Το τσακάλι (canis aureus) όπως και όλα τα αρπακτικά είναι, ως είδος, στη χώρα μας υπό πίεση. Οι πληθυσμοί του, σύμφωνα με μελέτη του 2008-9 των περιβαλλοντικών οργανώσεων  WWF και Καλλιστώ, δείχνουν τάση μείωσης παντού, πράγμα που ισχύει και για την Πελοπόννησο.  Η μείωση αυτή όμως δεν αποτελεί απαραίτητα γενικό κανόνα. Έτσι, τους τελευταίους μήνες αναφέρονται εμφανίσεις τσακαλιών και στην περιοχή Ολυμπίας, όπου σύμφωνα με την μελέτη το είδος είχε σχεδόν εξαφανιστεί.

Οι εμφανίσεις συνοδεύτηκαν με αναφορές για επιθέσεις σε κτηνοτροφικά ζώα. Η λογικότερη εξήγηση είναι ότι οι συνθήκες ευνόησαν την αναπαραγωγή κάποιας ομάδας ζώων που κατόρθωνε να επιβιώνει στην περιοχή, με αποτέλεσμα –αν ισχύουν- και τις αναφερόμενες επιθέσεις σε ζώα κτηνοτρόφων. Η κατάσταση δεν θα προκαλούσε ιδιαίτερη ανησυχία μια και διατάξεις για αποζημιώσεις σε περιπτώσεις που προστατευόμενα άγρια αρπακτικά επιτεθούν σε ήμερα ζώα υπάρχουν και φυσικά η καλύτερη φύλαξη των κοπαδιών είναι αποτελεσματική λύση.

Πλην όμως κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να δημιουργήσουν κλίμα απειλής ώστε να ενθαρρυνθούν τάσεις εξόντωσης των άγριων αυτών ζώων, κάποτε επικηρυγμένων, σήμερα λίγων και προστατευόμενων ως αναγκαίων για τα την ισορροπία του οικοσυστήματος. Και την πλήρωσαν όχι μόνο τα ζώα αυτά, που εμφανίστηκαν ως απειλή για την κτηνοτροφία αλλά και οι …συνήθεις ύποπτοι οικολόγοι –γενικώς- οι οποίοι βεβαίως και τα αμολάνε!!

Τις φήμες αυτές διακίνησε, χωρίς κανένα συγκεκριμένο στοιχείο, η κυνηγετική ιστοσελίδα της Ζαχάρως «Κυνηγετικά Νέα».

Εκτιμώντας ότι τόσο η καλλιέργεια ανησυχίας για «κινδύνους» για την κτηνοτροφία όσο και οι ανυπόστατες φήμες για «οικολόγους που αμολάνε τσακάλια» δεν πρέπει να σέρνονται χωρίς απάντηση ο υπογράφων έστειλε, στις 4 Οκτωβρίου, για δημοσίευση την παρακάτω  επιστολή προς τον υπεύθυνο της ιστοσελίδας:

Κύριοι,

Σε πρόσφατη ανάρτησή σας που αναπαράχθηκε και σε πόρταλ της Αχαΐας αναφέρεστε στην εμφάνιση τσακαλιών στην περιοχή Ολυμπίας.  Περιλαμβάνεται μάλιστα στην ανάρτησή σας και η παρακάτω παράγραφος : 

Αξίζει να σημειωθεί πως τσακάλια στην Ηλεία είχαν να εμφανιστούν εδώ και αρκετά χρόνια  και σύμφωνα με τους κατοίκους των περιοχών που τώρα αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα, η ύπαρξή τους πιθανότατα οφείλεται στην απελευθέρωση από οικολογικές οργανώσεις… 

Το πρώτο που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι το «πιθανότατα» που αναφέρετε δεν στηρίζεται πουθενά, καμία μαρτυρία, φωτογραφία, ένδειξη οποιουδήποτε είδους δεν παραθέτετε. Φυσικό εξάλλου, αφού απελευθερώσεις άγριων ζώων από «οικολόγους» ουδέποτε έγιναν, ούτε γίνονται πλην της επαναφοράς στους βιοτόπους τους τραυματισμένων πουλιών και ζώων από τα Κέντρα Περίθαλψης (που ανακοινώνονται εξάλλου). Καλό είναι να μην αναπαράγουμε αόριστες φήμες χωρίς το παραμικρό στοιχείο, αν θέλουμε να ενημερώνουμε σωστά τους αναγνώστες  μας.

Τα τσακάλια στην Πελοπόννησο, είναι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των εγκυρότερων περιβαλλοντικών οργανώσεων και δυστυχώς για τη συνολική ισορροπία του οικοσυστήματος, λίγα και σε περιορισμένες περιοχές, από τις οποίες είναι πιθανό να υπάρξει μετακίνηση κάποιων ατόμων. Υπερβολικές διατυπώσεις για «κινδύνους για την κτηνοτροφία» και δήθεν απελευθερώσεις μπορεί να οδηγήσουν σε κινήσεις εξόντωσης και αυτών των μικρών πληθυσμών του άγριου αυτού είδους που απέμειναν. Γνωρίζουμε όλοι ότι υπάρχουν νόμοι και μηχανισμοί αποζημίωσης αν υπάρξει θανάτωση κτηνοτροφικού ζώου από τσακάλι ή λύκο. Και γνωρίζουμε επίσης ότι η χρήση του ελληνικού ποιμενικού σκύλου είναι αποτελεσματική για να προληφθεί τέτοιο ενδεχόμενο. Σας επισυνάπτω για ενημέρωσή σας (ή και ανάρτηση εφόσον επιθυμείτε) πρόσφατη ανακοίνωση των Οικολόγων Πράσινων Φθιώτιδας, που αναλυτικά αναφέρεται τόσο στην ανάγκη ψύχραιμης και νόμιμης στάσης απέναντι στα άγρια αρπακτικά όσο και στο ανύπαρκτο των φημών για «απελευθερώσεις».

Τα κυριότερα σημεία του κειμένου δημοσιεύτηκαν μαζί με σχολιασμό που ζητήθηκε από τον  πρόεδρο της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου κ. Κώστα Μαρκόπουλο ,  ο οποίος, απέφυγε μεν να υιοθετήσει ευθέως τις ανυπόστατες φήμες για απελευθερώσεις από οικολόγους, αναρωτήθηκε όμως με νόημα αν τα τσακάλια πέφτουν από τον ουρανό!

Το σχόλιό του ήταν το παρακάτω:

«Ο πληθυσμός των τσακαλιών το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί κατακόρυφα  και αυτό δεν μπορεί να είναι τυχαίο γεγονός. Δεχόμαστε συνεχώς καταγγελίες από αγρότες, κτηνοτρόφους και κυνηγούς προκειμένου να παρέμβουμε για τον περιορισμό των τσακαλιών. Το ζήτημα της ισορροπίας της πανίδας είναι σημαντικό. Όμως στην Πελοπόννησο το είδος αυτό ήταν σε περιορισμένο αριθμό. Σίγουρα κάτι έχει συμβεί διότι δεν είναι δυνατόν να έβρεξε ο… ουρανός τσακάλια  τα οποία κινούνται σε αγέλες! Δεν γνωρίζουμε ότι  κάποια οικολογική οργάνωση έχει κάνει απελευθερώσεις.  Κατά το εγγύς παρελθόν ενδιαφέρον για τους πληθυσμούς των τσακαλιών είχαν δείξει με έρευνες περιβαλλοντικές οργανώσεις (σ.σ. WWF Ελλάς και  Καλλιστώ) χωρίς αυτό που αναφέρω να υπονοεί τίποτα. Η διαχείριση των πληθυσμών των αρπάγων είναι σημαντικό θέμα και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά και υπεύθυνα από την πολιτεία. Το γεγονός ότι εκτός από τα τσακάλια έχει αυξηθεί σε ανησυχητικό βαθμό και ο πληθυσμός της αλεπούς και η μεταφερόμενη απ’ αυτή νόσος της λύσσας, είναι ζητήματα που θα πρέπει η πολιτεία να δει με μεγαλύτερη υπευθυνότητα και σοβαρότητα».

Δεν φτάνουν δηλαδή οι ανυπόστατες φήμες περί οικολόγων που αμολάμε άγρια ζώα, το γνωστό στέλεχος κυνηγετικών οργανώσεων πυροδοτεί κι άλλο τις διαθέσεις εξόντωσης των όποιων τσακαλιών (αναγκαίων, επαναλαμβάνουμε, και πολύτιμων στοιχείων ισορροπίας των δασικών οικοσυστημάτων) αναφερόμενος και σε κινδύνους λύσσας που μπορεί να μεταφέρεται από αυτά και τις αλεπούδες, άγρια εξοντωνόμενες στο παρελθόν και επίσης πολύτιμες για το οικοσύστημα (και τις σοδειές των αγροτών μια και ελέγχουν, όπως και τα τσακάλια τον πληθυσμό των αρουραίων).

Από την πλευρά μας δεν θα σταματήσουμε τόσο να διαλύουμε τις ανυπόστατες πλην επικίνδυνες φήμες ότι αμολάμε τσακάλια, φίδια ακόμη και …ψύλλους, όσο και να ενημερώνουμε ψύχραιμα και τεκμηριωμένα το κοινό για την αξία της άγριας ζωής και ιδιαίτερα των ιδιαίτερα ευάλωτων (λόγω μικρών πληθυσμών) αρπακτικών ζώων και πουλιών. 

Γιώργος Κανέλλης