Η εγκατάσταση φωτοβολταϊκών στη στέγη του  κτιρίου του Τμήματος  Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, που ήδη υλοποιείται, είναι αυτό που λέμε «ευχής έργον» και μάλλον καθυστέρησε πολύ. Η εγκατάσταση αναμένεται να καλύψει μέρος των ενεργειακών αναγκών του κτιρίου αλλά και να αποτελέσει  άμεσα προσβάσιμο και εν λειτουργία εκπαιδευτικό στοιχείο όσον αφορά την τεχνολογία των φωτοβολταϊκών για τους φοιτητές του Πολυτεχνείου Πατρών.

Όμως δεν πρέπει να μείνουμε στην πρώτη αυτή εφαρμογή. Το επόμενο βήμα θα ήταν η εκπόνηση ενός τεχνικού και οικονομικού  σχεδίου για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε όλες τις διαθέσιμες επιφάνειες στεγών όλων των δημόσιων εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων.

Ξεκινώντας από το Πανεπιστήμιο και το ΤΕΙ της Πάτρας, όπου πράγματι υπάρχουν μεγάλες και ενιαίες επιφάνειες στεγών, μη σκιαζόμενες από άλλα κτίρια, και οι οποίες θα μπορούσαν προοπτικά να καλύψουν σοβαρό μέρος των συνολικών αναγκών ηλεκτροδότησης των ιδρυμάτων αυτών , και προχωρώντας στα σχολικά κτίρια, ιδίως τα μεγαλύτερα σχολικά συγκροτήματα. Ειδικότερα για τα  σχολεία, θα μπορούσε αυτός να είναι ένας τρόπος να ενισχύσουν τα συρρικνωμένα λόγω των περικοπών των τελευταίων ετών έσοδα των σχολικών επιτροπών, αποτρέποντας θλιβερές καταστάσεις στοιχειωδών ελλείψεων  όπως φωτοτυπικού χαρτιού και άλλων υλικών καθημερινής χρήσης των σχολείων.

Μόνο που χρειάζεται οι διευθυντές εκπαίδευσης  να τα βάλουν με γραφειοκρατικές αγκυλώσεις  και  νοοτροπίες ευθυνοφοβίας και κάποια πρωτοπόρα στελέχη των εκπαιδευτικών μονάδων να πάρουν πρωτοβουλίες για να προχωρήσει το σχέδιο. Αν μάλιστα αναζητηθούν και εξαντληθούν οι δυνατότητες άντλησης των αναγκαίων επενδυτικών πόρων από το ΕΣΠΑ μια τέτοια κίνηση θα αποδειχθεί πολλαπλά επιτυχής.

Θα βρεθεί η τόλμη;