Μονεμβασιά, Σπήλαιο Καστανιάς, Απολιθωμένο Δάσος, Νεάπολη Λακωνίας

Η ΕΚΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΟΙΚΙΠΑ ΣΤΙΣ 8 ΚΑΙ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2022

Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω εν γένει την ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ για την άρτια διοργάνωση της εκδρομής και ειδικά να ευχαριστήσω τους διοργανωτές κ.κ. Βασιλακόπουλο Γεώργιο και Καλλίνικο Γεώργιο για την λεπτομερή διοργάνωση, για την επιτυχέστατη συνεργασία με το τουριστικό γραφείο και φυσικά αναφέρομαι στον οδηγό κ. Θεόδωρο. Επίσης, παρενθετικά, αναφέρω πως στις λίγες εκδρομές που εγώ έχω συμμετάσχει με την σύζυγο μου περάσαμε ωραία και έχουμε  ευχάριστες αναμνήσεις.

Για τη συγκεκριμένη εκδρομή αναχωρήσαμε από την Πάτρα περίπου στις οκτώ. Το ταξίδι μέχρι την Μονεμβασιά, με μια ενδιάμεση στάση για καφέ, ήταν περίπου πέντε ώρες. Από το ύψος της Μεγαλόπολης και πέρα, όπου ο δρόμος είναι στενός και με πολλές στροφές, η αλήθεια είναι πως κουραστήκαμε λιγάκι. Εν τέλει φτάσαμε στη Μονεμβασιά περίπου στις τρεις το μεσημέρι. Ξεκουραστήκαμε στο ξενοδοχείο ένα δίωρο και κατά τις πέντε το απόγευμα άρχισε η επίσκεψη στην καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς. 

(Αν προσέξατε, φίλοι αναγνώστες και μέλη της ΟΙ.ΚΙ.ΠΑ, η περιγραφή μου έχει αρκετά …περίπου, αρκετά σχεδόν και αυτό καταδεικνύει πως δεν είμαστε με το ρολόι στο χέρι για το παραμικρό… και, τέλος πάντων, η εκδρομή πέτυχε και τον ψυχολογικό της στόχο, δηλ. της χαλάρωσης όλων μας και να είναι  μια απόδραση από την καθημερινότητά μας και μία ωραία ανάμνηση.)

Επισκεφτήκαμε λοιπόν συντεταγμένα την καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς. “το πέτρινο καράβι του Ρίτσου” το σταυροδρόμι των πολιτισμών ανά τους αιώνες, στο οποίο Βυζαντινοί, Φράγκοι, Βενετοί, πιθανόν και Οθωμανοί πέρασαν και πάνω στον μαγικό βράχο άφησαν τα ίχνη των πολιτισμών τους. Στενά δρομάκια λιθόστρωτα, παλιά αρχοντικά, παλιές καμάρες οικιών, αψίδες, οικόσημα, μαρμάρινοι αυτοκρατορικοί θρόνοι και βυζαντινές εικόνες (αυτές δεν τις είδαμε, γιατί οι σχετικές εκκλησίες ήταν κλειστές και οι μαγαζάτορες εκεί μας έλεγαν κάποια ομιχλώδη λόγια περί κλοπών – δεν κατάλαβα, κλοπές που έγιναν ή φόβοι πως πιθανό να συμβούν, αν οι εκκλησίες είναι ανοικτές!…). Σου έδιναν την εντύπωση πως εκεί μέσα στους ναούς η αξία των εικόνων είναι ανεκτίμητη. Θα μας έπιασε σούρουπο, ήπιαμε και κάποιο καφεδάκι κατά παρέες μέσα στο Κάστρο και κατόπιν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο περιπατώντας και απολαμβάνοντας το πέτρινο καράβι του Γιάννη Ρίτσου.

Κατά το βραδάκι βρεθήκαμε μαζί όλη η οικοπαρέα για να δειπνήσουμε σε μια όμορφη ταβέρνα στην παραλία, τραγουδήσαμε, αστειευτήκαμε και το μεσονύκτιο επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο.

Την άλλη ημέρα, αναχωρήσαμε για το σπήλαιο Καστανιάς. Το σπήλαιο, πλούσιο σε πυκνότητα και ποικιλία σχημάτων, χρωμάτων και μορφών, κατατάσσεται στα καλύτερα στο είδος του σε όλη την Ευρώπη. Η διαδρομή ήταν περίπου στα 30 χιλιόμετρα, απλά ο δρόμος είχε αρκετές στροφές. Η ξεναγός μάς οδήγησε μέσα εύκολα, γιατί το σπήλαιο είναι οργανωμένο και επισκέψιμο και πραγματικά μας συγκλόνισε με την σπάνια διακόσμηση. Σταλακτίτες και σταλαγμίτες δημιουργούσαν μια μαγική εικόνα. Τρία εκατομμύρια χρόνια χρειάστηκε η φύση, για να δημιουργήσει τον απαράμιλλο λιθωματικό διάκοσμο.  

Η περιήγηση θα κράτησε περί τα σαράντα λεπτά και ακολούθως ξεκινήσαμε για την τελευταία μας ξενάγηση στο απολιθωμένο δάσος του Αγίου Νικολάου. Διανύσαμε με το πούλμαν περί τα πενήντα χιλιόμετρα και φθάσαμε σε μια ακτή απίστευτης ομορφιάς, με βράχους αυστηρά και κάθετα τεμαχισμένους περισσότερο.

Ένα πλούσιο γεωλογικό μουσείο από απολιθωμένους ριζικούς κόμβους και κορμούς ηλικίας 2-3 εκατομμυρίων ετών. Ήταν εντυπωσιακή η τέλεια απολίθωση των κορμών, αλλά και η μοναδικότητα των ευρημάτων, που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων σπάνια αποτυπώματα από όστρακα, φύκια και άλλες θαλάσσιες μορφές.

Το απολιθωμένο δάσος είναι δουλεμένο, από τον πρωτομάστορα Θεό, με οξέα, προφανώς λόγω ηφαιστείων, οι κορμοί δηλαδή είναι ποτισμένοι, ώστε να μην σαπίσουν με το πέρασμα του χρόνου, και με αλάτι και άλλες ουσίες, εξωτερικά δουλεμένα όλα αυτά, έχει δημιουργηθεί μια κάπως πέτρινη κρούστα παχιά και έτσι έδειχνε σαν πέτρινο δάσος. Ωραίο θέαμα!

Στη συνέχεια αναχωρήσαμε για τη Νεάπολη, που απέχει από το απολιθωμένο δάσος περίπου στα 35 χιλιόμετρα, όπου γευματίσαμε σε κάποια όμορφη ταβέρνα, τραγουδήσαμε, αστειευτήκαμε, ενώ ήρθε και η ώρα της επιστροφής για την Πάτρα.

Αναχωρήσαμε πλήρεις ωραίων εντυπώσεων και ευχάριστων αναμνήσεων. Η εκδρομή ήταν μια ωραία ανάμνηση και μια διήμερη απόδραση θα έλεγα από την καθημερινότητά μας. 

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Κ.Α.Τ.