Το πρόβλημα της κατάληψης κοινόχρηστων χώρων για εμπορική χρήση δεν είναι τωρινό ούτε και το έχει μόνο η Πάτρα. Αλλά φαίνεται ότι με ορισμένες κεντρικές πλατείες η κατάσταση έχει ξεφύγει από κάθε λογική.

Στη φωτογραφία μας η μόνιμη σιδηροκατασκευή – καφετέρια περιβαλλόμενη μάλιστα από τσιμεντένιες γλάστρες. Δίπλα της περίπτερο με τις γνωστές συνήθεις επεκτάσεις σταντ, ψυγεία κλπ. Πρακτικά η πλευρά αυτή της πλατείας δεν είναι προσβάσιμη σε πεζούς.

Ανάλογη κατάχρηση ανάπτυξης τραπεζοκαθισμάτων σε στεγασμένους μόνιμα με σιδηροκατασκευές χώρους ισχύει και για την Πλατεία Εθν. Αντίστασης (Όλγας). Τέλη Φεβρουαρίου  μάλιστα προστέθηκε στην βορειοανατολική γωνία μετά το εκεί (θηριώδες) περίπτερο ακόμη μία τέτοια κατασκευή. 

Όσο και αν θέλει κανείς να δείξει κατανόηση στην ανάγκη των επαγγελματιών να αυξήσουν το τζίρο τους, δεν μπορούμε να μην καταγγείλουμε το οφθαλμοφανές: το μέτρο έχει ξεπεραστεί και ολόκληρες πλευρές κεντρικών πλατειών (όπως αυτές που αναφέραμε) είναι πλήρως κατειλημμένες από κατασκευές και καθόλου προσβάσιμες στον πεζό.

Πέραν της σοβαρής αισθητικής επιβάρυνσης των πλατειών πρέπει να σημειωθεί και ο αθέμιτος ανταγωνισμός έναντι εκείνων που ενοικιάζουν κανονικούς στεγασμένους χώρους για δραστηριότητες εστίασης. 

Αν συνεχίσουμε έτσι, οι πλατείες θα μεταβληθούν κατά κύριο λόγο σε καφετέριες, κάτι που δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει ανεκτό. Θα βρεθεί άραγε το πολιτικό θάρρος για να μπουν (και να εφαρμοσθούν βέβαια) κανόνες και όρια;