Οι δηλώσεις του Υπουργού Μεταφορών κ. Καραμανλή, οι τοποθετήσεις παραγόντων της Αντιπολίτευσης, που τις αμφισβητούν, η συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, που κατέληξε σε ομοφωνία όσον αφορά στην επιλογή της «μεγάλης υπογειοποίησης» της νέας σιδηροδρομικής γραμμής, επανέφεραν στην επικαιρότητα το θέμα του τι μέλλει γενέσθαι στο δύσκολο αυτό έργο.
Ενισχύεται η ανησυχία ότι, σε σχέση με το έργο αυτό, όχι μόνο δεν υπάρχει καμιά βεβαιότητα, αλλά τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται και απαντήσεις τεκμηριωμένες δεν δίδονται. H δημόσια δήλωση, στην οποία προέβησαν οι «Φίλοι του Προαστιακού Σιδηροδρόμου της Πάτρας» στις 15 Οκτωβρίου, θέτει μια σειρά ερωτημάτων, που πέρα από επιθυμίες ή και αυταπάτες οποιωνδήποτε τίθενται εξ αντικειμένου. Χωρίς σαφείς και στηριγμένες σε ασφαλή στοιχεία απαντήσεις το έργο κινδυνεύει να μετατραπεί σε εφιάλτη για την Πάτρα και κίνδυνο για την διατήρηση του πολύτιμου Προαστιακού της.
Η δήλωση είναι η παρακάτω:
Οι “Φίλοι του Προαστιακού Σιδηροδρόμου της Πάτρας” θεωρούμε αναγκαίο να προχωρήσουμε στην ακόλουθη δημόσια τοποθέτηση για το σοβαρό θέμα της χάραξης και κατασκευής της νέας Σιδηροδρομικής Γραμμής από το Ρίο ως το νέο λιμάνι:
Πριν λίγες μέρες ο υπουργός Υποδομών και Μεταφορών κ. Κ. Καραμανλής δήλωσε στη Βουλή σχετικά με το θέμα της νέας σιδηροδρομικής γραμμής ότι «…δεν υπάρχει μελέτη, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Κι αυτό, γιατί πρόκειται για ένα έργο, που όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν θα βρει χρηματοδότηση» και «Το 2014 η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά είχε βρει μία λύση, να γίνει το λεγόμενο “κατ εντ κόβερ” για ένα χιλιόμετρο στην Πάτρα, και όχι πέντε. Γιατί πέντε χιλιόμετρα στην Πάτρα σημαίνει μετρό και έχει κόστος 1 δισεκατομμύριο. Ποιος θα το πληρώσει; Οι Πατρινοί; Όχι, θα πηγαίναμε στην Ευρώπη να ζητήσουμε λεφτά. Και τι θα σου έλεγε η Ευρώπη; Θα το χρηματοδοτούσε; Ε, είναι προφανές ότι δεν θα σου χρηματοδοτούσε μετρό στην Πάτρα…».
Οι δηλώσεις αυτές ανατρέπουν τη μακάρια αδράνεια, που επικρατεί στο δημόσιο διάλογο στην Πάτρα, σχετικά με το σοβαρό θέμα της χάραξης και κατασκευής της νέας Σιδηροδρομικής Γραμμής από το Ρίο ως το νέο λιμάνι, αδράνεια βασισμένη στις υποσχέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης, για υπογειοποίηση της γραμμής από το Ρίο ως τον Άγιο Ανδρέα, με «εξασφαλισμένα 130 εκατ. Ευρώ».
Οι δηλώσεις του υπουργού, όμως, δείχνουν ότι με τις υποσχέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης κάθε άλλο παρά έκλεισε το θέμα.
Διότι είναι ορατό πλέον, σε όποιον δεν θέλει να αποκοιμίζεται από αυταπάτες, ότι:
– δεν υπάρχει καμιά αξιόπιστη εκτίμηση του συνολικού κόστους, επειδή δεν υπάρχουν μελέτες που θα το επιτρέψουν
– δεν υπάρχει επίσης σοβαρή εκτίμηση των τεχνικών δυσχερειών μιας πρότασης υπογειοποίησης σε μήκος τουλάχιστον 5,5 χιλιομέτρων σε παραθαλάσσιο έδαφος ή ακόμη και μπαζωμένη θάλασσα
– δεν έχει συνειδητοποιηθεί τι σημαίνει για την οικονομική και κοινωνική ζωή της πόλης ένα «γιαπί» επί άγνωστο αριθμό ετών, με ορύγματα βύθισης και ανόδου της γραμμής κατά μήκος του πολεοδομικού συγκροτήματος
– δεν υπάρχει σοβαρή εκτίμηση του πώς, με ποιο κόστος (αλλά και με πόσες στάσεις) θα διατηρηθεί ο προαστιακός
– δεν είναι βάσιμη η αισιοδοξία, που εξέφρασαν εκείνοι που υποσχέθηκαν την εκτεταμένη υπογειοποίηση για ευρωπαϊκή χρηματοδότηση ενός έργου με τέτοιες αβεβαιότητες και κόστη, είναι στον αέρα.
Επείγει, επομένως, η διεξαγωγή ενός παραγωγικού και ορθολογικού διαλόγου μεταξύ των φορέων της Πάτρας, του ΟΣΕ, του αρμόδιου Υπουργείου. Όμως, για να γίνει ο διάλογος αυτός, απαιτούνται τρία πράγματα, που δεν έχουμε ως τώρα:
– Αξιόπιστες μελέτες, όχι απλές προμελέτες, ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε γνωρίζοντας ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ κόστος, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ τεχνικές δυσχέρειες, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ επιπτώσεις στη ζωή της πόλης, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ κινδύνους.
– Αξιόπιστη ενημέρωση για την εναλλακτική λύση (επίγεια διέλευση με διασφαλίσεις ηπιότητας, διατήρηση του προαστιακού και πιθανό κλάδο του προς Πανεπιστήμιο – Νοσοκομείο), με βάση τη διεθνή, ιδίως ευρωπαϊκή, εμπειρία και πραγματικότητα.
–Ήπιοι τόνοι, συζήτηση με στοιχεία, αριθμούς, χωρίς δογματικές ακαμψίες και επιθέσεις κατά προσώπων.
Μόνο έτσι θα αποτραπούν οι κίνδυνοι, που είναι ήδη είναι ορατοί: είτε να χαθεί το έργο από Ρίο και μετά με βαριές επιπτώσεις για την περιοχή και τη χώρα, είτε, ΚΑΙ να μπούμε σε μια περιπέτεια, μπροστά στην οποία αυτή της Μικρής Περιμετρικής θα ωχριά, ΚΑΙ να μην ολοκληρωθεί το έργο, είτε να επιβληθεί μια λύση της τελευταίας στιγμής, που δεν θα εντάσσει οργανικά το τραίνο σε μια λογική πολεοδομικής αναβάθμισης της πόλης.
Ζητούμε αξιόπιστα επίσημα στοιχεία τώρα!
Γ. Κανέλλης