Ξεκινήσαμε με την οικοπαρέα μας το πρωινό της Κυριακής, παραμονή της εαρινής ισημερίας για μια εκδρομή –περιήγηση στην ορεινή Ναυπακτία…στα Κράβαρα, με σκοπό να γνωρίσουμε μια μεγάλη περιοχή της, προς τη λίμνη Αγ. Δημητρίου, φράγματος Ευήνου. Η λέξη Κράβαρα είναι σλαβική και σημαίνει βοϊδολίβαδο. Πρόκειται για την περιοχή που βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του Ν. Αιτωλοακαρνανίας, βόρεια του ποταμού Μόρνου και εκατέρωθεν του ποταμού Ευήνου. Ουσιαστικά είναι μια γεωγραφική ενότητα 45 χωριών, που ανέκαθεν ήταν απομονωμένα από τα κοντινά αστικά κέντρα, λόγω και του φυσικού ανάγλυφου: ψηλά βουνά, ποτάμια, χαράδρες, ρέματα, καταρράκτες, τεχνητές λίμνες, άπειρες στροφές, ανεβοκατεβάσματα και στριφογυρίσματα.
Ξεκινώντας από τα παράλια του Κορινθιακού Κόλπου, που δεν απέχουν παρά μόλις 40 χιλιόμετρα από τον ατίθασο κόσμο της ορεινής Ναυπακτίας, ανηφορίσαμε μέσω της ιστορικής Ναυπάκτου, συνεχίσαμε προς το χωριό Δάφνη διανύοντας με αρχική συντροφιά λίγα χιλιόμετρα πλάι στην πλατιά κοίτη του ποταμού Μόρνου στα δεξιά μας και του Ευήνου στη συνέχεια, στα αριστερά μας.
Σύντομα όμως οι ευθείες σταματούν και ο δρόμος μετά τα χωριά Σίμο και την Πόκιτσα αρχίζει με ανελέητη ανάβαση και αλλεπάλληλες φουρκέτες, οπότε βρισκόμαστε να ακροβατούμε στα 1.000 μέτρα σε οδόστρωμα στενό σε αρκετά σημεία. Ολόγυρα βουνά, έλατα, ρεματιές, ποτάμια, πέτρινα τοξωτά γεφύρια οι πρώτες εικόνες που μας καλωσορίζουν. Ένα τοπίο έτσι κι αλλιώς απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς, άλλα και «χαμένο» μέσα στην αχλή της ιστορίας.
Φθάνοντας πρώτα στον Κάτω Πλάτανο και μετά στον Πλάτανο, έχοντας διανύσει συνολικά από Ναύπακτο 50 χλμ., εκεί είχαμε την πρώτη στάση για καφέ και γνωριμία με το πανέμορφο αυτό χωριό. Ο Πλάτανος είναι αδιαμφισβήτητα το κεφαλοχώρι των βουνών. Υπήρξε για λίγο έδρα του πολέμαρχου της Ρούμελης Καραϊσκάκη, μα και των αντιστασιακών οργανώσεων κατά τη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής. Στην πέτρινη πλατεία του χωριού δεσπόζει η εκκλησία του Αγίου Νικολάου, κτισμένη το 1845. Εκεί απολαύσαμε τον καφέ μας, αφού περιηγηθήκαμε στα πέτρινα σοκάκια του χωριού και επισκεφτήκαμε τα πολύ ενδιαφέροντα μουσεία του χωριού, Εθνικής Αντίστασης και Λαϊκής τέχνης.
Από τον Πλάτανο ο δρόμος συνεχίζει πάντα με ορεινές διαθέσεις και χάνεται όλο και πιο βαθιά στην αγκαλιά των βουνών. Σε όλη τη διαδρομή δεσπόζουν οι βουνοκορφές “Αρδίνης” και “Τσεκούρα”. Αρχίζουμε να κατεβαίνουμε προς τη λίμνη του Ευήνου από το χωριό Άγιος Δημήτριος. Η θέα προς τη λίμνη μοναδική, με τις χιονοσκεπείς κορφές του “Κοκκινιά” να διαγράφονται απέναντι και στη μέση το χωριό Αράχωβα, τελευταίο χωριό της Αιτωλοακαρνανίας πηγαίνοντας για Ευρυτανία.
Φθάνοντας στο φράγμα Ευήνου μάς εντυπωσίασε κατ’ αρχή η εξαιρετική τάξη και καθαριότητα του περιβάλλοντος χώρου γύρω από τη λίμνη. Την ώρα δε της επίσκεψής μας συνέπεσε και η εντυπωσιακή πορεία του νερού στον Υπερχειλιστή, καθώς και η έξοδός του στη φυσιολογική του κοίτη.
Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι εκεί μας έγινε πολύ καλή ενημέρωση για το έργο και την λειτουργία του, καθώς και ξενάγηση, αλλά και ζεστή φιλοξενία από τους ανθρώπους της ΕΥΔΑΠ, που είναι επιφορτισμένοι να προσέχουν και να συντηρούν το συγκεκριμένο έργο (Προϊστάμενος: ΣΑΚΚΑΣ ΘΥΜΙΟΣ και οι κ.κ. Ντόντορος, Πολιτόπουλος), τους οποίους και ευχαριστούμε πολύ.
Η πορεία μας συνεχίστηκε προς το όμορφο χωριό Περίστα. Το χωριό είναι κτισμένο στις δυτικές πλαγιές του όρους Ξεροβούνι και δεσπόζει πάνω από την κοίτη του Εύηνου σε έδαφος κατωφερές που συγκρατιέται με μάνδρες και πεζούλια, για να δημιουργηθούν μικρές λωρίδες καλλιεργήσιμου εδάφους, αν και οι κάτοικοι δίνουν μάχη για να τιθασεύσουν τα στοιχεία της φύσης, καθώς κινδυνεύουν από τις συνεχείς κατολισθήσεις. Εκεί περπατήσαμε στα στενά δρομάκια του χωριού με τα πέτρινα σπίτια, τις αψιδωτές βρύσες και με τις ειδυλλιακές τοποθεσίες και αγνάντια. Στο τέλος καταλήξαμε στη μοναδική ταβέρνα του Δ. Πελεκη, όπου για πρώτη φορά στο μαγαζί τους εξυπηρετήθηκαν ταυτόχρονα 101 άτομα, όπως μας είπε. Εκεί φάγαμε εξαιρετικά φαγητά και μεζέδες και η οικοπαρέα διασκέδασε με τραγούδι και χορό, οι δε ιδιοκτήτες της ταβέρνας στο τέλος, πριν φύγουμε, μας κέρασαν γενναία ποσότητα και ποικιλία γλυκών.
Επίσης αξίζουν συγχαρητήρια, για όλα αυτά που ζήσαμε, νιώσαμε και γευτήκαμε, στον οργανωτή της εκδρομής και αρχηγό Τριαντάφυλλο Λιάτσο, ο οποίος μας επιφύλαξε πολλά και ωραία κατά τη διάρκεια της εκδρομής, και ειδικά στο γυναικείο πληθυσμό με γλυκά, λουλούδια και άλλες εκπλήξεις, επίσης στο Διονύση τον Μαμμάση, τον συναρχηγό και σε όλους όσους συνετέλεσαν για την επιτυχία αυτής της εκδρομής.
Ε.Κ.