Το πρόβλημα της διαχείρισης των τοξικών και μη βιομηχανικών αποβλήτων αναδεικνύεται κάθε τόσο στην υπέροχη χώρα μας όταν ανακαλύπτουμε παράξενες σε χρώμα, υφή και οσμή ουσίες σε απόμερες τοποθεσίες μέσα σε βαρέλια ή και απλά σε σωρούς.

Το σοβαρότερο τέτοιο συμβάν στην Αχαΐα, ήταν η προ ετών ανεύρεση θαμμένων δοχείων με κλοφέν σε σημείο της κοίτης του Πείρου.

Μέσα στον Σεπτέμβριο είχαμε δύο κρούσματα ανεύρεσης βαρελιών με άγνωστο περιεχόμενο. Στην πρώτη περίπτωση ήταν 40 βαρέλια με κιτρινωπή ουσία, που μετά από χημική ανάλυση βρέθηκε να είναι πλαστική ύλη μη τοξική αλλά όχι προς ανεξέλεγκτη διάθεση. Στην δεύτερη, λίγες μέρες μετά, βρέθηκαν μερικά ακόμη βαρέλια με άγνωστο περιεχόμενο, αυτή τη φορά στο Ακταίο.

Η αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού, δυνητικά επικίνδυνου για το έδαφος, τα υπόγεια νερά και την δημόσια υγεία, απαιτεί άμεσα μεν, να ερευνηθούν οι δύο συγκεκριμένες περιπτώσεις για να βρεθεί η υπεύθυνη για την παραγωγή και την απόρριψη των υλικών αυτών επιχείρηση, μακροχρόνια δε αφενός έλεγχο της νόμιμης διάθεσης των βιομηχανικών αποβλήτων, αφετέρου τόλμη είτε σε εθνικό, είτε σε περιφερειακό επίπεδο για την ορθή χωροθέτηση και ίδρυση Μονάδας διαχείρισης, αδρανοποίησης και τελικής διάθεσης των βιομηχανικών αποβλήτων.

Η επ΄αόριστον αναβολή, ο φόβος των τοπικιστικών υστεριών οδηγούν σε λογικές του να κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το χαλί. Η αναγκαστική, για τα πιο επικίνδυνα απόβλητα επίσης, επιλογή της αποστολής τους στο εξωτερικό οδηγεί σε εξωφρενικό κόστος και διαιώνιση της δικής μας ανευθυνότητας.

Εφόσον έχουμε βιομηχανία (όση έχουμε) οφείλουμε στη χώρα μας να διαχειριζόμαστε τα απόβλητά της, σύμφωνα με τη θεμελιώδη αρχή της τοπικής επίλυσης των περιβαλλοντικών προβλημάτων και να μην ανεχόμαστε λογικές απόκρυψης ή αποστολής «αλλού» του προβλήματος.

Γ. Κ.