Η θέση της ΟΙΚΙΠΑ για το σχεδιασμό εξορύξεων στη Δυτική Ελλάδα

Η πρόσφατη συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο των στρατηγικών ΜΠΕ για την έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στη Δυτική Ελλάδα έφερε στο προσκήνιο το ζήτημα της γενικότερης ενεργειακής πολιτικής. 

Η Οικολογική Κίνηση Πάτρας, εκτιμώντας την επιλογή της έρευνας και εξόρυξης πετρελαίου μέσα στο ευρύτερο αυτό πλαίσιο και όχι μόνο στο επίπεδο των (υπαρκτών και σοβαρών) ειδικών και τοπικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων και κινδύνων, τάσσεται ενάντια στην προοπτική των εξορύξεων αυτών στην περιοχή μας.

Η θέση μας αυτή, που πριν από κάποιες (όχι πολλές) δεκαετίες θα είχε νόημα μόνο ως οραματική κατεύθυνση, είναι σήμερα ρεαλιστική επιλογή, η μόνη μάλιστα που συμβαδίζει με την αρχή της βιώσιμης ανάπτυξης.

Ο θεμελιώδης λόγος είναι ότι, το πλέον καθοριστικό στοιχείο των παγκόσμιων εξελίξεων είναι η εν εξελίξει ανατροπή της ισορροπίας του παγκόσμιου κλίματος που απειλεί οικοσυστήματα, μορφές ζωής, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, διατροφική ασφάλεια και εγκυμονεί ακόμη μεγαλύτερες περιβαλλοντικές συγκρούσεις και προσφυγικές ροές από αυτές που βιώνουμε ήδη.

Πιστεύουμε ότι η χώρα μας, που χαρακτηρίστηκε από τον Τζέρεμυ Ρίφκιντ «Σαουδαραβία των  Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας», και πρέπει και έχει εμφανές συμφέρον να υιοθετήσει ένα ενεργειακό μίγμα ταχείας απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα τόσο τα υγρά (πετρέλαιο), όσο και τα στερεά (λιγνίτης). 

Αυτό σημαίνει ότι τα σοβαρότατα κεφάλαια, που με μεγάλους περιβαλλοντικούς και καθαρά επενδυτικούς κινδύνους κατευθύνονται, και από την σημερινή κυβέρνηση, σε εξόρυξη υδρογονανθράκων και νέες λιγνιτικές μονάδες (Πτολεμαΐδα 5 και πιθανόν Μελίτη 2) είναι σαφώς προτιμότερο, ακόμη και με καθαρά οικονομικούς όρους, να επενδυθούν σε τολμηρά σχέδια εξοικονόμησης και ενεργειακής αποδοτικότητας αφενός, Ανανεώσιμων Πηγών ενέργειας αφετέρου. Ιδιαίτερα στο θέμα της εξοικονόμησης ενέργειας, που θα μπορούσε να μειώσει κατά πολύ τις συνολικές  μας ανάγκες, είμαστε πολύ πίσω ως κράτος, αλλά και ως τοπική κοινωνία.

Χώρες, όπως η Κροατία, με παρόμοια χαρακτηριστικά με μας (μεγάλη ακτογραμμή, ακμάζων τουρισμός) παγώνουν τα σχέδια εξορύξεων. Το ίδιο η Γαλλία, ηγετική ευρωπαϊκή δύναμη. Χώρες, όπως η Γερμανία, η Ουρουγουάη, άλλες βορειοευρωπαϊκές, η Ισπανία προχωρούν με συνεχή άλματα τόσο τεχνολογικά όσο και σε επίπεδο εφαρμογής των ΑΠΕ.

Εμείς επιμένουμε στα σχέδια για την Πτολεμαΐδα 5, τις εξορύξεις στη θάλασσα και στη στεριά της Δυτικής Ελλάδας και Ηπείρου, τις πετρελαϊκές μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού στα νησιά του Αιγαίου. 

Ειδικότερα για τις θαλάσσιες εξορύξεις, θέλουμε να επισημάνουμε τους μεγάλους κινδύνους που αναφύονται από πιθανό «ατύχημα» διαρροής, με αλυσιδωτές επιπτώσεις στα οικοσυστήματα, στην τροφική αλυσίδα και στον τουρισμό, που είναι η βασική οικονομική δραστηριότητα στα νησιά και τις ακτές του Ιονίου. Ενδεικτικές είναι οι τεράστιες επιπτώσεις που υπήρξαν από τέτοια «ατυχήματα» στις ανατολικές ακτές των ΗΠΑ και σε άλλες περιοχές του πλανήτη.

Καταλήγοντας θεωρούμε ότι ο σημερινός ενεργειακός σχεδιασμός της χώρας μας είναι μη αειφορικός, ήδη ανήκει στο παρελθόν και είναι ώρα να λάβει τέλος. Οφείλει να αντικατασταθεί με μια πολιτική όχι απλά επίτευξης των ευρωπαϊκών στόχων για το 2020 και 2030 αλλά και πρωτοπόρων επιδόσεων.

Το μπορούμε, χρειάζεται και να το θελήσουμε.