Η ιδέα να ξεκινήσουμε τη νέα περίοδο των εξορμήσεών μας στις 18 του Μάρτη με την πανέμορφη Ευρωστίνα δεν βρήκε σύμφωνο τον καιρό. Παρ’ όλα αυτά η προγραμματισμένη εκδρομή της οικοπαρέας μας ξεκίνησε στις 7.30΄ το πρωί με ψιλόβροχο, χωρίς όμως να δυσκολέψει την διάθεσή μας. Άνοιξη! Που τα είχε όλα μέχρι το τέλος της εκδρομής. Το 60άρι πούλμαν αφήνει την εθνική οδό στο Δερβένι, στρίβει δεξιά και ανηφορίζει. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα και η φρέσκια φύση μαζί με το ορεινό και βραχώδες τοπίο κατάφερε να με συνεπάρει. Κάθετη αμφιθεατρική πλαγιά, που οδηγεί σε οροπέδιο (εκεί θα περπατούσαμε στα 1200 μ.) και στην «πλάτη» της ανηφοριάς ο Κορινθιακός. Μια πανέμορφη εικόνα!
Προσπερνώντας το χωριό το πούλμαν μάς αφήνει λίγο πιο πάνω. Από εκεί ξεκινήσαμε τη λίγο ανηφορική πορεία μας. Η φύση έχει κάνει τη δουλειά της (πριν από 15 περίπου χρόνια μεγάλη φωτιά είχε κατακάψει το δάσος) και τώρα ξαναγεννιέται στην κυριολεξία. Περπατώντας στο οροπέδιο πάνω σε δασικούς δρόμους απολαμβάνουμε, μαζί με το ψιλόβροχο και τις ριπές του αέρα, το τοπίο. Μερικοί δυσκολεύονται και γυρίζουν πίσω. Οι πιο «θαρραλέοι» συνεχίζουν και στο τέλος αποζημιώνονται! Στην άκρη των συγκλονιστικών βράχων στο ξωκλήσι των Ταξιαρχών η βροχή και ο αέρας δίνουν τη θέση τους στην ηρεμία και σε έναν ήλιο που παίζει με τα σύννεφα για να βγει και πάνω από όλα την απίστευτη θέα .
Η Ευρωστίνα με τους κοντινούς συνοικισμούς της αναπαύεται σε φαρδύ κοίλωμα με τους νεοδασωμένους προστατευτικούς βράχους στις άκρες της και στη μέση στο βάθος η θάλασσα του Κορινθιακού. Νιώθεις πως θα …πετάξεις σ’ αυτή την ομορφιά!
Επιστρέφουμε κατηφορίζοντας. Το πούλμαν μάς περιμένει, για να μας οδηγήσει στον περίφημο ναό του Αγίου Γεωργίου με τους 17 τρούλους, κτισμένο σε 39 ημέρες (εντολή του αγά της εποχής). Αμέσως μετά πεζή θα περάσουμε μέσα από το ρέμα των μύλων, ένα μικρό σύμπλεγμα τρεχούμενων νερών, μικρών λιμνών με ψαράκια, γεφυράκια και απομεινάρια νερόμυλου.
Στο τέλος αυτής της βόλτας μάς περιμένει η ταβέρνα με το γρήγορα σερβιρισμένο εξαιρετικό φαγητό, κρασί και τσίπουρο δυνατό από φίλο της οικοπαρέας. Όπως καταλάβατε, δεν άργησε να έρθει το κέφι και να μπουν τα τραπέζια στην άκρη. Τραγούδι, χορός, χαμογελαστά πρόσωπα. Η οικοπαρέα στο στοιχείο της. Λίγες ώρες μετά παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής με ενδιάμεση στάση στην Παναγία των καταφυγίων, όπου όμως μια πρόσφατη κατολίσθηση δεν επέτρεψε να το επισκεφθούμε. Μια στάση για καφέ στο ύψος της Ακράτας, μια τελευταία ματιά εκεί που περπατήσαμε και ζήσαμε ωραίες στιγμές. Τους ευχαριστούμε όλους για τη συμβολή τους και την παρέα τους.
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και σε άλλα που έρχονται.
Α.Τ.
Η μικρή Δανάη γράφει για την εκδρομή της Οικο-παρέας στη Ζάχολη!
Το πρωινό της Κυριακής 18 Μαρτίου ξεκινήσαμε με χαρά την ημερήσια εκδρομή μας για την Ζάχολη Κορινθίας με την οικο-παρέα. Αρχικά κάναμε μια τρίωρη ανηφορική διαδρομή για το οροπέδιο της Ζάχολης με βροχή και αέρα, έτσι κάποιοι δεν φτάσαμε μέχρι το τέλος της διαδρομής, αλλά όλο αυτό ήταν πραγματικά περιπετειώδες!
Θαυμάσαμε την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου με τους 17 τρούλους, στην επιστροφή. Οι κάτοικοι την έκτισαν το 1811 όλοι μαζί, σε 39 μέρες, γιατί τους απειλούσε ο πασάς ότι, αν δεν την είχαν έτοιμη τόσο σύντομα, θα την έκανε τζαμί!
Περάσαμε από το ρέμα των μύλων, ένα φαράγγι με πολύ πράσινο και νερά, το περπατήσαμε και καθώς ήμασταν κουρασμένοι και πεινασμένοι καθίσαμε για φαγητό στη Ζάχολη. Μετά κάναμε ένα γλέντι με παραδοσιακούς χορούς και τραγούδια και υπήρχε πολύ κέφι από όλους!
Τελευταίος προορισμός μας το ξωκλήσι της Παναγίας των καταφυγίων με υπέροχο τοπίο και θέα στον Κορινθιακό. Εντύπωση μου έκανε ένα μικρό προσκύνημα για τη Γέννηση του Χριστού, που είχαν φτιάξει σε ένα βράχο και περνάγαμε σκύβοντας, κυρίως οι μεγάλοι!
Επιστέφοντας στην Πάτρα σκεφτόμουν πόσες ομορφιές έχει ο τόπος μας, που πρέπει να προστατεύουμε με κάθε τρόπο, όπως κάνουν και οι δράσεις της ΟΙΚΙΠΑ.
Ευχαριστούμε!
Δανάη Οικονομοπούλου
Μαθήτρια Ε΄ Δημοτικού