Είναι η θέση μας να προσεγγίζουμε τα προβλήματα με υπευθυνότητα και κατά το δυνατόν ολοκληρωμένη γνώση, αποφεύγοντας τις υπερβολές, τις κινδυνολογίες και τους λαϊκισμούς.

Είναι τελικά η θέληση μας να συμβάλουμε στην βελτίωση της ποιότητας ζωής στην περιοχή μας, που δυστυχώς παρά τα όποια θετικά βήματα έγιναν όλα αυτά τα χρόνια, παραμένει ζητούμενη και αναγκαία.
Φλας μπακ λοιπόν στον Απρίλη του 86, όταν με μια λιτή ανακοίνωση στις τοπικές εφημερίδες, γνωστοποιούσαμε την ύπαρξη και τις προθέσεις μας. Αμέσως μετά και η πρώτη μας εκδήλωση με επίκαιρο -λόγω Τσερνομπίλ- τίτλο «η Ραδιενέργεια και εμείς». Η αγωνία των εκατοντάδων πατρινών που κατέκλυσε το Δημοτικό Θέατρο και εκδηλωνόταν με το αυτονόητο ερώτημα «ΤΙ ΝΑ ΦΑΜΕ;», μας έπεισε για την ανάγκη ενδυνάμωσης ενός οικολογικού κινήματος στην περιοχή μας με αντικείμενο την προστασία του περιβάλλοντος και υποκείμενα τους ίδιους τους πολίτες.
Έτσι, με βάση την αρχή, Σκέψου Παγκόσμια Δράσε Τοπικά, αρχίσαμε να αναδεικνύουμε τα τοπικά περιβαλλοντικά ζητήματα, συνδέοντας τα με τα γενικότερα, που τότε βεβαίως δεν είχαν φτάσει στη σημερινή τους όξυνση.
Το πρώτο διάστημα της λειτουργίας μας, το ονομάσαμε «Πέτρινα Χρόνια», αφού από την τοπική μας κοινωνία εισπράτταμε πέρα από κάποια σχόλια συμπάθειας ή απαξίωσης κατά περίπτωση, ισχυρές επιφυλάξεις για τις προθέσεις και τη δράση μας. Σχετικά γρήγορα όμως καταφέραμε με τη συνεπή μας παρουσία και στάση, να κατοχυρώσουμε την παρουσία και την προβολή των θέσεων μας στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Καταλυτικό ρόλο σε αυτό, έπαιξε η έκδοση τον Απρίλη του 1991, της μηνιαίας οικολογικής μας εφημερίδας «ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ» που αναβάθμισε ουσιαστικά την διεισδυτικότητα του λόγου και των θέσεων μας

Πέρα από την προβολή των θεμάτων από την εφημερίδα μας αλλά και από τον τοπικό τύπο, διοργανώσαμε δεκάδες εκδηλώσεις και ημερίδες, συμμετείχαμε σε κινητοποιήσεις με άλλους φορείς και προχωρήσαμε σε συμβολικές δράσεις και ακτιβισμούς στην πόλη μας.
Για την επεξεργασία και ανάδειξη θεμάτων πανελλαδικού ενδιαφέροντος, ενώσαμε τις δυνάμεις μας με άλλες οικολογικές κινήσεις ανά την Ελλάδα, στα πλαίσια του Πανελληνίου Δικτύου Οικολογικών Οργανώσεων.

Κάνοντας έναν απολογισμό της δράσης μας μέχρι σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις καταφέραμε να αποτρέψουμε αντιπεριβαλλοντικές επιλογές για χώρους και θέματα ζωτικής σημασίας.

Να αναφέρουμε ενδεικτικά, την αποτροπή κατασκευής του ιατρικού χωριού το 1993 στα Μαύρα βουνά της Στροφυλιάς, όταν με τις τεκμηριωμένες απόψεις μας πείσαμε την τοπική κοινή γνώμη και στη συνέχεια τους εμπνευστές του εγχειρήματος να αποσύρουν τα σχέδια τους σε βάρος της προστατευόμενης αυτής περιοχής.

Επίσης αξίζει να επισημάνουμε την αλλαγή σχεδιασμού της παλιάς Νομαρχίας σχετικά με την διαχείριση των απορριμμάτων, όταν με στοιχεία και επιχειρήματα, επιβάλαμε τον αποκλεισμό της καύσης ως μεθόδου επεξεργασίας για προφανείς περιβαλλοντικούς λόγους, επιλογή που ισχύει και στο σημερινό σχεδιασμό.

Σε κάποια άλλα θέματα, συμβάλαμε μαζί με άλλους φορείς στην επίλυση τους, όπως το νερό της Πάτρας το 1988, ή στην ενίσχυση θεσμών όπως η Περιβαλλοντική Εκπαίδευση.

Υπάρχουν βεβαίως και προβλήματα που παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις μας, συνεχίζουν να παραμένουν ανεπίλυτα, προς δόξαν της ολιγωρίας των υπευθύνων και των κρατούντων. Να αναφέρουμε και εδώ ενδεικτικά την περίπτωση της πολύπαθης Στροφυλιάς που παρά τις δικαστικές ή πολιτικές αποφάσεις συνεχίζει να καταπατείται, καθώς επίσης την απελευθέρωση της παραλιακής ζώνης αίτημα που εδώ και χρόνια έχει προτάξει η ΟΙΚΙΠΑ, σαν κυρίαρχο για την πόλη.

Κλείνοντας αυτή μας την αναφορά, καταλήγουμε σε δύο διαπιστώσεις

1. Πολλά από τα σημερινά προβλήματα έχουν τη ρίζα τους στην παγκόσμια οικολογική κρίση, που σημαίνει ότι είναι απαραίτητος ο συντονισμός των κινημάτων και των ενεργών πολιτών ανά τον κόσμο

2. Μπορούμε να αλλάξουμε την καθημερινότητα στην πόλη μας, σε συνεργασία αλλά και σε αντιπαράθεση όταν απαιτείται, με τα τοπικά κέντρα εξουσίας.

Σε αυτό τον αγώνα, πρέπει όλοι να συστρατευτούμε. Η διεκδίκηση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής και μιας βιώσιμης πόλης μας αφορά όλους.

Τα ιδρυτικά μέλη της Κίνησης ήταν οι:
Απόστολος Υφαντής (Φυσι¬κός), Θωμάς Κουτρούμπας βιολόγος, Φούλα Σταυροπούλου (Ια¬τρός Μικροβιολόγος), Ιωάννα Παπαρόδη (Δημ. Υπάλληλος), Ράνια Παπαδοπούλου (Δημ. Υπάλληλος), Ν. Μπονέλης (Οικονομο¬λόγος), Ευάγγ. Πολίτης (Οικονομολόγος), Μαρία Αλεξοπούλου (Δημ. Υπάλληλος), Γιώργος Βασιλακόπουλος (Φυσικός Καθηγη¬τής), Νίκος Τσούκαλης (Δικηγόρος), Μιράντα Τσούκαλη (Δικηγό¬ρος), Μαρία Ζερβάκη (Δικηγόρος), Ντίνα Σιάμου (Οικονομολό¬γος), Γιώργιος Χώτος (Ιχυολόγος), Γιώργος Βασιλόπουλος (οφθαλμίατρος)
«ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ»20 ΧΡΟΝΙΑ ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ

Κεραυνός Εν αιθρία; Όχι βέβαια, το αντίθετο: Η πραγματικότητα είναι ζοφερή, παγκόσμια.
Τα απομεινάρια των ιδεολογιών και των θρη¬σκευτικών δογμάτων έχουν γίνει άλλοθι για την καταδυνάστευση των ανθρώπινων κοινωνιών και τη λεηλασία της φύσης.
Αρνούμαστε να συμπαρασυρθούμε στη δίνη των φανατικών όσο και πλαστών αντιπαραθέσεων.
Στις ιδεολογίες απαντάμε με ιδέες ζωογόνες, στις εσχατολογίες με όραμα ελπιδοφόρο. Μίτος η οικολογία. Μοναδικά μας εφόδια η θέληση και η πνευματική ξαστεριά.
Έτσι λοιπόν βαφτίσαμε το περιοδικό με τις απόψεις μας «Εν αιθρία».
Η Συντακτική Ομάδα

Με το παραπάνω κείμενο περιγράφαμε στο πρώτο φύλλο της «Εν αιθρία» το Μάρτιο του 1991, τις προθέσεις μας και αιτιολογούσαμε τη «βάπτιση» του εντύπου μας. Ένα έντυπο που «γεννήθηκε» 5 χρόνια μετά την ίδρυση της ΟΙΚΙΠΑ, για να δυναμώσει τη φωνή της και να αποτελέσει σημείο ανα¬φοράς και καταγραφής της δραστη¬ριότητας τόσο της δικής μας, όσο και των υπολοίπων ομάδων της πό¬λης και του νομού με τις οποίες συ¬νεργαζόμαστε (και τότε) αρμονικά, σε τοπικό αλ¬λά και πανελλαδικό επίπεδο.
Τόπος γέννησης, το στέκι της «Τριών Ναυάρχων». Νονός της η Μα¬ρία Κρινά που ήταν και η πρώτη υπεύθυνη σύμφωνα με το νόμο. Μια πενταμελής συντακτική επιτροπή κα¬θόριζε την ύλη κάθε μήνα. Το πρώτο φύλλο τυπώθηκε με τη μέθοδο της φωτοσύνθεσης στο τυ¬πογραφείο των «Γεγονότων» του Γιώργου Σπαθαράκη. Απ’ το επόμενο φύλλο μέχρι το σημερινό η «εν αιθρία» τυπώνεται στο τυπογραφείο «Αφοί Κολλιόπουλοι»

Η βασική δομή απ’ το πρώτο φύλ¬λο (8 σελίδες μεγάλου με¬γέθους) διατηρήθηκε μέχρι τον Αύγουστο του ’93. Το Σεπτέμβριο του ’93 το σχήμα και οι σελίδες άλλαξαν και από τότε η «εν αιθρία» διαθέτει 12 σελίδες μικρού μεγέθους.

Τα πρώτα (πέτρινα) χρόνια με την ανύπαρ¬κτη γραμματειακή υποστήριξη τόσο της ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ. όσο και της «εν αιθρία» τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Η συγκέντρωση της ύλης (χειρόγραφα), οι διορθώσεις, η στοιχειοθεσία, το δίπλωμα και η πώληση γινόταν από μας τους ίδιους. Κάθε μέλος χρεωνόταν έναν αριθ¬μό φύλλων που έπρεπε να πουλήσει. Αν δεν τα πούλαγε, τα πλήρωνε απ’ την τσέπη του!!! Σιγά-σιγά άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτοι συνδρομητές.

20 χρόνια μετά, πολλά έχουν αλλάξει.

Η ηλεκτρονική αλληλογραφία, αντικατέστησε τα χειρόγραφα (εκτός του Ξενοφώντα, που παραμένει αμετανόητος εραστής τους) και όλα σχεδόν γίνονται ηλεκτρονικά. Αναλλοίωτα παραμένουν ακόμη, ο εθελοντισμός, ο «επαγγελματικός ερασιτεχνισμός» και η ανάγκη να μοιραζόμαστε με όλους εσάς κάθε μήνα, σκέψεις και απόψεις, δράσεις και παρεμβάσεις για μικρά ή μεγάλα θέματα και προβλήματα του «οίκου» μας. Της Πάτρας, της Αχαΐας, της Ελλάδας του Πλανήτη μας. Γιατί η θεματολογία της «εν αιθρία» τα έχει όλα (στο μέτρο του δυνατού και φυσικά των 12 σελίδων της) όπως μπορείτε ενδεικτικά να δείτε στα διπλανά πρωτοσέλιδα.

Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα:

Μεγαλώνουμε (μαζί με την «Εν αιθρία») και είναι απαραίτητη η ανανέωση, για να υπάρξει συνέχεια και να γιορτάσουμε κι άλλες δεκαετίες. Ευτυχώς που το «νέο αίμα» του στελεχιακού δυναμικού της ΟΙΚΙΠΑ μπαίνει δυναμικά στο «παιχνίδι» (και της συντακτικής επιτροπής) και μπορούμε να αισιοδοξούμε.

Ο Διονύσης Μαμάσης, ο Οδυσσέας Ξεριζωτής, η Καρολίνα Αρβανίτη, η Γιόγια Πολιτοπούλου, ο Βασίλης Κανέλλης, ο Τάσος Γεωργαντάς και άλλοι φίλοι, (που έχουν εμπλακεί ενεργά στην καθημερινότητα της ΟΙΚΙΠΑ) ήρθαν να συμπληρώσουν την «παλαιολιθική» Συντακτική Επιτροπή των Θωμά Κουτρούμπα, Γιώργου Βασιλακόπουλου, Γιώργου Κανέλλη, Μάγδας Σουπιώνη (που μας ταξιδεύει ανά τον κόσμο) Ξενοφώντα Παπαευθυμίου (επί των πολιτιστικών) Ηλία Ντρε (επί παντός δασικού…) αλλά και των σταθερών συνεργατών όπως ο Λεονάρδος Τηνιακός (Συντάκτης του οικο-καζαμία, αλλά και πολλών συνεργασιών σε θέματα διαχείρισης του υδάτινου πλούτου της χώρας μας) και η Κορίνα Αλιβιζάτου (επί παντός …εκδρομικού)

Πέρασαν 25 χρόνια από την ίδρυση της ΟΙΚΙΠΑ και 20 χρόνια απ’ τη «γέννηση» της εφημερίδας μας. Επί ένα τέταρτο του αιώνα παραμένουμε αθεράπευτα ενεργοί και κυρίως εθελοντές. Μπορεί πολλά πράγματα να άλλαξαν στην πορεία των χρόνων, αυτά που παραμένουν αναλλοίωτα είναι η συντροφικότητα, η ανιδιοτέλεια και η διάθεση προσφοράς.
Κι αν καταφέραμε να «γιορτάζουμε» σήμερα τα 25χρονα της ΟΙΚΙΠΑ και τα 20χρονα της «εν αιθρία» το κατορθώσαμε γιατί θέλαμε πολύ, όλα αυτά τα χρόνια να συμβάλουμε στο να έχουμε και να ζούμε σ’ ένα περιβάλλον που θα μας εξασφαλίζει ποιότητα στη ζωή μας αλλά και στη ζωή των παιδιών μας απ’ τα οποία άλλωστε το δανειστήκαμε.

Ότι καταφέραμε μέχρι σήμερα το πετύχαμε με τη δική σας υποστήριξη και με τη συνεργασία που είχαμε με αρχές φορείς αλλά και άλλες οργανώσεις της πόλης και της ελλάδας.

Σ’ αυτή τη στήριξη και τη συνεργασία βασιζόμαστε και για την επόμενη 20ετία……