Αντιγράφουμε από ανάρτηση της 26ης Ιανουαρίου γνωστής ιστοσελίδας της Ηλείας:
« Μεγάλες καταστροφές έχει προκαλέσει η θάλασσα στα σπίτια της πρώτης γραμμής στην περιοχή Μούτελης Σπιάντζας. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες του ilialive.gr, μέσα στη νύχτα και νωρίς το πρωί, ο ισχυρός κυματισμός και οι άνεμοι που έπνεαν στην περιοχή έπληξαν τα σπίτια.
Τουλάχιστον 8 σπίτια έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και οι κάτοικοί τους τα εγκαταλείπουν».
Πιο σκαστή απόδειξη ότι τα σπίτια αυτά (εξοχικά κυρίως) είχαν χτιστεί πάνω στον αιγιαλό, επί του οποίου ιδιοκτησία δεν είναι επιτρεπτή (δημόσιο εκτός συναλλαγής αγαθό) δεν υπάρχει. Σύμφωνα με τον νόμο (2791/01) «Αιγιαλός» είναι η ζώνη της ξηράς, που βρέχεται από τη θάλασσα από τις μεγαλύτερες και συνήθεις αναβάσεις των κυμάτων της και «Παραλία» είναι η ζώνη ξηράς που προστίθεται στον αιγιαλό, καθορίζεται δε σε πλάτος μέχρι και πενήντα (50) μέτρα από την οριογραμμή του αιγιαλού, προς εξυπηρέτηση της επικοινωνίας της ξηράς με τη θάλασσα και αντίστροφα.
Αυτό που αδυνατεί να κάνει η δημοκρατία μας, δηλαδή τη διαφύλαξη του δημόσιου αγαθού του αιγιαλού από την καταπάτηση και την παράνομη δόμηση έρχεται να το κάνει η οργή της θάλασσας. Θα πάρουμε τα μηνύματα που μας στέλνει και που δεν αφορούν τις μόνο τις πολύπαθες παραλίες της Ηλείας με τα χιλιόμετρα συνεχούς καταπάτησης και άναρχης παράνομης δόμησης αλλά και άλλες περιοχές όπως για παράδειγμα τον παραλιακό δρόμο του Ρίου που κάθε φορά που τον (τσιμεντο)διορθώνουμε έρχεται η θάλασσα και τον διαβρώνει και πάλι. Λογικότατα μια και είναι φτιαγμένος εντελώς κυριολεκτικά «πάνω στο κύμα».
Είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε ότι η διαφύλαξη των κοινών αγαθών από την ιδιωτική κοντόφθαλμη απληστία είναι συμφέρον όλων, προωθεί την τουριστική ανάπτυξη αλλά και τη δίκαιη πρόσβαση όλων στα κοινά αγαθά. Χρόνια ανοχής της ανομίας οδήγησαν σε καταστάσεις δύσκολα ανατάξιμες. Ίσως οι όλο και συχνότερες –λόγω κλιματικής αλλαγής- ζημιές από τον κυματισμό μας δώσουν το μάθημα σοφίας που χρειαζόμαστε.