Πάτρα 12/3/2020

Η θέση σε διαβούλευση ενός νέου νομοσχεδίου που επιδιώκει να ρυθμίσει τα κυριότερα εκκρεμή ζητήματα διαχείρισης του περιβάλλοντος, αντί να προκαλεί ικανοποίηση προκαλεί πολλαπλή και βαθιά ανησυχία.

Το νομοσχέδιο που δημοσιοποίησε ο Υπουργός Περιβάλλοντος κ. Χατζηδάκης περιλαμβάνει μεν ορισμένα θετικά βήματα σε ότι αφορά την διαχείριση των αποβλήτων, οδηγεί όμως, αν σοβαρές αλλαγές δεν γίνουν σ’ αυτό, σε σίγουρη χειροτέρευση των πραγμάτων  στα θέματα της Διοίκησης των Προστατευομένων Περιοχών της χώρας, των αυθαιρέτων στα δάση και τη διαδικασία έγκρισης και αξιολόγησης των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων.

Αδειοδοτήσεις : πιο γρήγορα ναι, πιο πρόχειρα όχι!

Η καταρχάς αποδεκτή, πρόθεση για μείωση του συνολικού χρόνου ολοκλήρωσης των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων, τείνει να υποβαθμίσει ή και να παρακάμψει στην πράξη, μέσω ασφυκτικά στενών χρονικών ορίων για παροχή των προβλεπόμενων γνωμοδοτήσεων, τους συλλογικούς φορείς (αυτοδιοίκηση, περιβαλλοντικές οργανώσεις, Φορείς Διαχείρισης Προστατευομένων Περιοχών). Αυτό, δημιουργεί την απειλή έγκρισης έργων για τα οποία υπάρχουν σημαντικοί λόγοι απόρριψης, μείωσης των διαστάσεών τους ή με σοβαρές αστοχίες στους περιβαλλοντικούς τους όρους.

 Είναι χαρακτηριστικό ότι προτείνεται η θεσμοθέτηση πιστοποιημένων αξιολογητών των μελετών που απαιτεί η περιβαλλοντική αξιολόγηση, που θα εξαρτώνται από τους επενδυτές μια και θα πληρώνονται από αυτούς.

 Δραστικές αλλαγές επιβάλλονται που δεν θα επιτρέπουν υποκατάσταση δημόσιων αρχών από εξ αντικειμένου εξαρτημένους από τους επενδυτές αξιολογητές, όπως και ρεαλιστικότερες προθεσμίες για την ουσιαστική συμμετοχή των φορέων δημοσίου συμφέροντος στην έγκριση ή όχι έργων και τη διαμόρφωση των περιβαλλοντικών όρων.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ τη διασφάλιση της ανεξαρτησίας των μελετητών που εκπονούν τις μελέτες περιβαλλοντικών εκτιμήσεων. Οι συγκεκριμένοι μελετητές δεν θα πρέπει να προσλαμβάνονται από τις εταιρείες ή τις θυγατρικές τους για τα διάφορα έργα ή δραστηριότητες, αλλά από τις αρμόδιες αρχές, με τη  σχετική δαπάνη να καταλογίζεται στις εταιρείες.

ΕΠΙΣΗΣ ρεαλιστικότερες προθεσμίες για την ουσιαστική συμμετοχή των φορέων δημοσίου συμφέροντος στην έγκριση ή όχι έργων και τη διαμόρφωση των περιβαλλοντικών όρων.

 

Προστατευόμενες περιοχές: όχι αγνόηση της εμπειρίας, όχι υποβάθμιση της διοίκησης!

Επιχειρείται ολική ανατροπή, αντί της κάλυψης κενών και ελλείψεων που από την εμπειρία έχουν τεκμηριωθεί,  του βασισμένου στους «Φορείς Διαχείρισης Προστατευομένων Περιοχών» συστήματος εποπτείας και διοίκησης των περιοχών αυτών. Αυτό γίνεται με τη θεσμοθέτηση στη θέση τους σημαντικά λιγότερων «Μονάδων Διαχείρισης Π.Π.», που θα εξαρτώνται από μια κεντρική δομή, δεν θα έχουν Διοικητικά Συμβούλια αλλά θα εποπτεύονται από μια, ανά τρίμηνο συνεδριάζουσα, συμβουλευτική (όχι αποφασίζουσα) Επιτροπή Διαχείρισης, και χωρίς πρόβλεψη ρητή προσωπικού φύλαξης κάτι που είναι βέβαιο ότι θα αποτελέσει σοβαρότατη χειροτέρευση της κατάστασης.

Μιας κατάστασης ήδη πολύ δύσκολης, δεδομένου ότι οι 36 Φορείς Διαχείρισης, μετά την τελευταία αύξηση των προστατευομένων περιοχών, βρίσκονταν σε ορατή αδυναμία να αντιμετωπίσουν με στοιχειώδη κάλυψη και επάρκεια τις ευθύνες τους σε περιοχές που πολλαπλασιάστηκαν σε έκταση και με αναγκαίες να καλυφθούν αποστάσεις για εποπτεία, αυτοψίες και φύλαξη.  Οι 36 φορείς συρρικνώνονται, με μεγάλη διεύρυνση των ορίων ευθύνης τους, σε 24 «Μονάδες», η σχετική τους ανεξαρτησία και ευελιξία σε ότι αφορά τη διατύπωση γνώμης, τις παρεμβάσεις και την ταχεία υλοποίηση προγραμμάτων και έργων, μειώνεται σοβαρά μέσω της εξάλειψης των διοικητικών τους συμβουλίων και μετατροπής τους σε Τμήματα του κεντρικού «Οργανισμού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής».

Η μη ρητή πρόβλεψη προσωπικού φύλαξης, παρά το γεγονός ότι και σήμερα αυτό στερείται της ιδιότητας του «ανακριτικού υπαλλήλου», θα υποβαθμίσει δραματικά την  εποπτεία των Π.Π. από την απαραίτητη σκοπιά της διατήρησης και παρακολούθησης των προστατευτέων αντικειμένων. Το να αναμένεται ότι οι καθ’ ύλην αρμόδιες υπηρεσίες (Δασαρχεία, αστυνομικές, λιμενικές, πολεοδομικές αρχές) θα καλύψουν πλήρως την φύλαξη και εποπτεία, με δεδομένο το γενικότερο φόρτο αλλά και τις καθημερινές τους προτεραιότητες είναι φανερή και επικίνδυνη πλάνη. Να σημειώσουμε και την σοβαρή αντίφαση που αποκλείει τις τοπικές περιβαλλοντικές οργανώσεις από τις «Επιτροπές Διαχείρισης»: αφενός ζητείται «τοπική δραστηριοποίηση» αφετέρου όμως απαιτείται τήρηση διπλογραφικών βιβλίων. Ήτοι στην πράξη αποκλεισμός εκείνων που μέχρι τώρα στάθηκαν στυλοβάτες των Φ.Δ.

Αυτό που οι πολύτιμες προστατευόμενες φυσικές μας περιοχές χρειάζονται ΔΕΝ είναι η επιχειρούμενη γεμάτη κινδύνους υποβάθμισης ανατροπή, αλλά η αντιμετώπιση των διαπιστωμένων προβλημάτων και η αναβάθμιση των Φορέων Διαχείρισης, ούτε προσθήκη πιθανώς βλαπτικών χρήσεων γης στις περιοχές απόλυτης προστασίας και προστασίας της φύσης.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ  βελτίωση λειτουργίας των ΔΣ, παύση της εργασιακής και μισθοδοτικής ανασφάλειας, ταχεία απόκριση των Υπουργείων στις δικές τους ευθύνες για την προώθηση των προγραμμάτων, απόδοση στους φύλακες της ιδιότητας του ανακριτικού υπαλλήλου και υλοποίηση άλλων βασισμένων στην πολυετή τους εμπειρία, αναλυτικών προτάσεων του Συλλόγου Εργαζομένων Φορέων Διαχείρισης Π.Π. Προσθέτουμε ότι, η εμπειρία έχει δείξει, ότι ο συνδυασμός της σχετικής τους ανεξαρτησίας ως σχημάτων εποπτείας και διοίκησης με την υπαγωγή τους στο Υπουργείο Ενέργειας και Περιβάλλοντος και όχι στις Περιφέρειες είναι ισορροπημένος και επιτυχής.

«Οικιστικές πυκνώσεις» : όχι πάλι στραβά μάτια στην αυθαιρεσία!

Σε ότι αφορά τους Δασικούς χάρτες ή για μια ακόμη φορά, ανοχή των αυθαιρέτων στα δάση, με αύξηση μάλιστα του χρόνου μη κατεδάφισης σε 30 χρόνια, γνωστών ως «οικιστικών πυκνώσεων», θα διαιωνίσει την παρουσία τους και τη συνακόλουθη νοοτροπία περιφρόνησης του νόμου, ενώ δεν πρέπει να θεωρείται πιθανό να αντέξουν τέτοιες διατάξεις τον έλεγχο των Διοικητικών δικαστηρίων.

ΖΗΤΑΜΕ από   τον Υπουργό κ. Χατζηδάκη να μην επαναφέρει την απαράδεκτη αυτή ρύθμιση αλλά να επιταχύνει την κύρωση των δασικών χαρτών και την ολοκλήρωση του δασολογίου, βάζοντας τέλος σε κάθε αυθαίρετη επιβουλή επί της δασικής γης.

Πλήγμα, όχι ελπίδα

Το νομοσχέδιο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ευκαιρία της αναγκαίας για να μην έχουμε προβλήματα με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς αναβάθμισης της ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ και όχι τυπικής προστασίας των προστατευομένων μας περιοχών. Βασικές του όμως κατευθύνσεις είναι ολοφάνερα και βαριά ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ.

Καλούμε τον υπουργό κ. Χατζηδάκη, καλούμε τους βουλευτές μας να το τροποποιήσουν ΟΥΣΙΩΔΩΣ  και ΔΡΑΣΤΙΚΑ, ώστε να αποτελέσει πράγματι ελπίδα για το μέλλον και όχι οπισθοδρόμηση και βαρύ πλήγμα στις προστατευόμενες περιοχές μας.

 

Στο link  http://www.opengov.gr/minenv/?p=10268  το νέο σχέδιο νόμου «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ», για τον οποίο λήγει η διαβούλευση στις 18/3.

 

Πληροφορίες 6972902750