Τη σημασία του ανοίγματος του θαλάσσιου μετώπου της Πάτρας  που προκύπτει από την μεταφορά των λιμενικών δραστηριοτήτων στο νέο λιμάνι και της χρήσης του ως χώρου αναψυχής, έχουμε επανηλλειμένα αναδείξει και τεκμηριώσει. Ένα σημαντικό κίνημα πολιτών δημιουργήθηκε και κοινές πρωτοβουλίες πολιτικών προσώπων από διαφορετικούς χώρους αναλήφθηκαν. 

Η προσπάθεια, όπως είναι γνωστό, στο επίπεδο των πολιτικών δεσμεύσεων, απέδωσε καρπούς. Ο αντιπρόεδρος της προηγούμενης αλλά και της νυν κυβέρνησης Θόδωρος Πάγκαλος περισσότερες από  μία φορές δεσμεύτηκε με σαφή τρόπο για την απόδοση του θαλασσίου μετώπου της Πάτρας στον Δήμο. Όμως στην Ελλάδα της σημερινής τραγικής κατάστασης οι δεσμεύσεις φαίνεται πως δεν αξίζουν παραπάνω από το χαρτί ή το φίλμ στο οποίο είναι γραμμένες.

Έτσι, σαν να μην τρέχει τίποτα, σαν να μη μετράει η ομόφωνη γνώμη των δημοτών της Πάτρας, σαν να είναι οι κυβερνητικές δηλώσεις ανωτάτου επιπέδου λόγια του αέρα, βλέπουμε τη ζώνη του παλαιού λιμένα της Πάτρας στον κατάλογο των προς ιδιωτικοποίηση κτημάτων του δημοσίου.

Επιβάλλεται οι δυνάμεις, κοινωνικές και πολιτικές που ανέδειξαν ως τώρα το θέμα να δράσουν και πάλι έγκαιρα και αποφασιστικά. Όσο ζοφερή και αν είναι η κατάσταση των δημοσίων οικονομικών η οριστική αποκοπή της τρίτης πόλης της χώρας από το θαλάσσιο μέτωπό της δεν μπορεί να περάσει επ’ ουδενί – και δεν θα περάσει!