Η εκδρομή της ΟΙΚΟΠΑΡΕΑΣ μας στο μακρινό Νεπάλ, σίγουρα έχει πολλές παραμέτρους : τις ιδιαιτερότητες της χώρας που επισκεφθήκαμε (μνημεία, φύση, άνθρωποι), τις δικές μας δραστηριότητες και εμπειρίες, το κλίμα μεταξύ μας κ.λπ. Έτσι θα σταθώ σε κάποιες από αυτές τις παραμέτρους, χωρίς να περιγράψω αναλυτικά την εκδρομή, που ήταν εξαιρετικά πετυχημένη .
ΠΗΓΑΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΤΟΠΟ, που η φύση έχει προικίσει με όλα τα καλά του κόσμου (μαγευτικά βουνά, δάση, βλάστηση, νερά, ζούγκλα, παραγωγικές δυνατότητες των εδαφών της για καλλιέργειες ρυζιού, τσαγιού και όχι μόνο) και γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους, φιλικούς και εγκάρδιους.
Μια πρώτη διαπίστωση ήταν ότι ο λαός του Νεπάλ ζει υποβαθμισμένα, προφανώς λόγω της μακρόχρονης απολυταρχική άσκησης της εξουσίας και του εμφυλίου πολέμου. Κυρίαρχο ζήτημα είναι η στέρηση της δυνατότητας χρήσης και απόλαυσης του αγαθού του νερού, σε έναν τόπο όπου κυριαρχεί το νερό, αρκεί να επισημάνει κανείς ότι η χώρα διαθέτει 8 κορυφές με ύψος πάνω από 8.000 μέτρα, με αιώνιους παγετώνες, συνεχή ροή νερών και άφθονες βροχές. Μια άλλη σημαντική στέρηση που συνδέεται άμεσα ή έμμεσα με το νερό είναι η στέρηση, σε μεγάλο βαθμό, της ηλεκτρικής ενέργειας, πράγμα που θα μπορούσε να έχει λυθεί με τη δημιουργία φραγμάτων στα ποτάμια της χώρας. Έτσι μιλάμε για μια χώρα τριτοκοσμική, με μεγάλη φτώχεια και με ιδιαίτερα προβλήματα ανεξέλεγκτης ρύπανσης και έλλειψης και της στοιχειώδους καθαριότητας ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα Κατμαντού. Όταν οι ίδιοι οι κάτοικοί της κυκλοφορούν με μάσκες, μέσα στην ίδια τους την πόλη, όταν πλένονται μέσα σε βρώμικα νερά, όταν ζουν μέσα στα σκουπίδια που υπάρχουν σε αφθονία παντού (και τα καίνε κάποτε δίπλα στα μαγαζιά και τα σπίτια τους !!), τότε το πρόβλημα φαίνεται τεράστιο και αρκετά δισεπίλυτο, στις συγκεκριμένες συνθήκες. Είναι μια κατάσταση που αντικειμενικά υποβαθμίζει και απαξιώνει τη ζωή τους. Θα μπορέσουν κάποτε να ξεπεράσουν τα προβλήματα αυτά, μετά την σχετικά πρόσφατη κατάργηση της μοναρχίας (μόλις το 2008) και την κήρυξη μιας κοσμικής δημοκρατίας, που σίγουρα ακόμη δεν έχει εδραιωθεί;
ΠΟΛΥ ΘΕΤΙΚΟ ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΛΙΜΑ που επικράτησε σε όλη την διάρκεια της εκδρομής στην παρέα. Υπήρξε μεταξύ μας μια ατμόσφαιρα συντροφικότητας και αλληλεγγύης, που έκανε την εκδρομή ομορφότερη. Υπήρξε ακόμη συνέπεια στις συναντήσεις και στα εγερτήρια, ακόμη κι όταν ήταν στις 4.30 ή 6 το πρωί. Σε όλα αυτά βοήθησε και το ολιγομελές σχήμα των 28 ατόμων. Θα τονίσω εδώ πως υπήρξαν ξεχωριστές στιγμές απίθανου γέλιου σε τέτοιο βαθμό που και μόνο για αυτές άξιζε η εκδρομή. Δε θα ξεχάσω την καταιγίδα στον Κήπο των Ονείρων στην Κατμαντού ούτε ένα βράδυ στο Ντούλινκελ όταν κάποιος φίλος έπιασε αγκαζέ έναν ανυποψίαστο Κινέζο τουρίστα και του έλεγε διάφορα νομίζοντας ότι μιλάει στη γυναίκα του.
ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ και οι καταστάσεις που βιώσαμε, και δύσκολο να τις αποδώσεις. Θα σταθώ όμως σε κάποιες, κατά την δική μου κρίση, ιδιαίτερες στιγμές. Η αναφορά σε αυτές γίνεται χωρίς ιεράρχηση:
Μοναδικές στιγμές ήταν αυτές που βιώσαμε, βλέποντας την πιο ψηλή κορφή του κόσμου, το Έβερεστ στα 8.848 μέτρα, αλλά και τις δεκάδες πανύψηλες κορφές όλου αυτού του πλέγματος των τεράστιων βουνών με την ειδική πτήση που κάναμε με αεροπλάνο πάνω από τα Ιμαλάια. Η εξαίρετη θέα σε αυτές τις κορυφές, με τους αιώνιους πάγους ξεπερνά κάθε φαντασία, είναι ένα ξεχωριστό θέαμα που σε κάνει να νιώθεις ασήμαντος μπροστά στο απερίγραπτο μεγαλείο της φύσης.
* Σημαντικό στοιχείο της εκδρομής μας ήταν οι επισκέψεις μας σε μια σειρά από μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, (ναούς, παλάτια κ.λπ.). Εκεί παρακολουθήσαμε τους Νεπαλέζους και άλλους επισκέπτες να προσεύχονται και να ασκούν τη λατρεία τους στους βουδιστικούς και ινδουιστικούς ναούς τους, μια εμπειρία μοναδική. Μεταξύ άλλων επισκεφθήκαμε τον ξεχωριστό βουδιστικό ναό [Boudhanath Stupa], την Durbar Square της Κατμαντού (με το παλιό βασιλικό παλάτι, πλήθος ναών και παλιά μοναδικά στο είδος τους ξύλινα κτήρια), το ναό των Πιθήκων, τις βασιλικές πόλεις Πατάν και Μπακταπούρ, το σημαντικότατο βουδιστικό ναό Namobuddha κοντά στο Ντουλινκέλ, το ναό της Παγκόσμιας Ειρήνης στην Ποκάρα κ.λ.π.. Όλα, καταπληκτικά μνημεία ενός πανάρχαιου πολιτισμού, ξεχωριστά και ιδιαίτερα
* Επίσης είχαμε αρκετή επαφή με τη νεπαλέζικη ύπαιθρο αφού την 5η ημέρα της εκδρομής μας πραγματοποιήσαμε μια υπέροχη τετράωρη πεζοπορία από τον ναό Namobuddha στο ορεινό χωριό Ντούλινκελ μέσα από χωριά και χωράφια. Το θέαμα ήταν μοναδικό και οι εμπειρίες αφάνταστες: να διαβαίνεις ανάμεσα σε ρυζοχώραφα, να βλέπεις τις προσεγμένες και συστηματικές καλλιέργειες, να συναντάς φιλικούς και γελαστούς χωρικούς. Ιδιαίτερο ήταν το μέρος αυτής της διαδρομής που πραγματοποιήσαμε σε ένα μονοπατάκι 30-40 εκ. ανάμεσα σε ρυζοχώραφα, σπίτια, αυλές, συναντώντας οικογένειες και παιδιά, βλέποντας τις συνθήκες της ζωής τους, που μάλλον είναι καλύτερες από αυτές της πόλης.
* Μια από τις μοναδικές δραστηριότητες που πραγματοποιήσαμε (με περιπέτειες πολλές και επικινδυνότητες που δεν τις είχαμε προβλέψει) ήταν το ράφτινγκ στο μέσον της διαδρομής μας από Ντούλινκελ προς Ποκάρα, στον ποταμό Τρισούλι (ονομάζεται έτσι γιατί σε κάποιο σημείο του ενώνονται τρία ποτάμια). Ήταν μια εμπειρία μοναδική, παρόλο που μουσκέψαμε όλοι μας «μέχρι μυελού οστέων» και «ψιλο-κινδυνεύσαμε» στα διάφορα δύσκολα σημεία (μας έπεσε και μια κυρία στο νερό) αφού το προηγούμενο βράδυ είχε βρέξει και το ποτάμι είχε φουσκώσει αρκετά. Στα ήρεμα σημεία του ποταμού μπορούσες να απολαμβάνεις μια θαυμάσια θέα στο όμορφο φαράγγι (βλάστηση, καλλιέργειες και δραστηριότητες των κατοίκων). Όταν φτάσαμε στο τέρμα, μετά από κάμποσο περπάτημα χωρίς παπούτσια μας περίμενε ένα ωραίο γεύμα.
* Μαγευτική ήταν και η απογευματινή βόλτα με βάρκες στην λίμνη FEWA στην Ποκάρα και η επίσκεψη στο μικρό νησάκι που βρισκόταν στο κέντρο της.
Ξεχωριστές στιγμές ζήσαμε όλοι μας, όταν στην 8η μέρα της εκδρομής μας ανεβήκαμε, πριν το χάραμα, στο ορεινό χωριό Σάρανγκοτ, στην κορυφή ενός λόφου για να δούμε τις κορυφές των Ιμαλαΐων με την ανατολή του ηλίου. Ήταν ένα θέαμα πρωτόγνωρο, εντυπωσιακό, μοναδικό. Να βλέπεις να φωτίζονται κάποιες από τις κορυφές, χωρίς να έχει φανεί ο ήλιος, αλλά και η συνολική εικόνα ήταν ένα μεγαλείο της φύσης.
ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΟΥ ΤΣΙΤΟΥΑΝ
Ξεχωριστό χρώμα έδωσαν στην εκδρομή μας όλες μας οι δραστηριότητες στο εθνικό πάρκο Τσιτουάν (προστατεύεται από την Ουνέσκο). Πραγματοποιήσαμε ένα δίωρο περίπου περπάτημα μέσα στην ζούγκλα, επισκεφτήκαμε το κέντρο αναπαραγωγής ελεφάντων, παρακολουθήσαμε τη διαδικασία περιποίησης τους καθώς και το μπάνιο τους στο ποτάμι. Από αυτές τις δραστηριότητες ξεχωρίζει η δίωρη βόλτα μας πάνω σε ελέφαντες μέσα στην ζούγκλα, όπου συναντήσαμε ελάφια, ρινόκερους, αγριογούρουνα με τα μικρά τους, πιθήκους κ.λ.π. Μοναδική για μένα όμως εμπειρία και ξεχωριστή στιγμή ήταν η διαδρομή με μονόξυλα κανό (όπου καθόμαστε ακίνητοι για ευνόητους λόγους 8 ή 9 άνθρωποι) σε ένα γαλήνιο ποτάμι στην ζούγκλα, μέσα σε αυτήν την υπέροχη ζωντανή ησυχία του δάσους, ακούγοντας μόνο ήχους της φύσης, παρατηρώντας πουλιά (ερωδιούς, κορμοράνους και άλλα), υγροβιότοπους, κροκόδειλους και νεροβούβαλα.
Ανεπανάληπτη ήταν η εμπειρία που βιώσαμε, το τελευταίο βράδυ στη ζούγκλα του Τσιτουάν (Μ. Σάββατο), όταν εξασφαλίσαμε ψητή γίδα και γιορτάσαμε την Ανάσταση με τους Νεπαλέζους και με άλλους ξένους, σε μια αποχαιρετιστήρια γιορτή με κεράκια και ψαλμούς αρχικά και χορούς και τραγούδια στη συνέχεια.
ΤΕΛΟΣ, θέλω να τονίσω πως είμαστε εξαιρετικά τυχεροί, τόσο γιατί δεν μας τα χάλασε ο καιρός (το είχε κανονίσει και αυτό ο αρχηγός της εκδρομής !!!) και βιώσαμε ξεχωριστές στιγμές και συγκινήσεις, όσο και γιατί παρακολουθήσαμε την ετήσια γιορτή της «ζωντανής θεάς» τους στη Μπακταπούρ και μπορέσαμε να συμμετάσχουμε στην πρωτοχρονιά των Νεπαλέζων, που γιόρταζαν στις 13.4.2012 την έλευση του έτους 2069 !!!.
NAMASTEE!! ( γεια σας στα Νεπαλέζικα)
Πάτρα 19 Απρίλη 2012
Αλέξης Καλογερόπουλος , ένας από τους ταξιδευτές.