Ο παραλιακός ποδηλατόδρομος της Πάτρας υπήρξε αντικείμενο διαμάχης από την στιγμή που εξαγγέλθηκε και μέχρι σήμερα, που έχει υλοποιηθεί με τη μορφή που έλαβε (αφαίρεση λωρίδας από την λεωφόρο Όθωνος Αμαλίας και όχι διέλευση από την λιμενική ζώνη).

Υπήρξαν επιχειρήματα από τη σκοπιά του περιορισμού του διαθέσιμου στα αυτοκίνητα χώρου, επιχειρήματα που από τη σκοπιά της βιώσιμης εξέλιξης των πόλεων δεν κινούνται στην ορθή κατεύθυνση. Πράγματι κάθε μείωση του διατιθέμενου στα μηχανοκίνητα οχήματα αστικού χώρου «ξεβολεύει» τους οδηγούς, όμως, όπως έχει διαπιστωθεί στη μεγάλη πλειοψηφία των περιπτώσεων, σταδιακά απορροφάται και αναδεικνύονται τα μεγάλα πλεονεκτήματα πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων στην βελτίωση της ποιότητας ζωής, στην πιο ήπια κυκλοφορία, στην μείωση του θορύβου και της σκόνης, στην απόλαυση, εντέλει, της πόλης.

Υπήρξαν επίσης επιχειρήματα ενδιάμεσης λογικής ως προς τη συγκεκριμένη χάραξη: ναι, στον ποδηλατόδρομο, αλλά να περνά από την λιμενική ζώνη, χωρίς αφαίρεση λωρίδας από την λεωφόρο.

Από την σκοπιά της βιώσιμης οικολογικής πολεοδομίας, ούτε ο ποδηλατόδρομος μάς χαλάει (κάθε άλλο), ούτε η αφαίρεση λωρίδων από λεωφόρους χάριν αυτού ή των πεζοδρόμων. Αυτή είναι η ορθότερη κατεύθυνση, μετά από ευρύτερη μελέτη φυσικά. Τοποθετούμαστε επομένως ξεκάθαρα με τον ποδηλατόδρομο και μετά τη νέα επίθεση που δέχτηκε, ιδίως στα social media, με αφορμή τον πλημμυρισμό της παραλιακής της Πάτρας, στη μεγάλη βροχόπτωση του τέλους Οκτωβρίου.

Oι μικρές τομές με αφαίρεση μέρους του χαμηλού προστατευτικού τοιχίου είναι αυτό που πρέπει να γίνει, όχι η δυσφήμιση με στόχο το ξήλωμα του ποδηλατοδρόμου. Πεζοί και ποδηλάτες δικαιούνται μεγαλύτερο μέρος του σπανίζοντος αστικού χώρου, η αυτοκίνηση είναι θετικό να τείνει να περιοριστεί για πλήθος λόγους, όπως η ποιότητα του αέρα, κυκλοφοριακά προβλήματα, θόρυβος.

Πάμε μπροστά, με τα πόδια ή το ποδήλατό μας, δεν οπισθοδρομούμε για χάρη του ΙΧ.

Γιώργος Κανέλλης