Πάτρα, 21 Ιουνίου2017

Το σοβαρό ζήτημα δημόσιας υγείας και περιβάλλοντος που προκαλεί το επί χρόνια εγκαταλελειμμένο και λεηλατούμενο πρώην εργοστάσιο της ΑΜΙΑΝΤΙΤ στο Δρέπανο πρέπει επιτέλους να αντιμετωπιστεί.

Ψυχραιμία, χαμηλοί τόνοι, προτεραιότητα στο πραγματικό σημερινό πρόβλημα και όχι σε εικαζόμενα που ενδέχεται υποθετικά να προκύψουν στο μέλλον, προσφυγή στους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς και τέλος πολιτική τόλμη και εγκατάλειψη της ως τώρα  αδράνειας, είναι οι προϋποθέσεις για άμεση δρομολόγηση εφικτών λύσεων.

Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι η κατάσταση ως έχει εδώ και πάνω από 10 χρόνια οδηγεί σε αυξημένη πιθανότητα διασποράς ινών αμιάντου, που αν εισπνευστούν, μπορούν να έχουν σοβαρές επιπτώσεις στο αναπνευστικό. Αυτό που επείγει δηλαδή, είναι να σταματήσουν να υπάρχουν αμιαντούχα υλικά και χώματα εκτεθειμένα στον αέρα.

Η σχετική απόφαση της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας, Ιονίων Νήσων του 2011, για μεταφορά των αποβλήτων της ΑΜΙΑΝΤΙΤ σε εγκαταστάσεις υγειονομικής ταφής του εξωτερικού, παρά τα εν τω μεταξύ πρόστιμα που επιβλήθηκαν στους ιδιοκτήτες του οικοπέδου των 135 στρεμμάτων, έχει, 6 ολόκληρα χρόνια μετά, αποδειχτεί ανεφάρμοστη.

Ο ισχύων  από το 2016 Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Επικινδύνων Αποβλήτων στο κεφ. 4.9.3 (http://www.ypeka.gr/LinkClick.aspx?fileticket=YUpWeb4UHvw%3D&tabid=238&language=el–GR  ) ορίζει την υγειονομική ταφή ως «μοναδικό» τρόπο ενδεδειγμένης διαχείρισης των αποβλήτων αμιάντου και ορίζει 4 περιοχές για την υποδοχή συγκεκριμένης για καθένα προέλευσης αποβλήτων. Ο χώρος της ΑΜΙΑΝΤΙΤ δεν περιλαμβάνεται σε αυτούς. 

¨Όμως, με δεδομένα ότι η ποσότητα των προς διαχείριση υλικών και χωμάτων εκτιμάται σε πάνω από 40.000 τόνους, η περίπτωση μεταφοράς και αποδοχής τους από άλλες τοπικές κοινωνίες οφείλει, αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά, να μη θεωρείται πιθανή.

Επομένως μόνη επιλογή για να παύσει το φαινόμενο της διασποράς ινών με τον αέρα, που απειλεί την δημόσια υγεία, είναι να επιτραπεί στους ιδιοκτήτες να προχωρήσουν στην υγειονομική, με τους κανόνες της επιστήμης, ταφή, σε τμήμα (1/5 περίπου) του οικοπέδου τους και στη συνέχεια άμεση αποκατάστασή του  με δεντροφύτευση και λήξη της χρήσης του.

Θα πρόκειται για εγκατάσταση «ειδικού σκοπού», περιορισμένου χρόνου και ιδιωτικού χαρακτήρα. Επομένως η υπερβολική ανησυχία που διατυπώνεται για πιθανές πιέσεις άλλων περιοχών να στείλουν στο μέλλον και δικά τους απόβλητα εκεί, καθόλου δεν ευσταθεί. Διότι, δεν θα πρόκειται για δημόσιο ΧΥΤΕΑ, αλλά για μια ειδικού σκοπού και μοναδικής χρήσης ιδιωτική εγκατάσταση διαχείρισης.

Αρκετά ως εδώ με την αδράνεια και τους αβάσιμους φόβους, που προκαλούν τόσα χρόνια και συνεχίζουν να προκαλούν πρόβλημα δημόσιας υγείας.

Ρεαλιστική και οριστική λύση τώρα.