Ζωτικής σημασίας είναι τα θέματα περιβάλλοντος που καλείται να αντιμετωπίσει η Βουλή που θα προκύψει από τις επερχόμενες εκλογές.
Ας ξεκινήσουμε από την ενεργειακή πολιτική. Η εγκατάλειψη του εξωφρενικού σχεδίου του προηγούμενου υπουργού Περιβάλλοντος για την επαναλειτουργία της λιγνιτικής Μονάδας «Πτολεμαΐδα 3» είναι θετική, στοιχειωδώς λογική ενέργεια. Όμως ο αγώνας για την αποτροπή της κατασκευής της αντιοικολογικής και αντιοικονομικής Μονάδας «Πτολεμαΐδα 5» είναι κομβικής σημασίας για την επίτευξη των στόχων του 2020 για την ενεργειακή στροφή. Όποια κυβέρνηση και αν προκύψει, το περιβαλλοντικό κίνημα θα σηκώσει ψηλά το θέμα αυτό, όπως και γενικότερα το θέμα ενός αποφασιστικά σύγχρονου και βιώσιμου εθνικού ενεργειακού σχεδιασμού – που δεν υπάρχει – με ορίζοντα το 2030.
Στα θέματα της χωροταξίας η προώθηση του κτηματολογίου, του δασολογίου και των δασικών χαρτών, όπου ο ρυθμοί είναι αργοί ως …σημειωτόν, είναι ανάγκη, με αξιοποίηση και των όλο και καλύτερων εργαλείων που παρέχει η σύγχρονη τεχνολογία, να ολοκληρωθούν. Ασφαλώς δεν είναι μόνο τεχνικό το πρόβλημα, δεν μπορεί να αγνοηθεί η εκτεταμένη καταπάτηση για αγροτική και οικιστική χρήση, αλλά οι συνεχείς αναβολές επιδεινώνουν την κατάσταση. Είναι ατυχές το γεγονός ότι η ολοκλήρωση των παραπάνω δεν έχει προταθεί ως έργο για το νέο ΕΣΠΑ και πρέπει να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα αυτό να γίνει.
Απόλυτης προτεραιότητας ζήτημα είναι η προοπτική των Φορέων Διαχείρισης, των οποίων η υποστήριξη με ευρωπαϊκά κονδύλια λήγει στο τέλος του έτους. Χωρίς Φορείς Διαχείρισης οι προστατευόμενες περιοχές θα βρεθούν σε πολύ χειρότερη μοίρα. Συναφές είναι και το ζήτημα της πλήρους κάλυψης της επικράτειας όσον αφορά στην κήρυξη τέτοιων περιοχών και της άμεσης προώθησης των εκκρεμοτήτων, όπως η κατάρτιση του Προεδρικού διατάγματος για τον Κυπαρισσιακό, ώστε να αποφευχθεί περαιτέρω διασυρμός της χώρας στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.
Για το κυνήγι, με τη νέα ρυθμιστική ελάχιστα να διαφέρει από τις προηγούμενες, η προστασία της ελληνικής πανίδας απαιτεί να αποτολμηθούν κάποιες απλές και σαφείς ρυθμίσεις, όπως ο δημόσιος έλεγχος της θηροφυλακής και η λήξη του χειμωνιάτικου κυνηγιού την ίδια μέρα για όλα τα είδη.
Για τα μεταλλαγμένα, η πρόσφατη απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να απαγορεύσει την καλλιέργειά τους προτείνοντας το ίδιο και σε καθένα από τα ομόσπονδα κρατίδια της, είναι το παράδειγμα που πρέπει, χωρίς χρονοτριβή, να ακολουθηθεί. Δεν έχουμε κανένα λόγο να συμπλέουμε με τις πολυεθνικές των μεταλλαγμένων, που δεν ελέγχονται ούτε μπορεί να ελεγχθούν από χώρες σαν την Ελλάδα.
Στοιχειώδης αναγκαιότητα είναι να διατεθεί ένα άξιο λόγου (π.χ. 10%) των εσόδων του Πράσινου Ταμείου για το περιβάλλον, έναντι 2,5% σήμερα.
Σε ό,τι αφορά στο ακανθώδες πρόβλημα των απορριμμάτων, μετά την ολοκλήρωση του νέου εθνικού σχεδιασμού από την απερχόμενη κυβέρνηση μπαίνουμε στα δύσκολα: την εφαρμογή, όπου απαιτείται συνδυασμός τόλμης και ρεαλισμού αν θέλουμε να μην γίνει η περίπτωση του Πύργου συνήθης εικόνα των ελληνικών πόλεων.
ΤΟΠΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Κλείνουμε την αναγκαστικά ελλιπή αυτή καταγραφή προτεραιοτήτων με ορισμένα περιφερειακά μας θέματα.
Θεωρούμε λοιπόν αναγκαίο:
Να μπουν τα 803 στρέμματα των «Σαμαρέικων» στην Α’ ζώνη προστασίας του υπό εκπόνηση νέου προεδρικού διατάγματος για το Εθνικό Πάρκο Στροφιλιάς Κοτυχίου και να αναδασωθούν.
Να προωθηθούν πρακτικά μέτρα για εναλλακτικές λατομικές ζώνες, ώστε να ανακληθεί η 6ετής παράταση λειτουργίας των Λατομείων Αράξου.
Να τεθεί σε άμεση προσοχή το ζήτημα της διάβρωσης των ακτών Κορινθιακού και Πατραϊκού. Γενικότερα να υλοποιηθεί το αίτημα για χαρακτηρισμό του Κορινθιακού ως προστατευόμενης περιοχής αλιείας, κάτι εφικτό με την ήδη ισχύουσα νομοθεσία.
Να παύσουμε να αντιμετωπίζουμε την de facto περιοχή επικινδύνων αποβλήτων της ΑΜΙΑΝΤΙΤ με την τακτική των στραβών ματιών.
Κάθε φορά που ξεκινάει μια νέα βουλευτική περίοδος τρέφουμε όλοι ελπίδες για μια καλύτερη πορεία. Ας ευχηθούμε να ισχύσει κάτι τέτοιο με την επόμενη Βουλή: περισσότερη λογική και τόλμη για όλους τους τομείς καθώς και για το παραμελημένο περιβάλλον.