Για μια ακόμη φορά σε μια Διεθνή Διάσκεψη του ΟΗΕ για την αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής «ώδινεν όρος και έτεκεν μυν». Οι πολυήμερες αλλά ελάχιστα καρποφόρες διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν το βράδυ του Σαββάτου, 23 Νοεμβρίου, με μια συμφωνία, βάσει της οποίας όλες οι χώρες έχουν στη διάθεσή τους κάτι περισσότερο από ένα χρόνο για να ανακοινώσουν σαφείς, δεσμευτικούς στόχους μείωσης των εκπομπών τους. 

Συμφωνήθηκε ακόμη, απρόθυμα, από την πλευρά των ισχυρών χωρών, να ενταχθεί σε υπάρχον όργανο του ΟΗΕ ένας μηχανισμός κατανομής αποζημιώσεων σε φτωχές χώρες για ζημιές που θα κρίνεται ότι οφείλονται σε ακραία καιρικά φαινόμενα εξ αιτίας της κλιματικής αλλαγής. Ας έχουμε υπόψη ότι, ως τώρα, χρήματα στο (ιδρυμένο από το 2001)  «Πράσινο Κλιματικό Ταμείο» του ΟΗΕ δεν έχουν μπει από κανέναν.

Η απίστευτη κοντοφθαλμία και στρουθοκαμηλισμός των εκπροσώπων των μεγάλων χωρών (για παράδειγμα η Αυστραλία δεν έστειλε ούτε υφυπουργό) υπογραμμίζονται και από το τραγικό γεγονός ότι, όταν άρχιζε η Διάσκεψη στις 11 Νοεμβρίου, η πρωτοφανής καταστροφή στις Φιλιππίνες ήταν ήδη στην κορύφωσή της!

 

Οι ηγέτες και διπλωμάτες μεγάλων και μικρών χωρών δεν συγκινήθηκαν από τις δραματικές εκκλήσεις της Φιλιππινέζικης αντιπροσωπείας, ούτε από τη δραματική αποχώρηση σύσσωμων των εκπροσώπων των διεθνών περιβαλλοντικών οργανώσεων (της Greenpeace, του WWF, της ActionAid αλλά και μικρότερων) μια μέρα πριν από την κανονική λήξη της Διάσκεψης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα πενιχρά ως ανύπαρκτα αποτελέσματα.

 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δείχνει την ισχυρή βούληση ηγεσίας για το κλίμα, που φαινόταν να την ξεχωρίζει ως τώρα, ενώ και η χώρα μας, «Σαουδαραβία της ηλιακής ενέργειας» κατά τον Ρίφκιντ, επιμένει στην κατασκευή νέας λιγνιτικής μονάδας στην Πτολεμαΐδα.

 

Όμως οι καταστροφές είναι ήδη εδώ, η συνεχιζόμενη αύξηση των αερίων του θερμοκηπίου και η άνοδος της στάθμης των θαλασσών είναι αναμφισβήτητα, η θεωρία της «μερικής καταστροφής», σύμφωνα με την οποία λογικά επιχειρήματα δεν είναι αρκετά για να οδηγήσουν σε συγκράτηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου ΟΣΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, αλλά  μόνο σοβαρότατες καταστροφές που να αγγίζουν μεγάλες περιοχές του πλανήτη. 

 

Όμως καμιά απογοήτευση δεν δικαιολογείται. Ο αγώνας για την υλοποίηση του οράματος για τη στροφή του σύγχρονου βιομηχανικού πολιτισμού προς ένα αειφορικό και δίκαιο μέλλον θα συνεχιστεί και δεν μπορεί παρά να δικαιωθεί.