Οι «καθαρισμοί» κοιτών ποταμών και χειμάρρων πρέπει να γίνονται κατ’ εξαίρεση και με φειδώ, δεν παίρνουμε λεπτόκοκκα υλικά που «κτίζουν» το πολυτιμότερο τμήμα του εδάφους μας, την ακτογραμμή. Όμως συχνά, με αφορμή καθαρισμούς κοιτών ή αντιπλημμυρικά, παραλαμβάνονται μεγάλες ποσότητες αδρανών από κοίτες και οι ακτές διαβρώνονται στη συνέχεια.

Η παράταξη «Οικολογική Δυτική Ελλάδα» έκανε, με αφορμή μια τέτοια περίπτωση, που υπέπεσε στην αντίληψη μέλους της (και μέλους της ΟΙΚΙΠΑ) την παρακάτω επερώτηση:

 

Κύριε Αντιπεριφερειάρχη Αχαΐας,

Το απόγευμα της Πέμπτης 17 Σεπτεμβρίου, παραμονές της έλευσης του κύματος κακοκαιρίας, ο ίδιος προσωπικά επιβλέπατε τον «καθαρισμό» της κοίτης και της εκβολής στο ρέμα «Ξηριάς» στην Δ.Ε. Ρίου.

 

Δεν εστιάζουμε στην σκοπιμότητα της πράξης καθαυτής (αποδείχτηκε ότι η επέμβαση περισσότερο βοήθησε την θάλασσα να εισχωρήσει μέσα παρά τα νερά να φύγουν προς την θάλασσα), ωστόσο οφείλουμε να σας ρωτήσουμε για κάτι πολύ σημαντικό, του οποίου υπήρξατε μάρτυρας: Την απόληψη σημαντικών ποσοτήτων «αδρανών υλικών» από την κοίτη του ρέματος.

 

Οι «αντιπλημμυρικές» εργασίες συχνά χρησιμοποιούνται ως πρόσχημα από εργολαβικά συμφέροντα για επέμβαση στην κοίτη των ποταμών και δωρεάν απόληψη αδρανών υλικών. Παράλληλα, τα (δήθεν) «αδρανή» αυτά υλικά αποτελούν βασικό δομικό υλικό των ακτών και ποτέ δεν πρέπει να τα στερούμε από τον φυσικό κύκλο τροφοδοσίας των παραλιών. Ακόμη και στην θεωρητική περίπτωση, που χρειάζεται προσωρινά να απομακρυνθούν, πρέπει να τοποθετηθούν σε σημείο από όπου θα μπορούν να απλωθούν στην παραλία (κατά προτίμηση στην ίδια την γειτονική παραλία). Κάτι τέτοιο προφανώς δεν συνέβη στην προκειμένη περίπτωση.

 

Γι’ αυτό σας ρωτάμε:

 

Πού κατάληξαν οι ποσότητες των αδρανών υλικών, που απομακρύνθηκαν από την κοίτη του ρέματος Ξηριάς την Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου; Τι μέτρα έλαβε η Περιφερειακή Αρχή, ώστε να  τηρηθεί η νομοθεσία κατά την διαχείριση των υλικών αυτών; 

 

Κώστας Παπακωνσταντίνου

 

Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτ. Ελλάδας