Άμεση και αποτελεσματική ήταν η αντίδραση της ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ., η οποία τόσο με γραπτό κείμενο όσο και με προσωπική παρέμβαση του μέλους της Θ. Κουτρούμπα επεσήμανε την απαράδεκτη προσπάθεια εξόντωσης ενός φυσικού πληθυσμού ζώων όπως οι αλεπούδες με τόσο σημαντικό ρόλοι στα αγροτικά οικοσυστήματα.
Τελικά το Νομ. Συμβούλιο απέρριψε το αίτημα.
Δημοσιεύουμε στη συνέχεια την ανακοίνωση της ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ για το παραπάνω θέμα:
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΕΠΟΥΣ
Η αλεπού είναι ένα ζώο πολύ γνωστό σαν είδος στη χώρα μας. Όσο όμως γνωστή είναι ή αλεπού τόσο άγνωστος είναι ο ρόλος και η σημασία της στη διατήρηση της ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ
Η ΑΛΕΠΟΥ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ
Από μικρά παιδιά μαθαίνουμε μέσα απ’ τα παραμύθια της γιαγιάς για την… «πονηρή αλεπού που μπαίνει στο κοτέτσι και πνίγει τις κότες» Μεγαλώνουμε δυστυχώς με αυτές τις ιδέες και φτάνουμε σήμερα στο φαινόμενο όταν ρωτήσουμε ενήλικες ακόμη τι τρώει η αλεπού να μας απαντούν: κότες!!!
Και δεν αναρωτήθηκε κανείς αφού υπάρχουν αλεπούδες -οι περισσότερες-που ζουν μακριά από χωριά, σε κάμπους και βουνά όπου δεν υπάρχουν κότες, αυτές τι τρώνε;
ΕΠΙΚΗΡΥΞΗ ΚΑΙ ΑΜΟΙΒΗ
Έτσι μ’ αυτή την αντίληψη και χωρίς καμιά έρευνα πάνω στο θέμα η αλεπού ήταν για πολλά χρόνια επικηρυγμένη στη χώρα μας από τα τέλη της δεκαετίας του 40 σαν επιβλαβές με προσφερόμενη αμοιβή από την πολιτεία..
Ένα άλλο γεγονός που δεν πρέπει να περνά απαρατήρητο είναι ότι κάθε δέρμα αλεπούς σαν γουναρικό άξιζε αρκετά χρήματα Απ’ τα παραπάνω γίνεται πλέον φανερό ότι το ΚΙΝΗΤΡΟ για τη διάδοση της ιδέας της «επιβλαβούς αλεπούς» ήταν η εξασφάλιση εύκολων χρημάτων από μερικούς, ενώ η ζημιά της στα κοτέτσια και τ’ άγρια ζώα ήταν το ΠΡΟΣΧΗΜΑ.
Η επικήρυξη της αλεπούς σταμάτησε αλλά με θλίψη διαπιστώνουμε πως το θέμα επανέρχεται χωρίς κανένα επιστημονικά τεκμηριωμένο λόγο.
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ
Για να εξακριβωθεί λοιπόν αν είναι σωστή η αντίληψη που επικρατούσε ότι δηλαδή η αλεπού είναι επιβλαβής, το εργαστήριο θηραματοπονίας του τμήματος Δασολογίας και φυσικού περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ανέλαβε την πραγματοποίηση σχετικής έρευνας.
Με βάση λοιπόν τα στοιχεία που συγκεντρώθηκαν από την ανάλυση του στομαχικού περιεχομένου 200 περίπου αλεπούδων από όλη την Ελλάδα και τις 4 εποχές του χρόνου, προέκυψε σαν τελικό συμπέρασμα ότι: Η αλεπού είναι οικολογικά ωφέλιμη και ότι πρέπει να σταματήσει η επικήρυξη της. Η έρευνα λοιπόν αυτή έδειξε ότι το μεγαλύτερο και συχνότερο μέρος της τροφής της αποτελούν τα ποντίκια και δευτερευόντως οι σαύρες, τα φίδια, τα σκαθάρια, οι ακρίδες, πολλά είδη φρούτων, και πτώματα ή υπολείμματα διαφόρων ζώων. Στο διαιτολόγιο της αλεπούς περιλαμβάνονται ελάχιστα θηραματικά είδη με αμελητέα συχνότητα. (Θανάσης Σφουγγάρης Δασολόγος – Περιοδικό «η φύσις» Μάρτιος 1988)
Είναι φανερό ότι ενώ κάθε χρόνο σκοτώνονταν χιλιάδες αλεπούδες εν τούτοις τα θηρευόμενα ζώα της χώρας μας δεν αυξάνονταν αλλά αντίθετα μειώνονταν, γεγονός που φανερώνει ότι άλλα ήταν τα αίτια αυτής της μείωσης
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΚΙΩΝ
Είναι γνωστό ότι οι αγρότες μας σε πολλές περιοχές έχουν σοβαρά προβλήματα στις καλλιέργειες τους από τους μεγάλους πληθυσμούς ποντικιών. Στο παρελθόν τόσο ο γειτονικός μας νομός Ηλείας όσο και άλλοι νομοί (Λαρίσης κλπ) έχουν κηρυχτεί αρουραιόπληκτοι Για την μείωση των ζημιών αυτών χρησιμοποιούνται μεγάλες ποσότητες δηλητηριασμένου σιταριού και άλλων φαρμάκων, για την καταπολέμηση τους. Το αποτέλεσμα είναι οι χιλιάδες πουλιά (σιταρήθρες κλπ) να δηλητηριάζονται από το σιτάρι. Έτσι ο σκοπός της καταπολέμησης δεν πετυχαίνεται, τα ποντίκια πολλαπλασιάζονται συνεχώς και χιλιάδες πουλιά εξολοθρεύονται άδικα.
Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία της έρευνας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης μια αλεπού μπορεί να προκαλέσει την εξαφάνιση 5.500 ποντικιών περίπου το χρόνο.
Σε τι λοιπόν ωφελεί το δηλητηριασμένο σιτάρι όταν σ’ ένα κάμπο υπάρχουν 10 αλεπούδες;
Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ
Για την περίπτωση της Αχαΐας από καμιά επιστημονική έρευνα δεν προκύπτει η φημολογούμενη ραγδαία αύξηση του πληθυσμού της αλεπούς στο νομό που να δικαιολογεί την επέμβαση του ανθρώπου σ΄ ένα φυσικό πληθυσμό ο οποίος έχει σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ισορροπίας των οικοσυστημάτων.
Το πανεπιστήμιο της πόλης μας θα μπορούσε υπεύθυνα και με επιστημονική πληρότητα να αναλάβει τη μελέτη του θέματος και αν όντως προκύπτει πρόβλημα υπερπληθυσμού του συγκεκριμένου είδους, αυτό να προτείνει τον τρόπο της διαχείρισής του. Σε κάθε άλλη περίπτωση ενδέχεται να υπάρξουν δυσμενέστερες επιπτώσεις στην ύπαιθρο του νομού απ’ αυτές που η συγκεκριμένη ενέργεια προσπαθεί να επιλύσει.
Θωμάς Κουτρούμπας, Βιολόγος