Η κ. Ρίζου αναφέρθηκε στις σοβαρές επιπτώσεις της χρήσης των χημικών φυτοφαρμάκων στην υγεία των καταναλωτών και ιδιαίτερα των ίδιων των αγροτών. Τόνισε πρωτίστως την ανάγκη περιορισμού της χρήσης τους, τήρησης της δοσολογίας και ιδιαιτέρως των μέτρων ασφαλείας κατά την εφαρμογή τους (αποφυγή έκθεσης γυμνού δέρματος στο φάρμακο κατά τον ψεκασμό, αποφυγή καπνίσματος, τροφής ή πόσης υγρών και τέλος συστηματικής καθαριότητας μετά από αυτήν). Υπενθύμισε τη γνωστή επιδημιολογική έρευνα του κ. Γκινόπουλου, γιατρού του νοσοκομείου του Αγ. Ανδρέα, η οποία, αντίθετα με ότι αναμενόταν, είχε βρεί πολύ περισσότερα κρούσματα καρκινογένεσης στους αγρότες της Αιτωλοακαρνανίας, σε ισάριθμο δείγμα αγροτών και κατοίκων του αστικού κέντρου του Αγρινίου.
Ο κ. Δ. Βλαστός έκανε μια αναλυτική και τεκμηριωμένη παρουσίαση των επιπτώσεων των χημικών φυτοπροστατευτικών στην υγεία των αγροτών, εστιάζοντας ιδιαίτερα στο γενετικό επίπεδο. Έρευνες του ιδίου και συνεργατών του, αλλά και πλήθος ανάλογες σε διεθνές επίπεδο, έδειξαν μια ανησυχητικά μεγαλύτερη αναλογία αλλοιώσεων στο γενετικό υλικό (DNA) των αγροτών απ’ ότι σε κείνο των κατοίκων των πόλεων, που αποδίδεται στην χρήση χημικών στη γεωργία. Ανέπτυξε την έννοια της βιοσυσσώρευσης χημικών στους ιστούς των ανώτερων στην τροφική αλυσίδα οργανισμών (θηλαστικών, ψαριών) και τελικά στον άνθρωπο που κι αυτός βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας.
Η κ. Κωνσταντινίδου-Δολτσίνη παρουσίασε τα συστήματα γεωργίας με έμφαση στους διαφορετικούς χειρισμούς στα πλαίσια της Βιολογικής Γεωργίας, κυρίως στον τομέα της φυτοπροστασίας, έκανε ιστορική αναδρομή για την Βιολογική Γεωργία στην περιοχή, προχώρησε σε ανάλυση του τρόπου σκέψης του βιοκαλλιεργητή. Ακόμη παρουσίασε τις μεθόδους και τα μέσα αντιμετώπισης των προσβολών, όπως προβλέπονται από τους Κανονισμούς 834/2007 και 889/2008 για την Βιολογική Γεωργία, τα κυριότερα προβλήματα φυτοπροστασίας στην βιολογική καλλιέργεια της αμπέλου, λόγω προσβολών από παθογόνους οργανισμούς και τρόπους αντιμετώπισής τους καθώς και τις θετικές επιδράσεις της Βιολογικής Γεωργίας στην ποιότητα του περβάλλοντος και των τροφίμων.
Ο Γιώργος Κανέλλης ανέπτυξε θέσεις σχετικά με το γενικότερο πλαίσιο της σχέσης φυτοφαρμάκων και περιβάλλοντος, τονίζοντας ότι η χρήση χημικών στη γεωργία είναι μια στροφή 180 μοιρών στην θεμελιώδη αυτή δραστηριότητα του ανθρώπου, που πραγματοποιήθηκε τα τελευταία 60-70 χρόνια. Η γη δεν είναι ατελείωτη, τόνισε, έχει όρια και αντοχές, και τα άλλα ζωντανά είδη από τα ταπεινότερα χορτάρια και έντομα ως τα μεγάλα θηλαστικά, όχι μόνο έχουν δικαίωμα στην ζωή αλλά και η ύπαρξή τους όπως αποδεικνύει η σύγχρονη βιολογία, αλλά και πάντα γνώριζαν και σέβονταν οι απλοί κάτοικοι της υπαίθρου, είναι επωφελής και για μας.
Χιλιάδες χρόνια άσκησης της γεωργίας από τον άνθρωπο οδήγησαν σε ένα απόθεμα γνώσεων και εμπειριών απόσταγμα του οποίου η σοφία της άσκησής της σύμφωνα με τους κανόνες της φύσης, αυτό που σήμερα ονομάσαμε, αφού το ανακαλύψαμε και πάλι, βιολογική γεωργία.
Η πεποίθηση στην παντοδυναμία της τεχνολογίας είτε μηχανικής είτε χημικής μας οδήγησε από την σοφία σε μια αλαζονική μονομέρεια. Μια μονομέρεια που μας οδηγεί στην αγνόηση των συνεπειών της εξάντλησης των εδαφών, της απώλειας των άγριων φυτικών και ζωικών ειδών, της γρήγορης δηλητηρίασης του εδάφους και των νερών.
Αυτό που έμεινε –ελπίζουμε- στη μνήμη όλων όσων παρακολούθησαν την ημερίδα είναι ότι, η σύνεση, η σοβαρότητα και η υπευθυνότητα απέναντι σε κινδύνους οι οποίοι, όταν αναφερόμαστε σε φυτοπροστατευτικές ουσίες, δυστυχώς δεν είναι πάντα άμεσα ορατοί, είναι πράγματι ο μόνος τρόπος για να τεθεί φρένο στην υποβάθμιση της ποιότητας του περιβάλλοντος και να εξασφαλιστεί μια καλύτερη ποιότητα ζωής, τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα υπόλοιπα έμβια όντα.
Χρειαζόμαστε λιγότερη τεχνολογία και περισσότερη από την σοφία των περασμένων γενεών. Αξίζει τόσο για την υγεία μας όσο και για την επιβίωση των άλλων ζωντανών ειδών να καταβάλλουμε συστηματική προσπάθεια για περιορισμό της χρήσης χημικών φυτοφαρμάκων και αντικατάστασή τους με βιολογικές και μηχανικές μεθόδους καταπολέμησης των εχθρών των καλλιεργειών μας.