Τοπικές λύσεις στα απορρίμματα και κομποστοποίηση
Πληροφορίες που δημοσίευσε η ιστοσελίδα thebest.gr φέρουν τους Δήμους Αιγιαλείας και Καλαβρύτων να συζητούν κοινό σχεδιασμό «μικρής μονάδας επεξεργασίας απορριμμάτων» για να αντιμετωπίσουν ιδίως το πρόβλημα της οικονομικής αιμορραγίας που προκαλεί, περισσότερο στον Δήμο Αιγίου, η έλλειψη νόμιμου ΧΥΤΑ με δεδομένο ότι ο ΧΥΤΑ Ανατολικής Αιγιάλειας μέρος μόνο των απορριμμάτων του Αιγίου μπορεί να δεχτεί. Είναι γνωστό ότι ο Δήμος Αιγίου ξοδεύει δύο εκατομμύρια το χρόνο για να μεταφέρει τα σύμμεικτα απορρίμματά του στην Ηγουμενίτσα, ποσό δυσβάστακτο, πέραν του προφανούς γεγονότος ότι η πρακτική αυτή έχει αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις και εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να αποτελεί μόνιμη επιλογή.
Βασικός λόγος του διαχρονικού αδιεξόδου της Αιγιάλειας είναι η έξω από κάθε όριο και λογική αντιδράσεις σε κάθε προτεινόμενη περιοχή για ΧΥΤΑ. Όταν λόγω υστερικών αντιδράσεων αποκλείστηκε την προηγούμενη δεκαετία πχ η θέση «Γλίνες», που το ίδιο τ’ όνομά της (αργιλοχώματα) δείχνει την καταλληλότητά της και επιλέχθηκε η θέση «Παπανικολού», με οφθαλμοφανή ακαταλληλότητα από πλευράς προστασίας του υδροφόρου ορίζοντα, μια και είναι δίπλα στην κοίτη του Φοίνικα, χωρίς πάντως να λείπουν οι σοβαρές αντιδράσεις και γι’ αυτήν, επόμενο ήταν να οδηγηθούμε σε αδιέξοδο και πανάκριβες «προσωρινές» λύσεις όπως η μεταφορά σε άλλη περιφέρεια.
Η προσπάθεια, επομένως, για μια λύση τοπική, και ρεαλιστική από οικονομική άποψη είναι στην σωστή κατεύθυνση. Οι δυσκολίες δεν είναι λίγες, κυρίως ο εντοπισμός αποδεκτής περιοχής για τον χώρο διαχείρισης, οι αδειοδοτικές διαδικασίες, η ένταξη στον περιφερειακό σχεδιασμό. Από την άλλη πλευρά ούτε η οικονομική αιμορραγία μπορεί να συνεχίζεται επ’ αόριστον, ούτε να αγνοείται ότι η όποια Μονάδα Επεξεργασίας κατασκευασθεί και λειτουργήσει στου Φλόκα Δυτικής Αχαΐας δεν πρόκειται να είναι διαθέσιμη πριν την παρέλευση τριετίας τουλάχιστον.
Είναι ώρα όμως οι φορείς της Αιγιάλειας αλλά και του μικρότερου Δήμου των Καλαβρύτων να συνειδητοποιήσουν ότι κύριος παράγων του αδιεξόδου είναι η εμμονή στη λογική των σύμμεικτων σκουπιδιών. Εφόσον οι τοπικές κοινωνίες κατανοήσουν τι πληρώνουν για μια κακή διαχείριση των σύμμεικτων σκουπιδιών, είναι άμεσα ρεαλιστικό να επιδιωχθεί υλοποίηση της πολιτικής της τοπικής μονάδας διαχείρισης σε συνδυασμό με διαλογή στην πηγή και δημοτική κομποστοποίηση του οργανικού μέρους και συστηματική ανακύκλωση.