Πάτρα 4 Ιουνίου 2018
Μήνυμα της ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ. για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, 5 Ιουνίου 2018
«Ο λευκός άνθρωπος λερώνει το κρεβάτι του, γρήγορα θ΄αναγκαστεί να κοιμηθεί μέσα στ’ απόβλητά του».
Η φράση αυτή περιέχεται στην περίφημη απάντηση του Ινδιάνου αρχηγού Σηάτλ, όταν, στα μέσα του 19ου αιώνα, το αμερικανικό κράτος ζήτησε να αγοράσει τη γη του, ένα κείμενο που θεωρείται λιγόλογο αλλά συγκλονιστικά εύστοχο οικολογικό μανιφέστο.
Σήμερα ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής στη σοφή θέση του «άγριου» αυτού, που καταλάβαινε βιωματικά, όλα εκείνα που σήμερα γνωρίζουμε πλέον τεκμηριωμένα μετά από έρευνες και στοιχεία: ρυπαίνουμε τον πλανήτη μας με γρήγορο ρυθμό, κάτι θανατηφόρο για πλήθος ζωντανών ειδών και επικίνδυνο για την δική μας υγεία και επιβίωση.
Η Οικολογική Κίνηση Πάτρας, εκτιμώντας ότι είναι τοπική αλλά και παγκόσμια ανάγκη να προχωρήσουμε γρήγορα και αποτελεσματικά στην αποτροπή της εν εξελίξει βαριάς υποβάθμισης του όλου οικοσυστήματος, αφιερώνει τη φετινή Ημέρα Περιβάλλοντος στον αγώνα κατά της ρύπανσης του πλανήτη και ιδίως των θαλασσών και ωκεανών από πλαστικά.
Σε όλες τις θάλασσες, ακόμη και στην Αρκτική, η ρύπανση από πλαστικά είναι πανταχού παρούσα. Και δεν είναι μόνο αισθητικό πρόβλημα. Τα πλαστικά διασπώνται σε μικρά τεμάχια και μπαίνουν στην τροφική αλυσίδα φτάνοντας στο πιάτο μας. Καταπίνονται από θαλάσσιους οργανισμούς -χαρακτηριστικό παράδειγμα η φάλαινα που, προ εβδομάδων, εκβράσθηκε νεκρή στη Σαντορίνη με 30 κιλά πλαστικών στο στομάχι της- τους αρρωσταίνουν και τους θανατώνουν. Υπολογίζεται ότι 8 εκατομμύρια τόνοι πλαστικού καταλήγουν σε ωκεανούς και θάλασσες κάθε χρόνο! Ένα εκατομμύριο θαλασσοπούλια και 100.000 χελώνες και θαλάσσια θηλαστικά βρίσκουν το θάνατο απ΄αυτά.
Στην Ελλάδα έρευνες έχουν δείξει πυκνότητα δύσκολα αποικοδομήσιμων θαλασσίων σκουπιδιών, με 80% απ΄αυτά να είναι πλαστικά, που κυμαίνεται από 24 μέχρι 1211 κομμάτια στο τετρ. χιλιόμετρο, ενώ στο Σαρωνικό ξεπερνάνε τα 3.000.
Πρέπει να κηρύξουμε τον πόλεμο στα πλαστικά. Πρώτο «κάστρο» που πρέπει να πέσει, είναι αυτά της μιας χρήσης. Δεν αρκεί όμως. Απαιτείται γενικότερη πολιτική υποχρεωτικής και συστηματικής αποφυγής απόρριψής τους στο περιβάλλον και ανακύκλωσης.
Η σημαντική, ως τώρα, επιτυχία των μέτρων περιορισμού της πλαστικής σακούλας, που ξεκίνησε στην αρχή του τρέχοντος έτους πρέπει γρήγορα, ακολουθώντας και τη σχετική διακηρυγμένη ευρωπαϊκή πολιτική, να ενισχυθεί με μέτρα δραστικού περιορισμού γενικώς των πλαστικών μιας χρήσης, όπως ποτήρια και καλαμάκια.
Πρέπει ακόμη, στρατηγικά, να πάμε σε μια αποπλαστικοποίηση της παραγωγής, εξαντλώντας κάθε όριο αντικατάστασης του πλαστικού με υλικά που φύση «τα γνωρίζει» και τα απορροφά ομαλά, όπως το χαρτί και το ξύλο, ανακυκλώνοντας επιμελώς όσα παραμείνουν.
Η χώρα μας, ως θαλάσσια και τουριστική έχει κάθε λόγο να πρωτοπορεί σε τέτοιες πολιτικές και όχι να ακολουθεί με καθυστέρηση τους άλλους.
Οι επιχειρήσεις, ιδίως αυτές της εστίασης, έχουν καθήκον αλλά και συμφέρον να μειώσουν ή να αναλαμβάνουν το (μικρό εξάλλου) κόστος χωριστής συλλογής προς ανακύκλωση των πλαστικών που οι πελάτες τους χρησιμοποιούν.
Καθένας μας οφείλει να μειώσει με κάθε δυνατό τρόπο τα πλαστικά, ιδίως μιας χρήσης, που χρησιμοποιεί και να ανακυκλώνει με άκρα επιμέλεια τα υπόλοιπα.
Μόνο έτσι θα διατηρηθούν η ισορροπία των θαλασσών και η ποιότητα της ζωής μας. Και θα αναπαυθεί η ψυχή του «άγριου» αλλά σοφότερου από μας Αρχηγού Σηάτλ, που έγκαιρα μας προειδοποίησε.