Ο φτερωτός κόσμος – Ποταμογλάρονο

TF2Σχετικά μικρά ή μεσαίου μεγέθους λεπτοκαμωμένα θαλασσοπούλια με μακριές στενές και μυτερές φτερούγες, συνήθως μακριά και έντονα ψαλιδωτή ουρά και μακρύ και μυτερό ράμφος. Εξαιρετικά ικανά στην πτήση, μερικά μεταναστεύουν σε μεγαλύτερες αποστάσεις από οποιαδήποτε άλλα πουλιά. Πέταγμα ανάλαφρο και κομψό, με ελαστικά φτεροκοπήματα. Οι φτερούγες συχνά λυγισμένες στον καρπό. Συχνά φτερουγίζουν επιτόπου, για να βουτήξουν για ψάρια, αλλά δεν αερογλιστρούν και σπάνια κολυμπούν όπως οι γλάροι. Φωλιάζουν στο έδαφος συχνά σε αποικίες. Αυτά είναι τα γλαρόνια και η προστατευόμενη περιοχή του Εθνικού Πάρκου υγροτόπων Κοτυχίου-Στροφυλιάς έχει την τύχη να τα φιλοξενεί. 

 

Ποταμογλάρονο

Το ποταμογλάρονο (Sterna hirundo), παρόλο που μοιάζει με το χιονογλάρονο, με ιδιαίτερη προσοχή ξεχωρίζει. Πρόκειται για το πιο συνηθισμένο είδος γλαρονιού. Είναι εξαιρετικός ακροβάτης και φτεροκοπά αδιάκοπα και ανάλαφρα πάνω από τα υγροτοπικά οικοσυστήματα του Εθνικού Πάρκου. Παρατηρεί και καταγράφει τη λεία του, ενώ με ελεύθερη πτώση και με τη μύτη πάντα μπροστά πιάνει τα μικρά ψαράκια ή τις γαρίδες του. Το πτηνό μπαίνει μέσα στο νερό ολόκληρο και συνήθως το διακρίνουμε να αναδύεται με τη μπουκιά στο στόμα του. Περιστασιακά τρέφεται και με καρκινοειδή. 

Το μήκος είναι γύρω στα 34-37 εκατοστά περίπου με άνοιγμα φτερών 70-80 εκατοστά. Το ποταμογλάρονο έχει ευρεία αναπαραγωγική κατανομή με αποικίες στους περισσότερους παράκτιους και εσωτερικούς υγροτόπους από την περιοχή του Αράξου της Δυτικής Αχαΐας έως το Δέλτα Έβρου και σε αρκετά μεγάλα νησιά. Στις ίδιες περιοχές συναντάται και κατά τη μετανάστευση, ενώ ο ελλαδικός πληθυσμός εκτιμάται σε 1000 με 1500 ζευγάρια.

Φωλιάζει σε μικρές νησίδες ή σε θέσεις που βρίσκονται σε λουρονησίδες και αναχώματα ή νησίδες αλυκών. Συνήθως οι θέσεις αυτές είναι ελεύθερες από θηρευτές και ανθρώπινη όχληση. Τρία ζευγάρια φωλιάζουν σε νησίδες στη λιμνοθάλασσα του Πάπα και για πρώτη φορά διαπιστώθηκε το 2006 φώλιασμα τριών ζευγαριών στην Αλυκή Λεχαινών σε ανάχωμα, σύμφωνα με τα πουλιά της περιοχής Υγροτόπων Στροφυλιάς-Κοτυχίου του 2007. Κατά την αναπαραγωγική περίοδο τα ζευγάρια δέχονται ισχυρή θηρευτική πίεση από γλάρους, κορακοειδή και χερσαία θηλαστικά.

Διονύσιος Μαμάσης

 

Περιβαλλοντολόγος-Χαρτογράφος M.Sc. Αειφορική Διαχείριση Προστατευόμενων Περιοχών 6947938358, e-mail: info@mamasis.gr