Κατατέθηκε το νομοσχέδιο για τον πρώτο κλιματικό νόμο στη χώρα μας προς δημόσια διαβούλευση, στον απόηχο της COP26 (26η διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα, που ολοκληρώθηκε στις 13/11 στη Γλασκόβη)
Παρά τις επισημάνσεις των επιστημόνων ότι απαιτούνται άμεσες δραστικές λύσεις, για να επιτευχθεί ο στόχος του +1,5°C (μέγιστη αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας σε σχέση με την προ-βιομηχανική περίοδο), οι αποφάσεις που πάρθηκαν στην διάσκεψη φαίνεται να είναι ανεπαρκείς, με τα εφιαλτικά σενάρια για το μέλλον του πλανήτη να είναι πάντα επί θύραις.
Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικά σημεία στο τελικό κείμενο, που ενθαρρύνουν τις χώρες να προτάξουν ακόμα πιο φιλόδοξους στόχους και να εφαρμόσουν δεσμευτικές και γενναίες πολιτικές και μέτρα.
Ασκώντας μια πρώτη κριτική στο σχέδιο του κλιματικού νόμου, 9 μεγάλες περιβαλλοντικές οργανώσεις επισημαίνουν ότι, παρά τα επιμέρους θετικά στοιχεία, το νομοσχέδιο θα πρέπει να βελτιωθεί σημαντικά, ώστε να εξασφαλίσουμε ένα ανθεκτικό στην κλιματική κρίση μέλλον για τη χώρα μας.
Πιο αναλυτικά αναφέρουν:
- Το κλιματικό σχέδιο νόμου (που δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση στις 24/11), επί της ουσίας επαναλαμβάνει τους νέους ευρωπαϊκούς κλιματικούς στόχους (2030: 55% καθαρές εκπομπές, 2040: 80% καθαρές εκπομπές, 2050: κλιματική ουδετερότητα). Οι στόχοι αυτοί, αν και βελτιωμένοι από τους υφιστάμενους, απέχουν σημαντικά από τους επιστημονικά τεκμηριωμένους περιορισμούς, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος του +1,5°C.
- Οι ενεργειακοί στόχοι του νομοσχεδίου για την προώθηση των ΑΠΕ και της εξοικονόμησης ενέργειας είναι ασαφείς. Απαιτούνται εξειδικευμένες και δεσμευτικές πολιτικές, όπως για παράδειγμα ο μετασχηματισμός του ενεργειακού συστήματος ηλεκτροπαραγωγής σε 100% ΑΠΕ έως το 2035 με όρους περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης.
- Παρά το γεγονός ότι υπάρχουν θετικοί σχεδιασμοί για τις μεταφορές και την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτήρια, πρέπει να αντιμετωπισθούν οι επιπτώσεις στα ευάλωτα νοικοκυριά και η συμμετοχή της κοινωνίας των Πολιτών στην ενεργειακή μετάβαση.
Μείζον ζήτημα αποτελεί για τις περιβαλλοντικές οργανώσεις η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς για τερματισμό των εξορύξεων υδρογονανθράκων, με την εμμονή της Κυβέρνησης να θεωρεί το φυσικό αέριο ως εναλλακτικό καύσιμο, όταν υπάρχει ρητή επισήμανση των επιστημόνων για αποκλεισμό νέων εξορύξεων ως ασύμβατων με τους κλιματικούς στόχους.