Οι ευθύνες της κεντρικής εξουσίας τεράστιες: Η παντελής έλλειψη ενός επιχειρησιακού σχεδιασμού και η πανθομολογούμενη ανεπάρκεια του πυροσβεστικού σώματος, διαλυμένου ουσιαστικά από τις ενδοκομματικές ίντριγκες, λειτούργησαν ανασταλτικά στην λήψη των απαραίτητων μέτρων πρόληψης αλλά και της έγκαιρης αντιμετώπισης των πυρκαγιών πριν πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Και βέβαια η ευθύνη αυτή είναι διαχρονική αφού η έλλειψη μέχρι σήμερα εθνικού κτηματολογίου και δασολογίου η μηδενική απορρόφηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων για τη δασοπροστασία αλλά και η ανοχή της πολιτείας στους καταπατητές και οικοπεδοφάγους χρεώνονται στους κυβερνώντες (τουλάχιστον) της τελευταίας εικοσαετίας.
Σημαντικό μερίδιο ευθύνης φέρει ασφαλώς και η Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι Νομαρχίες και οι Δήμοι όφειλαν να έχουν συγκροτήσει εγκαίρως το δικό τους επιχειρησιακό σχέδιο με ενημέρωση των πολιτών, δραστηριοποίηση των εθελοντικών κινήσεων και οργάνωση στοιχειωδών υποδομών ( πχ. κρουνοί σε καίρια σημεία και αντιπυρικές ζώνες) που θα μπορούσαν να προλάβουν την επέκταση τους. Εύκολος (και πολιτικά ωφέλιμος) ο καταγγελτικός λόγος αλλά ανούσιος και υποκριτικός όταν δεν συνοδεύεται από αυτοκριτική και κυρίως από την ανάλογη πρακτική.
Οι πολίτες πλην εξαιρέσεων λειτούργησαν και αυτή τη φορά σαν θεατές που θορυβούνταν μόνο όταν κινδύνευε το δικό τους σπίτι, η δική τους γειτονιά. Προφανώς λυπούμαστε όλοι όταν χάνονται ανθρώπινες ζωές και περιουσίες από τέτοιες καταστροφές. Πρέπει όμως κάποια στιγμή να αναλογισθούμε και τις δικές μας ευθύνες, όταν παραμένουμε εγκλωβισμένοι στην δική μας καθημερινότητα, όταν δεν συμμετέχουμε σε συλλογικές δράσεις και προσπάθειες, όταν δεν αποδίδουμε τελικά το πολιτικό κόστος σε όσους προκλητικά εξυφαίνουν και υλοποιούν πολιτικές υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της ποιότητας της ζωής μας.
ΤΑ ΜΕΤΡΑ
Η απαίτηση για τη λήψη μέτρων είναι καθολική. Το ίδιο και η δυσπιστία απέναντι στους κυβερνώντες για την εφαρμογή τους. Ποιο κράτος θα εφαρμόσει έστω και αυτά τα λειψά μέτρα που εξαγγέλθηκαν; Αυτό που δεν έχει γκρεμίσει ούτε ένα αυθαίρετο σε δασικές εκτάσεις;
Απαιτούνται άμεσα και μακροπρόθεσμα μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης: Πρώτα από όλα να φροντίσουμε έστω και τώρα να ελαχιστοποιήσουμε τις όποιες πρόσθετες απώλειες στο φυσικό μας περιβάλλον για τους επόμενους μήνες. Πολλές δασικές εκτάσεις του νομού παραμένουν ανοχύρωτες Είναι επίσης αυτονόητο ότι θα πρέπει να καταγραφούν πλήρως και σύντομα όλες οι ζημιές και να δοθούν οι σχετικές αποζημιώσεις.
Κυρίως όμως πρέπει να εκπονηθούν άμεσα ολοκληρωμένοι σχεδιασμοί για την ΑΠΟΛΥΤΗ προστασία και σταδιακή αποκατάσταση των καμένων δασικών οικοσυστημάτων αλλά και τη θεσμική θωράκιση του πολύτιμου δασικού μας πλούτου. Για να ξαναγίνει δάσος, το καμένο δάσος και να μην μείνει η πρωθυπουργική ρήση υπόσχεση χωρίς αντίκρισμα απαιτείται να αφεθεί η φύση να δράσει μόνη της και να επουλώσει τις πληγές. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να προστατευτούν οι καμένες περιοχές από την επιβλαβή ανθρώπινη δραστηριότητα η πιο καταστροφική από τις οποίες είναι η βοσκή. Η μεγαλύτερη όμως καταστροφή θα είναι να φτάσουν στη θάλασσα χιλιάδες τόνοι πολύτιμου εδάφους με τις πρώτες βροχοπτώσεις αν δεν κατασκευαστούν φράγματα για να αποφευχθεί η ερημοποίηση.
Απαιτείται επίσης η άμεση έκδοση των Προεδρικών Διαταγμάτων για την προστασία και διαχείριση των περιοχών NATURA «Χελμού – Βουραϊκού» και «Φαραγγιού Σελινούντα – Βουνών Μπαρμπά – Κλωκού» με την αντίστοιχη ουσιαστική λειτουργία των Φορέων Διαχείρισής τους. Να υπενθυμίσουμε ότι καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου και σημαντικό του πρώτου . Τέλος πρέπει να ενισχυθούν άμεσα οι δασικοί φορείς της περιοχής (Δασαρχείο Αιγίου )με την πρόσληψη (ανεξαρτήτως μορφής συμβάσεων) εργατικού προσωπικού αλλά και εξειδικευμένων επιστημόνων για τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας.
Οποιαδήποτε ολιγωρία από εδώ και μπρος και σε οποιοδήποτε επίπεδο πρέπει να χαρακτηρίζεται σαν άμεση ηθική αυτουργία σε ένα ΔΙΑΡΚΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ κατά της ζωής μας και της ζωής των μελλοντικών γενεών.