Είναι γνωστές οι πρόσφατες εξελίξεις με την απίστευτη δήλωση του Υπουργού Ναυτιλίας ότι θα πρέπει οι Πατρινοί Ιθαγενείς να δεχθούν αντί για …χάντρες, 350 μέτρα θαλασσίου μετώπου από τα 3500 μέτρα που έχουν υπογραφεί στη Σύμβαση Παραχώρησης μεταξύ Δήμου και Κυβέρνησης! Είναι πλέον φανερό ότι η Κυβέρνηση σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια ανεύρεσης πόρων υποθηκεύει το μέλλον αυτής της πόλης, παραχωρώντας τα φιλέτα της παραλιακής ζώνης προς εκμετάλλευση στον ιδιωτικό τομέα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ποιότητα της ζωής μας.

Απέναντι σε αυτή τη δυσμενή εξέλιξη, θα περίμενε κανείς ότι όλοι οι τοπικοί φορείς, εφ’ όσον παραμένουν σταθεροί στη θέση που και η Πολιτεία είχε αρχικά αποδεχθεί, να συμφωνήσουν σε μια στρατηγική διεκδίκησης που από κοινού να υλοποιήσουν. Αντί αυτού, δυστυχώς, για μια ακόμα φορά επικράτησαν οι λογικές της αντιπαράθεσης, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ούτε καν κοινό ψήφισμα στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού μας Συμβουλίου. Οι κατηγορίες που εκτοξεύτηκαν ένθεν κακείθεν αποδεικνύουν απλά πόσο κατώτεροι των περιστάσεων είμαστε…

Είναι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ αναγκαίο να υπάρξει μια κοινή συμπόρευση, για την οριστική παραχώρηση των 3500 μέτρων σήμερα και των υπόλοιπων εγκαταστάσεων του παλιού λιμανιού αύριο, όταν θα έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή του εμπορευματικού τμήματος στο νέο λιμάνι. Και, αν κάποιοι θεωρούν αυτό το στόχο μαξιμαλιστικό, να θυμίσουμε ότι όλες οι μεγάλες πόλεις–λιμάνια στη χώρα μας (Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Βόλος), εκτός από τις λιμενικές εγκαταστάσεις που διαθέτουν, έχουν ελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος του θαλασσίου μετώπου τους για χρήση των πολιτών τους με ευθύνη των Δήμων. 

Πρέπει επομένως ολόκληρη η τοπική μας κοινωνία (Δήμος, Επιτροπή Διεκδίκησης, τοπικοί φορείς, Βουλευτές κλπ) να συμφωνήσει ΑΜΕΣΑ σε ένα σχέδιο διεκδίκησης για αυτό το μείζον ζήτημα. Αν θέλουμε πράγματι το καλό της πόλης, ας κάνουμε όλοι την υπέρβασή μας. Ας αφήσουμε και κάτι θετικό για τις επόμενες γενιές. Έχουμε χρέος.