Ενδιαφέρουσες και αναλυτικές απαντήσεις στα θέματα που έθεσε προ μηνός ο Σύνδεσμος Περιβαλλοντικών Οργανώσεων Ευρύτερης Περιοχής Πάτρας έστειλαν οι δημοτικοί συνδυασμοί : Ανυπότακτη Πολιτεία (Χρ. Πατούχας) και ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ (Θόδωρος Ντρίνιας). Τις ανεβάζουμε για ενημέρωση.   Στο λινκ που ακολουθεί υπάρχει το κείμενο του Σ.Π.Ο.Ε.Π.Π. που δημοσιεύσαμε:   https://www.oikipa.eu/?p=4071 

 

Συνδυασμός: Ανυπότακτη Πολιτεία

Προς τον Σύνδεσμο Περιβαλλοντικών Οργανώσεων Ευρύτερης Περιοχής Πάτρας
Αγαπητοί φίλοι, εκπρόσωποι των Περιβαλλοντικών Οργανώσεων
Χαιρόμαστε για την προσπάθεια σας, να καταστήσετε όλα τα θέματα που πραγματεύεστε στην επιστολή σας αντικείμενο του προεκλογικού διαλόγου. Προφανώς, δεν ευθύνεστε εσείς, που ο διάλογος αυτός, ενίοτε εκτρέπεται σε φλυαρία και λαϊκισμό. Εκτιμούμε επίσης το σύνολο των απόψεων σας, κυρίως εκτιμούμε την μακροχρόνια συνεπή δράση σας. Ακόμα και για ζητήματα που κατά καιρούς έχουμε διαφωνήσει.
Επί του παρόντος και για τα ζητήματα που θέτετε, θα σας απαντήσουμε όσο πιο σύντομα και περιεκτικά μπορούμε, λόγω και του δικού μας περιορισμένου χρόνου.

Το Φράγμα Πείρου και η διαχείριση του
Επί του θέματος αυτού, έγινε η πλέον αποπροσανατολιστική προπαγάνδα. Όχι μόνο προεκλογικά αλλά από το παρελθόν. Ας δούμε ωστόσο ορισμένες αλήθειες: Το έργο είχε χρονοδιάγραμμα παράδοσης το τέλος του 2012. Βρισκόμαστε στα μέσα του 19 και τώρα αναγγέλλεται, στα μέσα ή στο τέλος Μαΐου, η έμφραξη και η έναρξη πλήρωσης του Φράγματος. Απαιτούνται 20 μήνες για την πλήρωση του. Δηλαδή, καλώς εχόντων των πραγμάτων, το Φράγμα θα είναι έτοιμο προς εκμετάλλευση στο τέλος του 2021.Πέραν αυτού προβλέπεται τριετής υποχρεωτική συντήρηση από τον κατασκευαστή και μόνον τότε, μετά την τριετή δοκιμή υπό πλήρη πίεση, θα μπορεί να κριθεί ότι δεν θα υπάρχουν τεχνικές αστοχίες.
Είναι προφανέστατο, ότι υπάρχουν πολιτικές και διοικητικές ευθύνες για την καθυστέρηση των εννέα ολόκληρων χρόνων. Υπάρχουν, ανοχή, πιθανοί εκβιασμοί, πιθανοί συμψηφισμοί απαράδεκτοι. Ας δούμε λίγο προσεκτικότερα πόσο θα είχε κοστίσει, αν, κατά την Κυβερνητική πρόταση, είχαμε συστήσει από το 2014, Ανώνυμη Εταιρεία Διαχείρισης. Θα είχαμε διοικητικό- λειτουργικό κόστος της Εταιρείας, 300000 ανά έτος, επί 7 έτη ίσον με 2,1 εκατομμύρια Ευρώ. Έτσι, στον βρόντο και πριν αρχίσει η εκμετάλλευση του Φράγματος. Έπρεπε ο Δήμος να το κάνει; Ας απαντήσουν όλοι με ευθύνη!
Η δική μας θέση για την διαχείριση:
Προτείνουμε Διαδημοτικό Φορέα Διαχείρισης του νερού, όχι με την μορφή Ανώνυμης Εταιρείας, αλλά με την μορφή Τεχνικής Διεύθυνσης της ΔΕΥΑΠ. Θα αποφασίζει η υπηρεσία αυτή, την διανομή και την μέτρηση του νερού στους ωφελούμενους καταναλωτές.
Δεν θα ασχολείται η υπηρεσία αυτή με έργα συντήρησης του Φράγματος. Ούτε πρέπει, ούτε μπορεί. Όλα τα άλλα είναι προχειρότητες, αποπροσανατολισμός και φτηνή προπαγάνδα.
Πρέπει να διαλύσουμε άλλον ένα μύθο, που διαδίδεται ή από σκοπιμότητα ή από άγνοια: Λένε διάφορες παρατάξεις και υποψήφιοι: Ο Δήμος, θα γλυτώσει πάνω από δύο εκατομμύρια τον χρόνο από το κόστος άντλησης. Κατ’ αρχήν δεν είναι όλο αυτό το κόστος για την άντληση. Είναι για την μεταφορά εντός των δικτύων για την Ύδρευση και την αποχέτευση, είναι για την λειτουργία του Βιολογικού Καθαρισμού, για την λειτουργία του τηλεελέγχου και διάφορες άλλες εργασίες. Αλλά, τον υπάρχοντα εξοπλισμό, επένδυση πολλών δεκαετιών, τον εγκαταλείπουμε; Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα το πει αυτό; Όχι μόνο δεν τον εγκαταλείπουμε, αλλά τον συντηρούμε και τον λειτουργούμε δοκιμαστικά τουλάχιστον μια φορά την εβδομάδα. Υπάρχει κάτι που πρέπει να διεκδικήσουμε; Ναι! Την υπαγωγή στο Βιομηχανικό τιμολόγιο της ΔΕΗ. Αυτό είναι αυτοτελής οικονομία πάνω από 500 χιλιάδες το χρόνο. Θα συμφωνήσουν οι παρατάξεις στην διεκδίκηση αυτή; Ή θα συνεχίσουν να σφυρίζουν κλέφτικα;
Ολοκλήρωση Αποχέτευσης – Βιολογικός Καθαρισμός
Στο θέμα αυτό υπάρχουν στρατηγικά λάθη στον σχεδιασμό εδώ και πολλά χρόνια. Λάθη που συγκροτούν πολιτικές ευθύνες των Δημάρχων των Καποδιστριακών Δήμων αλλά και του Δήμου Πατρέων. Εννοούμε την προγραμματική σύμβαση των τεσσάρων Δήμων με τον Δήμο Πατρέων το 2008 για την μεταφορά όλων των λυμάτων στον Βιολογικό Καθαρισμό των Ιτεών. Για να μην αντιμετωπίσουν το πολιτικό κόστος της χωροθέτησης και της κατασκευής δικών τους εγκαταστάσεων Βιολογικού Καθαρισμού. Αν αυτό είχε συμβεί, η Αποχέτευση του Ρίου, Αγίου Βασιλείου, Καστελλοκάμπου, θα λειτουργούσε ήδη εδώ και τρία χρόνια.
Το επιπλέον κόστος μεταφοράς, το κόστος της Αναβάθμισης του Β.Κ., θα υπερκάλυπτε το κόστος κατασκευής μικρών μονάδων Βιολογικού Καθαρισμού σύγχρονης τεχνολογίας και κλειστού τύπου.
Συνέβη και το εξής πολιτικό ευτράπελο: Ο Δήμαρχος της Παραλίας, που συνυπέγραψε αυτή την σύμβαση το 2008, το 2011 ηγείτο διαμαρτυριών των κατοίκων της Παραλίας και των Ιτεών, εναντίον του έργου της αναβάθμισης του Βιολογικού Καθαρισμού. Είναι και τώρα υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος!
Αυτή την περίοδο και για το άμεσο προσεχές διάστημα είναι προγραμματισμένο σύνολο έργων Αποχέτευσης που θα συμπληρώσουν το δίκτυο και θα καλύψουν πάνω από το 90% του Δήμου. Ήδη θα ξεκινήσει το έργο της Αναβάθμισης του Β.Κ. και εκτιμούμε ότι στο βάθος τριετίας τα έργα αυτά θα ολοκληρωθούν. Πρέπει παράλληλα να γίνουν τμήματα που είναι εκτός χρηματοδότησης και θα εκτελεσθούν με ίδιους πόρους, όπως το τμήμα του Ακταίου ή επεκτάσεις του δικτύου που θα καλύψουν τις ανάγκες όλου του δομημένου περιβάλλοντος του Σχεδίου Πόλης.
Διαχείριση Απορριμμάτων και τα προβλήματα που συνδέονται με αυτό
Γνωρίζετε, ότι απαιτείται συμμόρφωση με το Εθνικό και Περιφερειακό σχέδιο διαχείρισης. Αυτό για τις ανάγκες της χρηματοδότησης των αναγκαίων έργων. Το Εθνικό σχέδιο, εξαιρετικά φιλόδοξο ως προς τους στόχους, σωστό στις γενικές του γραμμές, εκτιμούσαμε εξ αρχής ότι θα δημιουργήσει δυσκολίες στην εφαρμογή του. Πολύ περισσότερο, όταν σημειώθηκε σημαντική, τριετής, καθυστέρηση στην έναρξη των αναγκαίων έργων και της χρηματοδότησης τους. Αυτό οφείλεται κυρίως σε ευθύνες της Κυβέρνησης και της Περιφέρειας και εν μέρει μόνον στις ευθύνες του Δήμου σχετικά με την ωρίμανση των μελετών.
Οι βασικοί μας ισχυρισμοί.
Παρά τις καθυστερήσεις, μπορούμε να επιταχύνουμε τα πράγματα. Η δική μας εκτίμηση είναι ότι στην προσεχή τριετία, τόσο εκτιμούμε ότι είναι το διάστημα υλοποίησης των αναγκαίων έργων, μπορούμε να ανεβάσουμε τους δείκτες ανακύκλωσης και κομποστοποίησης, αλλά και μείωσης του αρχικού όγκου των απορριμμάτων, ώστε το υπόλοιπο προς ταφή να είναι πολύ μικρότερο από τους 40 000 τόνους. Για λόγους ηθικούς και πολιτικούς, δεν συμφωνούμε με την χρήση του χώρου της Ξερόλακκας ούτε για την μονάδα κομποστοποίησης ούτε για εγκατάσταση εκεί του Σταθμού Μεταφόρτωσης. Το Δημοτικό Συμβούλιο, με την νέα σύνθεση και την αναγκαία συνευθύνη, πρέπει να χωροθετήσει δύο καινούριους χώρους για Σταθμούς Μεταφόρτωσης. Έναν στην Βόρεια και έναν στην Νότια ή Νοτιοανατολική πλευρά. Και να σχεδιάσει βρίσκοντας την αναγκαία χρηματοδότηση, την πλήρη ανάπλαση του χώρου, την καύση του Βιοαερίου και την απόδοση του σαν αστικού πάρκου.
Να σημειωθεί, ότι διαφωνούσαμε πάντα με το προηγούμενο σχέδιο διαχείρισης, που θα κόστιζε πολλαπλάσια στους δημότες. Διαφωνούμε και σήμερα, με κάθε έμμεση ή άμεση ιδιωτικοποίηση Δημοτικού έργου και Δημοτικών υπηρεσιών. Η απλοϊκή προσέγγιση που κάνουν πολλοί αντίπαλοι μας, ότι αυτό θα είναι οικονομικότερη λύση, θα οδηγήσει, πιστεύουμε εμείς, στο μέλλον και σε μεγαλύτερο κόστος και σε εξάντληση των συνδημοτών μας με ατελείωτα ανταποδοτικά τέλη.
Η Διαχείριση των δημόσιων χώρων, η απώλεια κοινόχρηστων χώρων, η Διάβρωση των ακτών, η ελεύθερη πρόσβαση
Θα θέσουμε και σε σας την δημόσια πρόταση μας:
Απόδοση στους Δήμους και στον Δήμο μας, όλων των δημοσίων κοινοχρήστων χώρων. Όχι την διεκδίκηση τους κατά περίπτωση. Όπως για παράδειγμα ο χώρος του Ρηγανόκαμπου που και εσείς συμφωνείτε στην παραχώρηση του. Έχουμε την ακράδαντη γνώμη, ότι οι Δήμοι, μπορούν αποτελεσματικότερα να προστατέψουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα τους αφ’ ενός, γνωρίζετε δε, ότι οι περισσότεροι από τους χώρους αυτούς αν όχι το σύνολο τους, βρίσκεται στο Υπερταμείο, με ότι αρνητικές συνέπειες προκύπτουν από αυτό. Καμιά από τις παρατάξεις της Αντιπολίτευσης, δεν έχει απαντήσει επί αυτού. Και αυτό πιστοποιεί την συνολική πολιτική τους συγκρότηση, τις δεσμεύσεις που αποδεικνύεται ότι έχουν απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές. Η σιωπή και η «ουδετερότητα», δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος, για την πολιτική ανεξαρτησία των Δήμων.
Είμαστε υποχρεωμένοι να στηλιτεύσουμε την υποκρισία ορισμένων Δημοτικών παραγόντων, που προερχόμενοι από Καποδιστριακούς Δήμους, έχουν την ευθύνη για τον τρόπο πολεοδόμησης, των παραλιακών ιδιαίτερα περιοχών, να «ανησυχούν» τώρα για τους αποκλεισμούς και τους κινδύνους σε περιπτώσεις πιθανών φυσικών καταστροφών.
Λοιπόν, ας φανούμε γενναίοι. Χωρίς να κρύψουμε κανενός τις ευθύνες, ας ζητήσουμε από την Πολιτεία, σε περιπτώσεις πιθανές να εμφανιστεί έκτακτη ανάγκη, να μπορούμε χωρίς απαλλοτριώσεις και ότι άλλο προκύπτει από το «ιερό» δικαίωμα της ιδιοκτησίας, να προχωρήσουν οι Δήμοι και ο Δήμος μας, στις αναγκαίες διανοίξεις διεξόδους. Λυπούμαστε, αλλά αυτά που αναφέρεται εσείς για τις αναγκαίες διανοίξεις, είναι αναποτελεσματικά. Πρώτον, γιατί οι προβλεπόμενοι κάθετοι δρόμοι από τα τοπικά οικιστικά σχέδια δεν επαρκούν, δεύτερον, οι πόροι για την απαλλοτρίωση αν δεν δοθούν από την πολιτεία, δεν θα βρεθούν ποτέ. Και ας εφαρμοσθεί εν προκειμένω, αλλά υποχρεωτικά, η πρόταση σας της ανταλλαγής από Τράπεζα γης. Γιατί, η πρόταση αυτή στις περιπτώσεις δικαστικής άρσης χαρακτηρισμού, στις πολλές δεκάδες τέτοιες περιπτώσεις που αντιμετωπίζουμε, δεν ευσταθεί. Δεν μπορεί να γίνει, αν δεν συναινέσει ο ιδιοκτήτης. Και οι δικαστικές αποφάσεις είναι άμεσα εκτελεστές.
Σας κάνουμε γνωστό, ότι και αυτή η πρόταση μας κατατέθηκε δημόσια προ αρκετών μηνών.
Πρέπει να αναφέρουμε, ότι έγιναν στο παρελθόν, αλόγιστες επεκτάσεις του σχεδίου, κάτω από την πίεση ισχυρών συμφερόντων ή από πελατειακή πολιτική.
Για την διάβρωση των ακτών, πέραν των άλλων, προτείνουμε την άμεση χρηματοδότηση και εκτέλεση των μελετών που έχουν ήδη εκπονηθεί για όλο το μήκος της ακτογραμμής.
Θέλουμε να γνωρίζετε, ότι όλες τις υπόλοιπες απόψεις σας, που αναφέρονται σε τρέχοντα ζητήματα της καθημερινότητας και της ποιότητας ζωής, τις υιοθετούμε απολύτως. Και θα τις υποστηρίξουμε σθεναρά, από οποιαδήποτε θέση μας κατατάξει η ψήφος των συμπολιτών μας.
Είμαστε πάντα στην διάθεση σας, για να συζητήσουμε είτε πριν είτε μετά τις εκλογές.
Με κάθε τιμή
Για την Ανυπότακτη Πολιτεία, Χρήστος Πατούχας, επικεφαλής, υποψήφιος Δήμαρχος.

 

************************************************************

 

 

Συνδυασμός: Κοινοτικόν

ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ
Το «ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ», στα πλαίσια της παρουσίας του στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πατρέων από το 2014 έως και σήμερα, με επιμονή και συνέπεια ανέδειξε και πήρε θέση στα πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δήμος μας. Από την διαχείριση των απορριμμάτων, την διαχείριση του νερού του φράγματος Πείρου–Παραπείρου, την υγειονομική βόμβα της Αμιαντίτ, μέχρι την προστασία των κοινόχρηστων χώρων, το θαλάσσιο μέτωπο, τις κυκλοφοριακές παρεμβάσεις στο κέντρο της πόλης και τις αστικές συγκοινωνίες, με δημόσιες τοποθετήσεις αλλά και ερωτήσεις που καταθέσαμε, αναδείξαμε τα συγκεκριμένα θέματα και πιέσαμε για λύσεις, στην κατεύθυνση της προστασίας του περιβάλλοντος και της βελτίωσης της ποιότητας ζωής όλων μας.
Αντιμετωπίσαμε, συχνά, την αδιαφορία, αλλά και τις αγκυλώσεις της Δημοτικής Αρχής αλλά και των υπόλοιπων δημοτικών παρατάξεων σε αρκετές περιπτώσεις. Παρόλα αυτά, επειδή το περιβάλλον βρίσκεται στον κεντρικό πυρήνα των θέσεων και της φιλοσοφίας της δημοτικής μας παράταξης, οι θέσεις μας γι’ αυτά τα ζητήματα κατέχουν κεντρική θέση στην ατζέντα μας για την επόμενη μέρα στην Πάτρα.
ΦΡΑΓΜΑ ΠΕΙΡΟΥ – ΠΑΡΑΠΕΙΡΟΥ
Κάθε συζήτηση για την διαχείριση του νερού, οφείλει να θεμελιώνεται πάνω σε δύο διαπιστώσεις. Πρώτον, ότι το νερό είναι ένα πολύτιμο φυσικό αγαθό το οποίο σπανίζει εξαιτίας των τεράστιων απαιτήσεων της σύγχρονης ζωής, της ρύπανσης, της ερημοποίησης και της κλιματικής αλλαγής. Δεύτερον, η πρόσβαση σε επαρκές, ποιοτικό και υγιεινό νερό είναι κοινωνικό δικαίωμα. Όπως κάθε τι που σπανίζει και είναι αναγκαίο ταυτόχρονα, πρέπει να διαφυλάσσεται με ευλάβεια. Όπως κάθε κοινωνικό δικαίωμα, πρέπει να το απολαμβάνουν όλοι και να μην το καταχρώνται κάποιοι.
Εμείς σαν «ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ», με δεδομένες τις πολιτικές συνθήκες ημι-αποικίας, που βιώνει η πατρίδα μας, θεωρούμε σαν λιγότερο επικίνδυνη την παρακάτω ολοκληρωμένη πρόταση διεκδίκησης:
Να συσταθεί διαδημοτικός φορέας (Δήμοι Πατρέων, Ερυμάνθειας, Δυτικής Αχαΐας) με πιθανή συμμετοχή και της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, ο οποίος θα αναλάβει μόνον την διαχείριση και διανομή του νερού στους δημότες των τριών Δήμων.
Να αναλάβει το κράτος, με νομοθετική ρύθμιση, την συντήρηση και ανανέωση της υποδομής του φράγματος και του ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού, ως οφείλει και ως κάνει στα υπόλοιπα φράγματα της χώρας.
Το κόστος μιας τέτοιας συνθήκης για τους δημότες δεν θα είναι εκείνο το τερατώδες που προπαγανδίζει (χωρίς να τεκμηριώνει) η δημοτική αρχή, αλλά περίπου το ίδιο (ή και χαμηλότερο) με το σημερινό, καθώς θα μειωθεί σημαντικά το κόστος λειτουργίας των υπαρχόντων αντλιοστασίων (τα οποία απαιτούν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε κατανάλωση ρεύματος, μόνο για την λειτουργία τους). Σε κάθε περίπτωση, τον πρώτο ρόλο για την διαχείριση των υδάτων της περιοχής μας πρέπει να τον έχουμε οι κάτοικοι της περιοχής μας, δια των τοπικών αιρετών θεσμών μας.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΠΟΡΡΙΜΜΑΤΩΝ
Το «ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ» από το 2014 ανέδειξε τη διαχείριση των απορριμμάτων ως ένα από τα κρίσιμα ζητήματα που θα αντιμετωπίσει η πόλη. Για όσους δεν έχουν κοντή μνήμη, το κλείσιμο της Ξερόλακκας ήταν κεντρικό προεκλογικό ζήτημα πριν πέντε χρόνια, με πολλούς να επενδύουν πολιτικά πάνω σε αυτό.
Πέντε χρόνια μετά, δεν έγινε απολύτως τίποτα για τα σκουπίδια. Κάποιες παρεμβάσεις, όπως το νέο κύτταρο και η δρομολόγηση κατασκευής τοίχου αντιστήριξης, απλά δίνουν λίγο χρόνο ζωής στον υπάρχοντα πλην υπερκορεσμένο ΧΥΤΑ. Τίποτα δεν έχει γίνει για τα στραγγίδια που ρέουν ανεξέλεγκτα, για το βιοαέριο που παραμένει τόσα χρόνια εγκλωβισμένο και έτοιμο να τινάξει στον αέρα τον σκουπιδόλοφο. Τίποτα για την μείωση των σκουπιδιών που πάνε για θάψιμο. Η ίδια η Ξερόλακκα, όχι μόνο δεν έκλεισε, αλλά πλέον «αναβαθμίζεται» σε Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων.
Το χειρότερο είναι ότι η ανακύκλωση έχει αφεθεί στη μοίρα της όλα αυτά τα χρόνια. Δεν έγινε καμιά απολύτως ενημέρωση για την ευαισθητοποίηση των πολιτών. Τίποτα για ένα εναλλακτικό σχέδιο που θα παρέκαμπτε το σημερινό αποτυχημένο σύστημα. Το αποτέλεσμα είναι το ποσοστό των ανακυκλώσιμων να μειώνεται συνεχώς, σε μια πόλη η οποία ήταν πρωτοπόρα σε αυτό το ζήτημα.
Έτσι, το σύνολο σχεδόν των απορριμμάτων καταλήγουν για ταφή. Χωρίς ανακύκλωση, κομποστοποίηση και επαναχρησιμοποίηση, ακόμη και εάν και όταν γίνει το εργοστάσιο επεξεργασίας στου Φλόκα, το υπόλειμμα που θα οδηγείται για ταφή, θα είναι τόσο μεγάλο ώστε ο νέος Χώρος πολύ γρήγορα να κορεστεί. Ενώ, τα υλικά που θα ανακτώνται από την μηχανική επεξεργασία θα είναι λίγα και κακής ποιότητας, με αποτέλεσμα η αξιοποίησή τους να μειώνει ελάχιστα το υψηλό συνολικό κόστος λειτουργίας του εργοστασίου.
Γι’ αυτό λοιπόν:
Άμεσα θα πρέπει να ξεκινήσει εντατική καμπάνια ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των πολιτών και κυρίως των μαθητών σχετικά με την ανακύκλωση, την κομποστοποίηση και την μείωση των απορριμμάτων.
Να γίνει προμήθεια ξεχωριστών κάδων για τα ανακυκλώσιμα υλικά, ώστε να γίνεται διαχωρισμός στην πηγή.
Να τοποθετηθούν κάδοι για συλλογή των οργανικών απορριμμάτων στους μεγάλους καταναλωτές της πόλης, δηλαδή τα νοσοκομεία, το πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ.
Να γίνει υποχρεωτική η ύπαρξη τριών κάδων διαλογής σε όλα τα καταστήματα εστίασης της πόλης. Ένας για τα οργανικά υπολείμματα, ένας για τα ανακυκλώσιμα και ένας για τα υπόλοιπα απορρίμματα.
Να επανεξεταστεί το τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων, με τοποθέτησή του σε ρεαλιστική βάση και άμεση έναρξη υλοποίησης των βασικών του κατευθύνσεων με εκπόνηση μελετών, εξεύρεση χώρων, κλπ.
Εκτός όμως από όλα τα παραπάνω, σημαντικό ρόλο θα πρέπει να παίξουν και οι ίδιοι οι πολίτες. Οι τοπικές κοινωνίες, σε επίπεδο συνοικίας, οικισμού, γειτονιάς, ακόμη και πολυκατοικίας, μαζί με τους τοπικούς συλλόγους, θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες για την μείωση των απορριμμάτων τους, την διαλογή στην πηγή των ανακυκλώσιμων, την επαναχρησιμοποίηση, ακόμη και την κομποστοποίηση, όπου αυτό είναι δυνατό. Να δοθεί χώρος για συνεταιριστικές επιχειρήσεις ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησης, οι οποίες θα συλλέγουν και εμπορεύονται τα ανακυκλώσιμα υλικά, δίνοντας παράλληλα δουλειά σε άνεργους συμπολίτες μας. Να μην αφήσουμε την ανακύκλωση στα χέρια της αποτυχημένης εταιρείας ανακύκλωσης που τη διαχειρίζεται σήμερα, με ευθύνη του κράτους αλλά και τη συγκατάβαση της δημοτικής αρχής.
ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΧΩΡΟΙ – ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΡΑΣΙΝΟ
Με αλλεπάλληλες ερωτήσεις της δημοτικής μας παράταξης στο δημοτικό συμβούλιο θέσαμε το ζήτημα της προστασίας των δημόσιων χώρων και του δημοτικού πρασίνου. Ελάχιστα ενόχλησαν ή απασχόλησαν τους ιθύνοντες. Μείναμε μόνοι και γραφικοί να υπερασπιζόμαστε κάτι που θα έπρεπε να ήταν υπόθεση των πολιτών και όχι απλά των δημοτικών παρατάξεων: τους δημόσιους χώρους και τη δυνατότητα πρόσβασης σε αυτούς από όλους τους πολίτες, ανεξάρτητα από την οικονομική τους θέση ή τη φυσική τους κατάσταση και την ηλικία.
Έγκαιρα προειδοποιήσαμε ότι το σπιράλ της αυθαιρεσίας είναι αυτοτροφοδοτούμενο, καθώς στηρίζεται στο εύλογο ερώτημα «γιατί αυτός και όχι κι εγώ;». Έγκαιρα και επανειλημμένα είχαμε τονίσει στη δημοτική αρχή ότι αυτή θα ήταν η κατάληξη μιας πολιτικής laissez-faire («αφήστε να κάνουν ό,τι θέλουν»), την οποία ακολούθησε από την αρχή της θητείας της στη διαχείριση των δημόσιων χώρων. Με αυτόν τον τρόπο, δειλά στην αρχή και απροκάλυπτα στη συνέχεια, δημόσιοι χώροι, πέρα από τους βάσει κανονισμού οριζόμενους, «ιδιωτικοποιήθηκαν» αυθαίρετα και «αξιοποιήθηκαν»: πεζόδρομοι, πεζοδρόμια, στοές, ολόκληρα τμήματα πλατειών, δημοτικό πράσινο, διάδρομοι ΑΜΕΑ, θέσεις στάθμευσης, κλπ. Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες της συνεχιζόμενης αποψίλωσης του δημοτικού πρασίνου. Δέντρα αποξηραίνονται με δηλητήρια, κλαδεύονται με τρόπο ώστε να μην ξαναπετάξουν φύλλωμα, κόβονται από τη ρίζα, οι λάκκοι τους τσιμεντώνονται διότι εμποδίζουν την αυθαίρετη (συνήθως επιχειρηματική) δραστηριότητα.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να επαίρεται η Δημοτική Αρχή για την (μελλοντική) κατασκευή πάρκου στον Ριγανόκαμπο, για τον καθαρισμό του Πλατανόδασους ή για το Νότιο πάρκο, όταν τα λίγα δέντρα που με το ζόρι επιβιώνουν εντός του αστικού ιστού, αφήνονται βορά στις ορέξεις του κάθε «επιχειρηματία».
Μόνη λύση στα παραπάνω προβλήματα καταπάτησης του δημόσιου χώρου, είναι η εφαρμογή της κανονιστικής διάταξης του Δήμου, χωρίς εκπτώσεις και χωρίς υποχωρήσεις. Ταυτόχρονα, πρέπει ο Δήμος να προχωρήσει στην πλήρη αποκατάσταση του δημοτικού πρασίνου στις θέσεις που προβλέπονται από μελέτες και σχέδια Ο δημόσιος χώρος είναι δημόσιος, δεν ανήκει σε κανέναν παρά μόνο στους πολίτες της πόλης.
ΑΜΙΑΝΤΙΤ
Από το Φεβρουάριο του 2015 το «ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΝ» με ερώτησή του προς τον Δήμαρχο και τους αρμόδιους Αντιδημάρχους, είχε επισημάνει την επικινδυνότητα του πρώην εργοστασίου της ΑΜΙΑΝΤΙΤ στο Δρέπανο Πατρών. Τίποτε δεν έχει γίνει από τότε μέχρι και σήμερα για την προστασία της υγείας, τη διακοπή της εκτεταμένης ρύπανσης, πόσο μάλλον για την απορρύπανση της 135 στρεμμάτων έκτασης του εργοστασίου. Μια απλή επίσκεψη αποτυπώνει δια γυμνού οφθαλμού μια τραγική και συνάμα εξοργιστική κατάσταση, που θυμίζει τριτοκοσμικό περιβάλλον: εκτεθειμένοι πάνω σε γυμνό έδαφος σωροί και υλικά κατεδάφισης που περιέχουν αμίαντο, σκόνη αμιαντοτσιμέντου παντού, μισογκρεμισμένες στέγες αμιάντου, θραύσματα από οικοδομικά υλικά που περιέχουν αμίαντο διασκορπισμένα σε όλη την έκταση, παλιές υπαίθριες «μπανιέρες» καθίζησης αμιαντολάσπης γεμάτες όμβρια ύδατα που υπερχειλίζουν στο έδαφος, κλπ. Είναι εμφανές από το μέγεθος και την έκταση της ρύπανσης ότι αυτή με τίποτε δεν μπορεί πια να θεωρηθεί εστιασμένη στο χώρο του εργοστασίου καθώς οι ίνες αμιάντου μεταφέρονται εύκολα στον αέρα και ρυπαίνουν το έδαφος και το νερό, ενώ συχνά-πυκνά εντοπίζονται άνθρωποι οι οποίοι εισέρχονται στο χώρο και αποσπούν μισοκατεστραμμένα υλικά, με κίνδυνο της υγείας τους.
Είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη απορρύπανσης της συγκεκριμένης έκτασης. Ο Δήμος να πιέσει την Περιφέρεια και τις ιδιοκτήτριες τράπεζες να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να απομακρύνουν όλα τα επικίνδυνα υλικά, να εξωραϊστεί ο χώρος και να αποδοθεί στους κατοίκους της περιοχής και όχι να γίνει χώρος υγειονομικής ταφής επικίνδυνων αποβλήτων όπως κάποια στιγμή ακούστηκε από κάποιους φωστήρες της κυβέρνησης! Ούτε βέβαια και το να σκεπαστούν τα υλικά αποτελεί λύση, καθώς οι ίνες αμιάντου όπως είναι γνωστό πολύ εύκολα εισχωρούν στο έδαφος και μολύνουν τα υπόγεια ύδατα.

ΔΙΑΒΡΩΣΗ ΤΩΝ ΑΚΤΩΝ
Η εκτεταμένη διάβρωση των ακτών της περιοχής μας, είναι άμεση συνέπεια της επέμβασης του ανθρώπου στο περιβάλλον. Το μπάζωμα ρεμάτων, η ασύδοτη αφαίρεση αδρανών υλικών από τις κοίτες των χειμάρρων και των ποταμών μας, το μπάζωμα παραλιών για να φτιαχτούν βίλλες, είναι οι βασικές αιτίες. Η παραλία του Μονοδενδρίου έχει σε πολλά σημεία εξαφανιστεί ενώ και ο παραλιακός δρόμος κινδυνεύει, στο Ρίο είναι θέμα χρόνου να καταρρεύσει η παραλιακή οδός και στον Ψαθόπυργο η παραλία έχει εξαφανιστεί.
Είναι επιτακτική ανάγκη η αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, αλλά και η κατασκευή τεχνικών έργων που θα αναστείλουν την διάβρωση και θα επαναφέρουν τις παραλίες στην πρότερη κατάσταση.
Θα πρέπει λοιπόν ο Δήμος, σε συνεργασία με την Περιφέρεια και τα αρμόδια Υπουργία να απαιτήσει την εκπόνηση μελετών για το σύνολο των ακτών και την εκτέλεση των απαραίτητων έργων. Η κατάσταση είναι ήδη οριακή, σε λίγο καιρό θα είναι μη αναστρέψιμη.
ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΗ
Είναι τουλάχιστον σκανδαλώδες να έχει κατασκευαστεί εδώ και πέντε χρόνια το αποχετευτικό δίκτυο στην περιοχή του πρώην δήμου Ρίου και να μην λειτουργεί επειδή δεν έχει γίνει η επέκταση του Βιολογικού της Πάτρας, ενός έργου δηλαδή που θα έπρεπε να προηγηθεί όλων των άλλων. Παράλληλα, το δίκτυο που κατασκευάστηκε στον Καστελόκαμπο, αφήνει εκτός σύνδεσης τις πιο επιβαρυμένες περιοχές που είναι κοντά στην παραλία, όπου εκτός από κατοικίες, υπάρχουν οι μεγάλοι «παραγωγοί», καταστήματα εστίασης και ξενοδοχεία. Ας μην μας κάνει λοιπόν εντύπωση που οι μετρήσεις στις παραλίες της περιοχής χτυπάνε κόκκινο κάθε καλοκαίρι.
Αντίστοιχα το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και οι νότιες συνοικίες της Πάτρας, με την αποχέτευση να φαντάζει μακρινό όνειρο.
Άμεσα θα πρέπει να δρομολογηθεί η επέκταση του Βιολογικού της Πάτρας, ώστε να καλύψει ΟΛΕΣ τις περιοχές που αυτή τη στιγμή είναι εκτός δικτύου, ώστε να μην χρειαστεί μετά από μια δεκαετία νέα επέκταση για να συνδεθούν τα Ροΐτικα, η Παραλία και το Μιντιλόγλι. Όσο για τον Καστελόκαμπο, θεωρούμε απαραίτητο η σύνδεση να επεκταθεί σε όλη την συνοικία και να μην αφήνει εκτός δικτύου όλη σχεδόν την παραλιακή ζώνη.
ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ – ΠΑΡΑΛΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Στο αμέσως επόμενο διάστημα, η πόλη θα υποχρεωθεί να καθορίσει τον χαρακτήρα της και να προσδιορίσει τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει τις προκλήσεις που αναπόφευκτα ανοίγονται μπροστά της στον 21ο αιώνα. Και οι προκλήσεις αυτές έχουν σαφή περιβαλλοντικό χαρακτήρα.
Πρώτα και κύρια, οι ανάπλαση του ιστορικού κέντρου της πόλης και η παράλληλη διαμόρφωση του παραλιακού μετώπου, σε συνδυασμό με αντιδρομήσεις οδών, πεζοδρομήσεις, ποδηλατοδρόμους, κλπ. Όσο αυτά γίνονται αποσπασματικά, χωρίς επικαιροποιημένες μελέτες, απλά και μόνο για να γίνουν και κάποιο να «παρουσιάσουν έργο», οι επιπτώσεις στο αστικό περιβάλλον και τους κατοίκους της πόλης θα είναι αρνητικές.
Μία πόλη είναι εκτός των άλλων και η ιστορία της, η εξέλιξή της μέσα από μεταβολές στη διάρκεια του χρόνου ή μέσα από τομές που έφεραν ορατές αλλαγές στη μορφή και τη λειτουργία της. Χρησιμοποιούμε την πόλη και επιδρούμε σε αυτήν, ενώ ταυτόχρονα η πόλη μας επηρεάζει. Η ανάπλαση της πόλης μας θα πρέπει να έχει ως άξονα την ανάδειξη της ταυτότητάς της, προβλέποντας συνολικές λύσεις που να αποσκοπούν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων, στη βελτίωση του δομημένου περιβάλλοντος, στην προστασία και ανάδειξη των πολιτιστικών, ιστορικών, μορφολογικών και αισθητικών στοιχείων και χαρακτηριστικών της.
Αυτό προϋποθέτει ολοκληρωμένο σχεδιασμό με προοπτική, ο οποίος θα πρέπει να τελεί υπό διαρκή αναθεώρηση, με στόχο την προσαρμογή του στη καθημερινότητα και τις ανάγκες του πολίτη και όχι στην «αντίληψη» που πιθανόν να έχει για την καθημερινότητα ο οιοσδήποτε μελετητής ή η όποια οργανωμένη ομάδα συμφερόντων.
H εντελώς προβληματική αντιδρόμηση της Κανακάρη, το κομφούζιο στα Ταμπάχανα, η γενικευμένη «απορία» μπροστά στο παραλιακό μέτωπο που μας παραχωρήθηκε, ή η μελλοντική ανατίναξη του κέντρου της πόλης από την πεζοδρόμηση της Μαιζώνος, καθώς δεν υπάρχουν άξιες λόγου και επικαιροποιημένες συγκοινωνιακή και κυκλοφοριακή μελέτη ή πρόβλεψη θέσεων στάθμευσης, είναι λίγα μόνο από τα παραδείγματα προς αποφυγήν.
Επαναπροσαρμόζοντας τον τρόπο με τον οποίον συγκροτείται και ανασυγκροτείται η πόλη μας, θα πρέπει να δοθεί μια νέα κατεύθυνση η οποία να:
Α. Θέτει εκ νέου τον τρόπο σχεδιασμού ανάπλασης και ανασυγκρότησης της πόλης σε ένα ενιαίο μέτωπο πόλη-θάλασσα, εντάσσοντας σε αυτό: α) την ανάπλαση του θαλάσσιου μετώπου, β) την ανάδειξη παλαιών βιομηχανικών εγκαταστάσεων, γ) το σχεδιασμό της νέας σιδηροδρομικής γραμμής, δ) την πολεοδόμηση του παλιού βιομηχανικού μετώπου των νοτίων συνοικιών (Πειραϊκή Πατραϊκή κλπ), ε) τη δημιουργία και επέκταση νέου δημόσιου χώρου. Είναι αναγκαία η επισήμανση ότι το τελικό σχέδιο θα πρέπει να δεσμεύει κάθε εμπλεκόμενο φορέα, ώστε να αποφεύγονται στη συνέχεια μονομερείς ή επικαλυπτόμενες δράσεις.
Β. Δίνει έμφαση στην ανάδειξη της ταυτότητας της πόλης μας και της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της, υπογραμμίζει την ανάγκη βελτίωσης της ποιότητας του αστικού χώρου με την παράλληλη αναβάθμιση και επέκταση των αστικών συγκοινωνιών, αυξάνει τις ευκαιρίες των κάτοικων της να κινούνται με τα πόδια ή με ποδήλατο.
Γ. Επιτυγχάνει τη δημιουργία και την εξασφάλιση υψηλής ποιότητας και πλήρους προσβασιμότητας δημόσιων/κοινόχρηστων χώρων, τον εκσυγχρονισμό των δικτύων υποδομής, την ανάπτυξη ανοιχτών κοινόχρηστων ψηφιακών δομών, την προώθηση της αστικής καινοτομίας και την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας με την χρήση νέων τεχνολογιών, την ανάπτυξη και παροχή σύγχρονων υπηρεσιών προς τους πολίτες και την απλοποίηση της επικοινωνίας Δήμου–πολιτών.
Δ. Επιτυγχάνει τη βιώσιμη αναβάθμιση του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος, την εξασφάλιση της κοινωνικής συνοχής, τη βελτίωση των υποδομών για την παροχή υπηρεσιών υγείας–πρόνοιας–απεξάρτησης, τη διευκόλυνση της μετακίνησης αλλά και της πρόσβασης στα δημόσια κτίρια των κινητικά μειονεκτούντων ατόμων και βεβαίως την ασφάλεια των δημόσιων κτιριακών και σχολικών συγκροτημάτων.
Ε. Προωθεί την αποκατάσταση, ανάδειξη και λειτουργική αξιοποίηση ιστορικών περιοχών και κτιρίων του αστικού χώρου, με στόχο τη διαφύλαξη της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.
ΣΤ. Προβλέπει στο σχεδιασμό, την προσαρμογή της πόλης μας στις κλιματικές αλλαγές και αναγνωρίζει την οικολογική σπουδαιότητα ζητημάτων όπως: η κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της, η διαχείριση και εξοικονόμηση του νερού ως φυσικού αγαθού, η διαχείριση των αστικών ρεμάτων, η διαμόρφωση-προστασία-προσβασιμότητα των ακτών, η δημιουργία ευνοϊκού μικροκλίματος (με περιορισμό της κίνησης των μηχανοκίνητων οχημάτων, των ρυπογόνων πηγών ενέργειας, αλλά και με ανάπτυξη αστικών κήπων, «πράσινων κτιρίων», κλπ.).
Ζ. Αποτρέπει τον μονόπλευρο προσανατολισμό και τον κατακερματισμό της πόλης σε μικρότερες, περιχαρακωμένες, «υπνουπόλεις», «καφεδουπόλεις», «εργαστηριουπόλεις» ή γκέτο ανασφάλειας και παρανομίας. Η σύνθεση των δραστηριοτήτων και των λειτουργιών της πόλης και όχι ο ανταγωνισμός και η αντιπαράθεση βγαίνουν στο προσκήνιο του συνολικού σχεδιασμού, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στους πεζόδρομους της πόλης όπου η ηχορύπανση από τα καταστήματα εστίασης έχει οδηγήσει σε έντονες αντιπαραθέσεις με τους μόνιμους κατοίκους της περιοχής.
Η. Ενισχύει τις συμμετοχικές διαδικασίες στο σχεδιασμό των παρεμβάσεων. Η αναζωογόνηση της γειτονιάς, η εμπλοκή των ζωντανών πολιτιστικών συλλόγων και οι συνελεύσεις ανά περιοχή, προωθούν τη συμμετοχή στα κοινά, καλύπτουν τα κενά στην πληροφόρηση, γεννούν μεταξύ όλων των κατοίκων την αίσθηση του ανήκειν. Η επιτυχία των από κάτω προς τα πάνω διαδικασιών, στηρίζει και στηρίζεται από την συμμετοχική και ανοιχτή σε όλους αστική ανάπτυξη.
ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ
Ένα επιπλέον θέμα με σαφές οικολογικό αποτύπωμα που θα πρέπει να μας απασχολήσει στο αμέσως επόμενο διάστημα είναι αυτό των Ενεργειακών κοινοτήτων.
Οι ενεργειακές κοινότητες είναι τοπικοί αστικοί συνεταιρισμοί αποκλειστικού σκοπού, μέσω των οποίων πολίτες, τοπική αυτοδιοίκηση καθώς και επιχειρήσεις μπορούν να έχουν ενεργό συμμετοχή στην παραγωγή ενέργειας. Οι ενεργειακές κοινότητες εστιάζουν τη λειτουργία τους στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ).
Η σπουδαιότητα αυτής της προσπάθειας οφείλεται σε τρεις κυρίως λόγους: α) Το κόστος παραγωγής από ΑΠΕ έχει μειωθεί και είναι πλέον ανταγωνιστικό του κόστους παραγωγής από ορυκτά καύσιμα. Τοπική αυτοδιοίκηση και πολίτες μπορούν να επωφεληθούν παράγοντας την ενέργεια που καταναλώνουν. β) Οι τοπικές κοινωνίες συντονίζονται στην προσπάθεια για μετάβαση σε καθαρές πηγές ενέργειες και το σημαντικότερο γ) Η παραγωγή ενέργειας παύει να είναι προνόμιο μεγάλων «παικτών» και ολιγοπωλιακών πολυεθνικών ομίλων, καθώς οι ενεργειακές κοινότητες προωθούν την ενεργό συμμετοχή πολιτών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, ΟΤΑ, κλπ., στην παραγωγή ενέργειας.
Μέσα από τις ενεργειακές κοινότητες μπορούν να λειτουργήσουν σταθμοί φωτοβολταϊκών, αιολικοί σταθμοί, σταθμοί παραγωγής ενέργειας από βιομάζα (σε αγροτικές κοινότητες), ενεργειακά αυτόνομα θερμοκήπια, συστήματα αποθήκευσης ενέργειας (π.χ. για φόρτιση ηλεκτρικών οχημάτων), κλπ. Οι Δήμοι μπορούν να εγκαταστήσουν σταθμούς παραγωγής ΑΠΕ επί στεγών ή εκτάσεων του Δήμου και η παραγόμενη ενέργεια να συμψηφίζεται με παροχές ηλεκτρικού ρεύματος. Η δυνατότητα αυτή ανοίγει νέες προοπτικές στον Δήμο για να ασκήσει πολιτική μέσω της ενέργειας. Ενδεικτικά, θα μπορούσε ο Δήμος: α) να συμψηφίζει την παραγόμενη ενέργεια με καταναλώσεις Δημοτικών κτιρίων, μειώνοντας το κόστος που πληρώνει για ηλεκτρική ενέργεια, β) να καλύπτει μέρος ή το σύνολο των αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια φτωχών κι ευάλωτων νοικοκυριών με τρόπο αποδοτικότερο σε σχέση με άλλες επιδοματικές πολιτικές, γ) να τροφοδοτεί σταθμούς φόρτισης για ηλεκτρικά οχήματα με τα οποία θα αντικαθιστά σταδιακά το στόλο οχημάτων του (ξεκινώντας από τα μικρά οχήματα) συμβάλλοντας από τη μεριά του στη μείωση των ατμοσφαιρικών ρύπων, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και της δημόσιας υγείας στην πόλη.
Η επιλογή ενίσχυσης από το Δήμο των ενεργειακών κοινοτήτων είναι μια στρατηγική επιλογή. Υπό προϋποθέσεις, δεν θα αποτελέσει απλώς ένα νέο εργαλείο για εξοικονόμηση πόρων και άσκηση κοινωνικής ή περιβαλλοντικής πολιτικής, αλλά ένα κρίσιμο παράγοντα στην προσπάθεια παραγωγικής ανασυγκρότησης της μαστιζόμενης από την αναδουλειά και την ανέχεια περιοχής μας. Οι ενεργειακές κοινότητες μπορούν να συμβάλλουν στην ενεργειακή αυτονόμηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και εκμεταλλεύσεων, ιδιαίτερα στις αγροτικές κοινότητες και τις φτωχές γειτονιές της πόλης, γλιτώνοντάς τες από τον κοστοβόρο εναγκαλισμό των μονοπωλίων του κλάδου της ενέργειας, άρα να συμβάλλουν στη διατήρηση ή ενίσχυση της απασχόλησης. Πολύ περισσότερο, οι εγκαταστάσεις των ενεργειακών κοινοτήτων και η δικτύωσή τους μπορεί να τις μετατρέψει σε ένα ζωντανό εργαστήρι, όπου δεκάδες τεχνίτες, επιστήμονες, ερευνητικά ιδρύματα, νεοφυείς και μικρομεσαίες επιχειρήσεις στους τομείς της παραγωγής συστημάτων ηλεκτρικής ισχύος, των επικοινωνιών, των ηλεκτρικών οχημάτων, μπορούν να βρουν την αναφορά τους κι ένα πεδίο παραγωγικής και επιστημονικής δραστηριότητας. Μόνο έτσι θα αντιστραφούν οι όροι του ενεργειακού παιχνιδιού στις ΑΠΕ, το οποίο μέχρι σήμερα, σε όλη τη χώρα, παίζεται προς αποκλειστικό όφελος των εισαγωγών πεπαλαιωμένου εξοπλισμού από τα μονοπώλια της Βορ. Ευρώπης, με φαραωνικές κατασκευές που καταστρέφουν το περιβάλλον, με κέρδη που καταλήγουν στις τσέπες ελάχιστων μεγάλων παραγωγών και με ασήμαντη ωφέλεια για την τοπική οικονομία και παραγωγή.
Δημοτική Κίνηση «Κοινοτικόν»
Υποψήφιος Δήμαρχος: Θεόδωρος Ντρίνιας