Η προσπάθεια του Δήμου Πατρέων και ειδικότερα υπηρεσιών του υπό τον αντιδήμαρχο κ. Σιγαλό να κατεδαφίσουν μάντρες στην Παραλία Δαφνών Μποζαΐτικων είναι σαφώς στη σωστή κατεύθυνση. Και είναι σαφώς και αυστηρά καταδικαστέα τα επεισόδια που, όπως αναφέρεται σε δελτίο τύπου του Δήμου της 18ης Ιουνίου, ενδιαφερόμενοι προκάλεσαν κατά του συνεργείου κατεδάφισης και του αντιδημάρχου, προκειμένου να αποτρέψουν την κατεδάφιση, παρότι, όπως βεβαιώνει ο Δήμος, ο χώρος είναι απαλλοτριωμένος και κοινόχρηστος.
Καμιά ανοχή δεν πρέπει να υπάρχει σε τέτοιες βίαιες και εναντίον του ευρύτερου συμφέροντος και της νομιμότητας συμπεριφοράς. Η κατεδάφιση, και όχι μόνο η συγκεκριμένη, πρέπει να ολοκληρωθεί. Η πρόσβαση ΟΛΩΝ των Πατρινών στις κοντινές παραλίες, όχι μόνο της περιοχής αυτής αλλά και κάθε άλλης πρέπει να αποκατασταθεί όσο και ας κραυγάζουν αυτοί που θέλουν ιδιωτικές παραλίες, εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.
Πρέπει όμως να επισημάνουμε ότι η προσπάθεια αυτή, αν και σωστά, πρέπει να βάλει σε προτεραιότητα τις απλούστερες περιπτώσεις, όπως τέτοιες μάντρες ή άλλες παράνομες περιφράξεις που εμποδίζουν την πρόσβαση στις ακτές, εκτός συναλλαγής δημόσιο αγαθό, μην το ξεχνάμε, που ανήκει ΔΩΡΕΑΝ σε όλους, δεν πρέπει να εξαντληθεί σε αυτές.
Όσο κι αν ακούγεται φιλόδοξο για την περίφημη νεοελληνική πραγματικότητα, είναι απαραίτητο ένα σχέδιο για να διανοιγεί στο σύνολό του το παραλιακό μέτωπο και της περιοχής για την οποία μιλάμε, και να αναπλαστεί με συχνές προσβάσεις και πεζόδρομο αλλά και ΟΛΩΝ των άλλων περιοχών της ακτογραμμής του Δήμου Πατρέων. Το σχέδιο αυτό χρειάζεται χρόνο και χρήμα για να εκτελεστεί, θα αποδώσει όμως τεράστια οφέλη τόσο στην ποιότητα ζωής όλων των πατρινών, ιδίως όσων δεν έχουν το προνόμιο παραλιακής πρώτης ή δεύτερης κατοικίας, όσο και στην ίδια την αναβάθμιση και αξία των περιοχών, στις οποίες μάντρες και κτίσματα καταπατούν τον αιγιαλό και την παραλία, υποβαθμίζουν τις περιοχές που θα μπορούσαν να έχουν σοβαρό πλάτος αμμουδιάς και συντηρούν τριτοκοσμικές εικόνες.
Σε ένα τέτοιο σχέδιο η Δημοτική Αρχή, η σημερινή και η όποια επόμενη, θα έχει την υποστήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του κοινού, που δεν αντέχει πλέον να φεύγει από μια παραλιακή πόλη για να αναζητήσει προσβάσιμη κολυμβητική παραλία σε αποστάσεις πολλών δεκάδων χιλιομέτρων. Εξάλλου δεν μπορεί να ζητάμε την παλαιά λιμενική ζώνη για να την μετατρέψουμε σε ζώνη αναψυχής και να αφήνουμε να σέρνονται δεκαετίες, κτίσματα που ετσιθελικά εμποδίζουν τους πολίτες να φτάσουν στις κολυμβητικές παραλίες που υπάρχουν ήδη.
Και πιστεύουμε ότι, εφόσον συστηματικά εργαστεί στην τεκμηρίωση των απαιτήσεών της και ιεραρχήσει σωστά διανοίξεις και κατεδαφίσεις ακόμη κτισμάτων πάνω στον αιγιαλό και την παραλία, μπορεί να αντλήσει τη σχετική χρηματοδότηση είτε από το «Πράσινο ταμείο», έστω αυτό που απέμεινε, είτε από ευρωπαϊκά κονδύλια.