Πάτρα     4/6/2019 

Περισσεύουν κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, οι μεγαλόστομες διακηρύξεις των κρατούντων όπου γης, για τη γιορτή τάχα του Περιβάλλοντος, ή  για την ανάγκη προστασίας του. Προφανής είναι βεβαίως  η υποκρισία που κυριαρχεί, όταν οι πολιτικές και πρακτικές που επιβάλλονται  με ανοχή ή και πρωτοβουλία των ιδίων, είναι στον αντίποδα των ευχολόγιων που διατυπώνουν.

Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι το περιβάλλον βρίσκεται υπό διωγμό όταν:

ΣΕ ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΠΕΔΟ η κλιματική αλλαγή διογκώνεται, τα δασικά αποθέματα συρρικνώνονται, οι βιότοποι της άγριας πανίδας εξαφανίζονται, οι περιβαλλοντικοί πρόσφυγες αυξάνονται.

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ εφαρμόζονται  πολιτικές  που υποβαθμίζουν περαιτέρω  τα οικοσυστήματα και ενθαρρύνουν με κραυγαλέο τρόπο το καθεστώς ανομίας που μας χαρακτηρίζει.

Να αναφέρουμε ενδεικτικά πρόσφατα παραδείγματα όπου:

–          επιχειρείται μια ακόμη “τακτοποίηση” αυθαιρέτων, αυτή τη φορά στις “ιώδεις” περιοχές των δασικών χαρτών με 25ετή αναστολή κατεδάφισης. Στη διαδικασία εντάσσονται και οι προστατευόμενες περιοχές, για αυθαίρετα που προϋπήρχαν του χαρακτηρισμού προστασίας!

–          Μπαίνουμε σε μια νέα καλοκαιρινή περίοδο με σοβαρές ελλείψεις στην αντιπυρική μας άμυνα που βγάζουν κυριολεκτικά ΜΑΤΙ, με εύλογες τις ανησυχίες για τα μελλούμενα.

–          Προωθούμε γεωτρήσεις για την εξόρυξη υδρογονανθράκων που εγκυμονούν ΤΕΡΑΣΤΙΟΥΣ κινδύνους για τα φυσικά οικοσυστήματα και τις παραγωγικές- τουριστικές δραστηριότητες των τοπικών κοινωνιών

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ αλλά και ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ  κυριαρχούν οι λογικές ατολμίας στην αντιμετώπιση των προβλημάτων και οι κακές πρακτικές στη διαχείριση του φυσικού μας πλούτου.

–          Το δάσος της Στροφυλιάς παραμένει θεσμικά ανοχύρωτο, αποφάσεις για αναδάσωση καταπατημένων εκτάσεων παραμένουν στο συρτάρι ως κουρελόχαρτα, και ένα όργιο παρανομιών βρίσκεται σε πλήρη άνθιση.

–          Η πολεοδομική ανομία στις παράκτιες περιοχές και η ανυπαρξία συνολικού σχεδιασμού για τη διάβρωση τους επιβαρύνουν τη βιωσιμότητά τους.

–          Ευαίσθητα οικοσυστήματα όπως το Έλος της Αγυιάς ή το Πλατανοδάσος στο Χάραδρο, αντιμετωπίζονται με έλλειμμα περιβαλλοντικού σχεδιασμού.

–          Η ανακύκλωση φυτοζωεί και ο σχεδιασμός για τα απορρίμματα είναι ανεπαρκής δημιουργώντας μια βραδυφλεγή «βόμβα» για το εγγύς μέλλον και αφορά τη διαχείριση του 40% περίπου των απορριμμάτων της πόλης που δεν θα μπορεί να δεχτεί το εργοστάσιο στου Φλόκα.

–          Η ποιότητα ζωής στην πόλη μας είναι υποβαθμισμένη με μια γενικευμένη ανομία στη χρήση των κοινόχρηστων χώρων, την περιβαλλοντική και αισθητική ρύπανση, την κυριαρχία των μηχανοκίνητων τροχοφόρων σε βάρος των πολιτών  

Στον αντίποδα της παραπάνω υποκριτικής συμπεριφοράς που περιγράψαμε, είναι οι δράσεις συλλογικοτήτων και μαθητών που γίνονται τέτοιες  μέρες για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.

 Με μία βασική προϋπόθεση: Να μην εξαντλούμε την ευαισθησία μας μονάχα αυτή τη μέρα, αλλά να την εντάξουμε στην καθημερινότητα μας με προσωπική και συλλογική προσπάθεια αλλαγής πρακτικών, νοοτροπιών, συμπεριφορών.

Και …επειδή η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, προσδοκούμε οι νέες αρχές  σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο να είναι πιο ευαίσθητες και πιο τολμηρές σε περιβαλλοντικά  θέματα.

Σε ότι μας αφορά, η ΟΙΚΙΠΑ θα συνεχίσει  το ρόλο της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ που έχει επιλέξει, με μοναδικό γνώμονα την προστασία του Περιβάλλοντος και της ποιότητας της ζωής μας.