Σάββατο, 5 Οκτωβρίου και ώρα 8.00 το πρωί, ξεκινήσαμε τη διήμερη εκδρομή μας με τις καλύτερες καιρικές συνθήκες (μετά από δύο μέρες βροχερές). Προορισμός μας ο αρχαιολογικός χώρος των Δελφών και το ορεινό χωριό του νομού Φθιώτιδας Παύλιανη!

 

Πρώτη στάση για το καθιερωμένο καφεδάκι μας στην Ιτέα. Η οικοπαρέα έκατσε στα παραλιακά καφέ απολαμβάνοντας τον ήλιο, κουβεντιάζοντας γι’ αυτό το ωραίο ταξίδι, που είχε ξεκινήσει. Αναχωρήσαμε για τους Δελφούς, όπου εκεί θα συναντούσαμε την ξεναγό μας.

 

Βρεθήκαμε στο Μουσείο, όπου άρχισε το ταξίδι μας στα βάθη της αρχαιότητας και του μύθου. Μπαίνοντας στη πρώτη αίθουσα μάς καλωσόρισαν τα δύο ρωμαλέα αδέλφια από το Άργος, που, για να τιμήσουν οι Αργείοι, έστησαν αγάλματά τους στους Δελφούς. Ένα ακόμα εύρημα, που μου προκάλεσε ενθουσιασμό, ήταν ο Ηνίοχος. Η ξεναγός μάς είπε πως δεν είχε βρεθεί άλλο χάλκινο άγαλμα κλασικής εποχής και μάλιστα σε φυσικό μέγεθος. Συνεχίσαμε την πολύ ωραία ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο δίπλα στο Μουσείο. Εκεί είδαμε τους πρώτους λίθινους ναούς, που ήταν αφιερωμένοι στον Απόλλωνα και στην Αθηνά. Είδαμε τον «ομφαλό της Γης», που για πολλούς αιώνες αποτελούσε το πνευματικό και θρησκευτικό κέντρο και το σύμβολο της ενότητας του αρχαίου ελληνισμού.

 

Τελειώνοντας κάτσαμε για το μεσημεριανό μας φαγητό και μετά από λίγο πήραμε το δρόμο προς την Παύλιανη. Ένα ορεινό χωριό μέσα σε πυκνό ελατοδάσος χτισμένο στις πλαγιές της Οίτης. Τακτοποιηθήκαμε στους ξενώνες μας της Κάτω και Άνω Παύλιανης. Είχαμε χρόνο πριν να πέσει το σκοτάδι και κάναμε βόλτα καταλήγοντας στα «Μαντάμια» για καφέ και γλυκάκι!

 

Η επόμενη μέρα δεν άργησε να έρθει. Αφού πήραμε το πρωινό μας, χωριστήκαμε σε δύο ομάδες για την πεζοπορία μας. Η μία διαδρομή ήταν μέσα στο παρκάκι, που βρίσκεται μεταξύ των δύο οικισμών (Άνω και Κάτω Παύλιανης). Περάσαμε τη γέφυρα, που …«μουσικώνει» (να σημειώσω ότι αυτή η γέφυρα ήταν τέλεια, γιατί, όταν την διέσχιζες, ακουγόταν μουσική, μην πάει το μυαλό σας αλλού!!!) και η περιήγηση άρχισε με το Μουσείο Υδροκίνησης δίπλα στον ποταμό Ασωπό. Πήραμε το μονοπάτι κάτω από τον πυκνό ίσκιο από τα πλατάνια, από τις καρυδιές και τις καστανιές. Ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία ζωής! Μυστικά μονοπάτια, γεφυράκια, αιώρες, τελεφερίκ πάνω από το ποτάμι (μπράβο στην κ. Μάγδα για το εντυπωσιακό πέρασμα), πισίνα, γήπεδο, αμέτρητα παιχνίδια για όλους! Οι πινακίδες με αστεία μηνύματα και πληροφορίες ήταν το κάτι άλλο!

 

Η άλλη διαδρομή ήταν λίγο μεγαλύτερη. Ξεκινούσε από το Μεσόραχο και κατέληγε στην Άνω Παύλιανη με ενδιάμεση στάση στο παρκάκι. Η θέση «ο θρόνος του Δία» με την πανοραμική θέα, που έφτανε ως τον Μαλιακό Κόλπο, αποζημίωσε την ομάδα που πήγε.

 

Και οι δύο ομάδες πια συναντηθήκαμε στην Άνω Παύλιανη και επισκεφθήκαμε το περιβαλλοντικό κέντρο της Οίτης. Η αίθουσα έχει διαμορφωθεί κατάλληλα με σκοπό την ενημέρωση του κοινού για το φυσικό περιβάλλον του βουνού της Οίτης. Σε εκθεματικές επιφάνειες είδαμε για τη χλωρίδα και την πανίδα αλλά και για την ιστορία, τους μύθους και τις παραδοσιακές ασχολίες.

Ακολούθησε πλούσιο φαγοπότι με χορό στην πολύ ωραία ταβέρνα «Ρηγάκη».

 

Είχε μείνει μία στάση ακόμα πριν αναχωρήσουμε για Πάτρα. Η θαλασσινή πολιτεία του Γαλαξιδίου. Είχαμε αρκετό χρόνο, για να κάνουμε τη βόλτα μας στη Πλατεία Ηρώων, στα πλακόστρωτα καντούνια, για να πιούμε τον απογευματινό μας καφέ και να απολαύσουμε τον ήλιο και τη θάλασσα.

 

Ευχαριστούμε πολύ την όμορφη οικοπαρέα και τον υπέροχο αρχηγό της γι’ αυτή την αξέχαστη εκδρομή!

 

Καλή Αντάμωση!

 

Κ.Κ.