Σαββατοκύριακο, ακριβώς στο μεταίχμιο του ανοιξιάτικου μήνα Μαΐου και του καλοκαιρινού Ιουνίου, ένα γεμάτο λεωφορείο με 50 φίλους και μέλη της ΟΙΚΙΠΑ ξεκίνησε να γνωρίσει και να περπατήσει ένα μαγικό ποτάμι, τον Αχέροντα.
Αρχηγοί της εκδρομής δύο συμπαθέστατοι κύριοι, ο Μάκης Χαλκιόπουλος και ο Γιώργος Καλλίνικος. Ο καιρός ήταν καλός και η πρώτη στάση μας στην Αμφιλοχία απολαυστική, αφού ήπιαμε τον πρωινό καφέ μας δίπλα στο κύμα.
Στις 12.30 φτάσαμε στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα, εκεί που η Ιλιάδα παρουσιάζει τον Οδυσσέα να μιλάει με τους νεκρούς και με τον μάντη, για να βρει τον χαμένο δρόμο για την πατρίδα. Προηγουμένως ο Γιώργος ο Καλλίνικος μας είχε βάλει στο κλίμα της ιστορίας, του μύθου και της ποίησης του τόπου. Αξέχαστος ο στίχος του Λουκρήτιου: «Και πρέπει να διωχτεί μακριά, με το κεφάλι πρώτο, εκείνος ο φόβος του Αχέροντα, που συθέμελα ταράζει την ανθρώπινη ζωή από τα βάθη»
Ο τόπος και το μνημείο μάς αποζημίωσαν. Ευδιάκριτος ο λαβύρινθος που οδηγούσε στα δωμάτια όπου οι πιστοί προετοιμάζονταν, πνευματικά και σωματικά, για τη μεταφυσική εμπειρία. Ενδιαφέρουσα η πληροφορία ότι στα γεύματα χρησιμοποιούσαν, ανάμεσα σε άλλες τροφές, και ωμά κουκιά, που δημιουργούν παραισθήσεις. Εντυπωσιακή η υπόγεια κρύπτη με τη στέγη διαμορφωμένη από τόξα.
Επόμενη στάση στην παραλία της Αμμουδιάς, όπου εκβάλει ο Αχέροντας. Οι περισσότεροι από εμάς διασχίσαμε με βάρκα το ποτάμι. Το τοπίο ήταν μοναδικού κάλλους. Αξέχαστες οι λιβελούλες, οι αηδονοφωλιές, οι χελώνες, η οργιώδης βλάστηση… Αξέχαστος και ο βαρκάρης που μας μίλαγε για το ποτάμι και τους ομηρικούς ήρωες σαν να ήταν οι κοντινοί του φίλοι και για την αρχαιότητα σαν να ήταν ο τωρινός περιβάλλων χώρος του.
Απόγευμα στην Πρέβεζα. Ξεκούραση και βραδινό φαγητό στα πεζοδρομημένα δρομάκια της παλιάς πόλης. Στην όμορφη παραλία της ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε: Jazz festival με τρία συγκροτήματα. Μαγεία!…
Ξεκινά η Κυριακή, πολλά υποσχόμενη, με λιακάδα και διάθεση για ακόμα περισσότερες εξερευνήσεις.
8.00΄ η ώρα, όλοι έτοιμοι ξεκινήσαμε για τα χωριά του Σουλίου. Στη διαδρομή ο γλαφυρός Γιώργος μάς διηγήθηκε την ιστορία της περιοχής, αλλά την παράσταση, αυτή τη φορά, έκλεψε η Μάγδα, απαγγέλλοντας το «Κούγκι» του Βαλαωρίτη, μνήμη αλλοτινών μαθητικών χρόνων.
Φθάνουμε στο Σούλι και εκεί μας περιμένει έκπληξη, για άλλους ευχάριστη, για άλλους όχι: Πέφτουμε πάνω στην αναπαράσταση της ανατίναξης του μοναστηριού από τον καλόγηρο Σαμουήλ με όλους τους σχετικούς πανηγυρικούς της ημέρας και δυστυχώς με ευδιάκριτη ομάδα χρυσαυγιτών να μας πληγώνει πολιτικά και αισθητικά. Πρυτανεύει η άποψη να μείνουμε να παρακολουθήσουμε τη γιορτή, βοηθούντος και του καιρού, που πλέον ήταν βροχερός. Έτσι χάνουμε ένα από τα ωραιότερα κομμάτια της εκδρομής, το τρίωρο περπάτημα στο «μονοπάτι της Τζαβέλαινας». Κάποιους αποζημίωσε η εκδήλωση…
Φθάνουμε μεσημέρι στο χωριό της Γλυκής, βλέπουμε τις πηγές του Αχέροντα και γύρω στα 15 άτομα από την ομάδα περπατάνε, για μια ώρα περίπου, το μονοπάτι της Τζαβέλαινας ανάποδα. Η ομορφιά του μας κόβει την ανάσα και υποσχόμαστε να ξανάρθουμε να το απολαύσουμε ολόκληρο.
Αφού δοκιμάσαμε ένα εξαιρετικό κατσικάκι στη γάστρα, δίπλα στον ποταμό, ξεκινήσαμε, γεμάτοι εικόνες, για την επιστροφή. Μια ώρα πριν φτάσουμε στην Πάτρα τραγουδούσαμε όλοι μαζί ξέγνοιαστα και χαρούμενα.
Η εκδρομή μας πέτυχε!