Πλούσια χαρακτηρίζεται η ορνιθοπανίδα της λιμνοθάλασσα Καλογριάς, δάσος Στροφυλιάς και έλος Λάμιας όπου παρακολουθούμε και καταγράφουμε. Μια προστατευόμενη περιοχή χαρακτηρισμένη και ως Σημαντική για τα Πουλιά στην Ελλάδα (IBA GR098) που με επιστημονικά κριτήρια και ιδιαίτερα οικολογικά χαρακτηριστικά αναγνωρίστηκε ως IBA για την μελλοντική της προστασία και τη συνετή διαχείριση. Τα δυο νέα είδη που παρουσιάζουμε στο φύλλο Μαΐου συμπεριλαμβάνονται στην κατηγορία των ερωδιών (Ardeidae). Έρχονται την άνοιξη στη περιοχή και συνθέτουν ένα από τα πιο σημαντικά ορνιθολογικά χαρακτηριστικά της. 

Είναι δύσκολο να τα αγνοήσουμε ενώ η χάρη τους, το περπάτημα τους και οι πτήσεις τους κεντρίζουν το ενδιαφέρον του παρατηρητή. Τα είδη των ερωδιών που υπάρχουν στην Ελλάδα είναι εννιά και είναι από τα πιο μελετημένα σε σύγκριση με άλλες ομάδες πουλιών. Σε προηγούμενα φύλλα της «Εν Αιθρία» είχαμε παρουσιάσει δυο από αυτά, τον λευκοτσικνιά (Egretta garzetta) και τον μικροτσικνιά (Ixobrychys minutus) και συνεχίζουμε…

Νυχτοκόρακας

Ο νυχτοκόρακας (Nycticorax nycticorax) καλοκαιρινός επισκέπτης, έρχεται τον Μάρτιο και αναχωρεί τον Οκτώβρη για το μεγάλο του ταξίδι στην Αφρική. Λόγω της ονομασίας του δεν έχει καμία σχέση με τους κόρακες. 

Τα ενδιαιτήματα που προτιμά είναι τα υγροτοπικά οικοστήματα (λιμνοθάλασσες, λίμνες, ποτάμια, έλη) καθώς και περιοχές με πυκνή βλάστηση (παρόχθια δάση) για να μπορεί να κρύβεται εύκολα. 

Ο μεσαίου μεγέθους ερωδιός με κοντό λαιμό και κιτρινωπά πόδια διακρίνεται για τα κόκκινα μάτια, το ισχυρό ράμφος, το μαύρο στέμμα που καλύπτει στο κεφάλι, τα γκρίζα φτερά και τη μαύρη ράχη.    

Τρέφεται με υδρόβιους οργανισμούς όπως ψάρια, βατράχια, σαύρες, νερόφιδα, έντομα και είναι δραστήριος τη νύχτα.

Για την κατασκευή της φωλιάς του προτιμά τα κλαδιά της ιτιάς, αλμυρίκια κοντά σε υγροτόπους και τοποθετεί την φωλιά σε υψηλές θέσεις των δέντρων. Τον Απρίλη γεννά 2-5 αυγά που τα επωάζει για 25 μέρες περίπου. 

Σταχτοτσικνιάς

Ο σταχτοτσικνιάς (Ardea cinerea) είναι ο μεγαλύτερος ερωδιός με μήκος 90-98 εκ. ενώ το άνοιγμα των φτερούγων του φτάνει τα 2 μ. Ξεχωρίζει για το γκρίζο, σταχτί χρώμα, το δυνατό κίτρινο ράμφος, το λευκό λαιμό με τη μαύρη γραμμή που φτάνει μέχρι το στήθος και τη σκουρόχρωμη κορόνα στο λοφίο του.

Συναντάτε σε λίμνες, ποτάμια με άφθονη βλάστηση και περιμένει υπομονετικά ακίνητος μέσα ή κοντά στο νερό μέχρι να εμφανιστεί η λεία του. Τρέφεται μόνος του ή με μικρές ομάδες ενώ το “μενού” του περιλαμβάνει σαλιγκάρια, ποντίκια, βατράχια, ψάρια, σαύρες, σκουλήκια. Συχνά παρατηρείται στα ιχθυοτροφεία, στις πλωτές καλαμωτές στα διβάρια προσπαθώντας να αρπάξει κανένα ψάρι.

Φτιάχνει τις φωλιές του σε μεγάλα δένδρα και τις χρησιμοποιεί για πολλά χρόνια κάνοντας τις απαραίτητες επιδιορθώσεις κάθε χρόνο. Γεννά 4-5 αβγά τον Μάρτιο και τα επωάζει για 25 μέρες.  

Τις φωτογραφίες μας τις παραχώρησε ο κ. Ηλιόπουλος υποστηρικτής της Εν Αιθρία και λάτρης της ελληνικής φύσης. Τον ευχαριστούμε ιδιαίτερα!!!

Επιμέλεια: Διονύσης Μαμάσης M.Sc.

Περιβαλλοντολόγος-Χαρτογράφος info@mamasis.gr