγαθά» του σύγχρονου κόσμου. Το ρεύμα που καταναλώνουν το παράγουν οι ίδιοι με ηλιακή και αιολική ενέργεια, η διατροφή τους προέρχεται από τα αγαθά που οι ίδιοι παράγουν στο κτήμα, ενώ το νερό αντλείται απ’ το παρακείμενο ποτάμι με την πανάρχαια τεχνολογία του υδραυλικού κριού (χωρίς την κατανάλωση ενέργειας). Η κύρια δραστηριότητα του κτήματος σήμερα (λόγω της ζημιάς που υπέστησαν οι καλλιέργειες του αμπελιού και της ελιάς απ’ τις φωτιές, το καλοκαίρι του 2007) είναι η βιολογική μελισσοκομία.
Η ομιλήτρια αναφέρθηκε και στις δυσκολίες του εγχειρήματος, αλλά και στην αδυναμία των τοπικών κοινωνιών να δουν με «άλλο μάτι» την προσπάθειά τους, να καλλιεργούν τη γη χωρίς λιπάσματα και φυτοφάρμακα.
Η επόμενη ομιλήτρια κ. Μένη Χατζηπαναγιώτου, βιοκαλλιεργήτρια και οικοτέχνης από το Συκούριο Λάρισας, αναφέρθηκε στην ίδρυση και λειτουργία της οικοτεχνίας ΡΟΖΜΑΡΙΝΟ που ξεκίνησε το 1998 και παράγει χειροποίητα παραδοσιακά σαπούνια ελαιολάδου με βότανα και αιθέρια έλαια, εκχυλίσματα βοτάνων με βάση πάντα το ελαιόλαδο και παραδοσιακές κηραλοιφές.
Το εργαστήρι κάνει χρήση ελάχιστης ενέργειας από την παραγωγή έως τη συσκευασία των προϊόντων και χρησιμοποιεί τοπικές πρώτες ύλες αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα. Βρίσκεται στην άκρη του χωριού Πουρνάρι όπου η ιδιοκτήτρια, ο σύντροφός της και τα δύο τους παιδιά μετακόμισαν απορρίπτοντας τη ζωή της πόλης και στοχεύοντας στην αυτάρκεια μέσα από τα ζώα που εκτρέφουν, τα μελίσσια, τα φρουτόδεντρα και τα λαχανικά που καλλιεργούν.
Η Ζαχαρούλα Ξυπολιά, Περιβαλλοντολόγος και μέλος της εναλλακτικής κοινότητας «πελίτι», αναφέρθηκε στους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να φέρουμε τη φύση στο διαμέρισμα μας, με την καλλιέργεια καλλωπιστικών φυτών αλλά και λαχανικών σε γλάστρες και ζαρντινιέρες, ενώ μίλησε ακόμη και για τη χρήση φυσικών υλικών (λεμόνι, ξύδι κλπ) για καθαριστικά στην καθημερινή μας ζωή.
Τέλος ο κ. Παναγιώτης Αποστολόπουλος, οικονομολόγος και σύμβουλος επιχειρήσεων, αναφέρθηκε στα Προγράμματα στήριξης νέων ανέργων για αγροτικές δραστηριότητες, όπως αυτό του ΟΠΕΚΕΠΕ όπου αγροτική γη διανέμεται σε ανέργους, νέους αγρότες, πτυχιούχους Γεωτεχνικής Σχολής, επαγγελματίες αγρότες και νομικά πρόσωπα με αντίτιμο 5 ευρώ το στρέμμα.
Το μικρό είναι όμορφο
ΑΠΌΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΝΗΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ
14 χρόνια μετά την εγκατάστασή μας στην επαρχία θεωρώ πως ήταν μια καλή επιλογή, σίγουρα ως προς τα μετρήσιμα ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως σφάλιση καθαρής τροφής, αέρας(σχετικά), νερού σχετικά, έλλειψη θορύβου. ΓΕΝΙΚΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ για τις αισθήσεις. Όραση- ακοή- γεύση- όσφρηση
Θεωρώ ότι είναι μη ανταλλάξιμο αγαθό η συνεχής επαφή με τη γη. Μεγάλωσαν τα παιδιά πατώντας χώμα, τρώγοντας ότι παράγαμε, ανταλλάσαμε με τους φίλους και συμπληρώναμε από την αγορά. Είχαμε αίσθηση ή μήπως ψευδαίσθηση ότι ορίζεις τη ζωή σου και σε κάποιο βαθμό ελέγχεις το χρόνο σου. γατί όταν έχεις παιδιά και τα μεγαλώνεις μέσα στην κοινωνία, συντονίζεσαι εσύ με τους ρυθμούς της. Και όταν είσαι παραγωγός και απευθύνεσαι στην αγορά, αναγκάζεσαι να προσαρμόζεσαι αλλά χωρίς να χάνεις τη ταυτότητά σου και τις αξίες σου. Διαλέξαμε ένα τρόπο ζωής όπου έπρεπε να ισορροπήσαμε ανάμεσα σε δύο κόσμους, ταυτόχρονα εναλλακτικό- συμβατικό.
Η διαφορετικότητα στον τρόπο σκέψης στη φιλοσοφία ζωής που εκφράζεται μέσα από τον τρόπο καλλιέργειας-παραγωγής των σαπουνιών- κατανάλωσης-συνηθειών-δράσης δυσκολεύει το να γίνεις αποδεκτός και μέλος της συλλογικής συνείδησης του χωριού. Όσα κι αν προσφέρεις σ’ αυτή τη μικρή κοινωνία αφιλοκερδώς, διακριτικά, με σεβασμό θεωρείσαι λίγο πολύ αφελής και προς εκμετάλλευση. Οι πρωτοποριακές δράσεις θέλουν πολύ χρόνο για να εκτιμηθούν και να γίνουν αποδεκτές. Αν χρειαστεί να έρθεις σε σύγκρουση (και όχι για προσωπικά ζητήματα) απομονώνεσαι. Δυστυχώς οι σχέσεις των ανθρώπων είναι σε μεγάλο βαθμό υποκριτικές, πιο πολύ απ’ ότι στις πόλεις γιατί η κοινωνία είναι μικρή και κλειστή, δεν χάνεσαι όπως στη πόλη. Χρειάζεται αλλαγή νοοτροπίας για να επικοινωνήσεις και υπάρχει κίνδυνος να απομονωθείς και να αναγκαστείς να φύγεις εκτός κι αν το εγχείρημα γίνει από ομάδα- ένα ολοκαίνουργιο χωριό από ανθρώπους που εκπέμπουν στο ίδιο μήκος, γνωρίζουν τι θέλουν μοιράζοντας εύκολα και δύσκολα- ευχάριστα και δυσάρεστα, έχουν κοινή αφετηρία και όραμα.
Μια δυσκολία στο εγχείρημά μας λοιπόν αφορούσε την καθημερινή μας ζωή και την αποδοχή μας από την κοινωνία του χωριού. Και η δεύτερη αφορά την αγορά ανεξάρτητα από τις κρίσεις τις οικονομικές. Η αναγνώριση αυτών των προϊόντων που εμπεριέχουν πολλές αξίες ταυτόχρονα φαίνονται να κοστίζουν περισσότερο από τα συμβατικά. Για να μην κινδυνέψουν να γίνουν προϊόντα μιας οικονομικής ελίτ και συλλεκτικά, αλλά απλά καθημερινά ποιοτικά προϊόντα που απευθύνονται σε όλους χωρίς μεσάζοντες, και μαρκετινίστικα κόλπα που σέβονται άνθρωπο και φύση και ενισχύουν την τοπική οικονομία. Θα πρέπει να μπορούν να εκτιμηθούν. Κι αυτό θέλει πολύ υπομονή και χρόνο και επιμονή. Η στροφή σε τοπικές μικρότερες οικονομίες μέσα από οικολογικούς τρόπους παραγωγής οδηγούν στη σταθερότητα και στην ασφάλεια μας επιτρέπουν να ανακτήσουμε τον έλεγχο στη ζωή μας.
Ο Επίκουρος πίστευε ότι η ευτυχία μπορεί να κατακτηθεί μέσα από ορισμένα βασικά αποκτήματα:
- Τη φιλία . Έλεγε δεν υπάρχουμε παρά μόνο αν υπάρχει κάποιος που διαπιστώνει την ύπαρξή μας, όσα λέμε δεν έχουν νόημα μέχρι να τα καταλάβει κάποιος. Δεν έχει σημασία τι τρως αλλά με ποιόν το τρως.
- Ελευθερία. Πρέπει να ελευθερώσουμε τον εαυτό μας από το κάτεργο της καθημερινής ρουτίνας και της πολιτικής. Και ξεκίνησαν κάτι που θα μπορούσε να περιγραφεί ως κοινόβιο τον κήπο, αποδεχόμενοι ένα απλούστερο τρόπο ζωής με αντάλλαγμα την ελευθερία.
- Σκέψη. Γράφοντας ένα πρόβλημα ή αναφέροντας το σε μία κουβέντα, επιτρέπουμε να αναδειχθούν οι ουσιαστικές πλευρές του.
Φυσικά ο πλούτος είναι απίθανο να κάνει κάποιον δυστυχή αλλά αν διαθέτουμε χρήματα χωρίς φίλους και ελευθερία δεν θα είμαστε ποτέ αληθινά ευτυχισμένοι και αν αυτά τα διαθέτουμε χωρίς πλούτο δεν θα είμαστε ποτέ δυστυχισμένοι.
Το συμπέρασμα που έβγαινε ήταν ότι η ευτυχία βρίσκεται σε ψυχολογικά αγαθά και είναι σχετικά ανεξάρτητη από τα υλικά, πέρα από τα μέσα για την αγορά ενδυμάτων, κατοικίας, τροφής. Το ψάχνω και παλεύω με τον καταναλωτισμό μου. Θεωρώ ότι πετύχαμε σε κάποιο βαθμό την αυτάρκεια μέσα από κατσίκα- μελλίσια- λάδι- κρέας- αυγά- φρούτα- βότανα- σαπούνια. Τα παρήγαμε με οικολογικές μεθόδους, νιώθουμε ότι πατάμε στα πόδια μας και θα έχουμε τα βασικά όσο μεγάλη κι αν θα είναι η κρίση (και θα είναι περαστική)
Το ζητούμενο για μένα είναι οι αρμονικές σχέσεις. Είναι το χτίσιμο κοινωνίας. Είναι η υγεία και η ευτυχία των παιδιών όχι μόνο των δικών μου γιατί όλα τα παιδιά πρέπει να τα θεωρούμε δικά μας . Όλα είναι δικά μας.